Σαν σήμερα 10 Μαίου φεύγει από την ζωή Ο μέγας αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου, του Antisthenis Demofontos / Today, May 10th, the great fighter of E.OKA. Papastavros Papagathangelos, by Antisthenis Demofontos / Oggi, 10 maggio, il grande combattente di E.OKA. Papastavros Papagathangelos, di Antisthenis Demofontos

 

Ο Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1911 στην Αγία Βαρβάρα. Ο πατέρας του, ο ιερέας του χωριού, ο Παπά Αγαθάγγελος και η μητέρα του, η Σοφία Χατζησάββα Σουρουπή, του γαλούχησαν την χριστιανική αγάπη και πίστη. Οι γονείς του ήταν «οι πρώτοι παιδαγωγοί του», του δίδαξαν μέσα από την ζωή τους την ευσέβεια, την εργατικότητα και την αγάπη στον πλησίον.

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο δημοτικό σχολείο του χωριού. Αργότερα, φοίτησε στο Παγκύπριο Ιεροδιδασκαλείο και αποφοίτησε με άριστα στα 1931. Ο ίδιος, σε ομιλία του, περιέγραψε με συγκίνηση την πορεία του από το δημοτικό σχολείο στο Παγκύπριο Ιεροδιδασκαλείο, με τα εξής:

«Σαν τέλειωσα το δημοτικό ο πόθος μου να υπηρετήσω κάποτε την Εκκλησία έπεισε τον σεβαστό μου πατέρα- ήταν πολύ φτωχός- να με στείλει στο Παγκύπριο Ιεροδιδασκαλείο».

Αμέσως μετά την αποφοίτηση του, εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος και ιεροψάλτης. Στην συνέχεια, ως εκπαιδευτικός, αρχικά ως δάσκαλος και αργότερα ως καθηγητής θρησκευτικών. Ειδικότερα, από το 1933 έως το 1936, διετέλεσε διευθυντής της Ελληνικής Σχολής Αλεξανδρέττας. Από το προαναφερόμενο έτος ως το 1972, με εξαίρεση ένα χρονικό διάστημα τη δεκαετία του 50, δίδαξε σε διάφορα σχολεία, πρώτα της Δημοτικής και ύστερα της Μέσης Εκπαίδευσης. Ο Μαραθεύτης Ι. Μιχαλάκης, γράφει χαρακτηριστικά για το εκπαιδευτικό έργο του Παπασταύρου πως «ως εκπαιδευτικός συνδυάζει αρμονικά τη θεωρητική διδασκαλία με την ηθική και πνευματική αγωγή». Το 1939, χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος και έπειτα ιερέας. Ο Παπασταύρος , γι’ αυτά τα χρόνια ανέφερε στην ομιλία του:

«Όταν το τελείωσα (το Παγκύπριο Ιεροδιδασκαλείο), δούλεψα κανένα χρόνο σε παραγγελιοδοχικό γραφείο και ύστερα νεαρός διορίστηκα και πήγα διευθυντής της Ελληνικής Σχολής Αλεξανδρέττας. ….Ο πόθος να υπηρετήσω την Εκκλησία και των εν έσω μια και το ράσο μου ήταν όχι προσφιλές, αλλά προσφιλέστατο στη θωριά, αφού φορούσε ο αείμνηστος πατέρας μου, έσπευσα στην ηλικία των 27 χρονών να εισέλθω στις τάξεις του ιερού κλήρου».

Ως ιερέας, όπως αναφέρεται στην εργασία των παιδιών του δημοτικού της κοινότητας, «υπηρέτησε στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Λευκωσίας, στον Ιερό Ναό Φανερωμένης, στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών και στο Ίδρυμα Άγιος Νεκτάριος».

Την ίδια χρονιά της χειροτόνησης του, το 1939, ίδρυσε τα Κατηχητικά Σχολεία Λευκωσίας, αρχικά τα Ανώτερα και ακολούθως τα Κατώτερα. Στην προαναφερόμενη του ομιλία αναφέρθηκε και στην ίδρυση των Κατηχητικών Σχολείων με τα πιο κάτω:

«Μαζί με τα εφημεριακά μου καθήκοντα φρόντισα κι εγώ να λειτουργήσουν τα πρώτα Κατηχητικά Σχολεία. Πίστευα πως τότες πως η λύση των μεγάλων προβλημάτων θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με επιτυχία, μόνο αν υπήρχαν άνθρωποι φωτισμένοι και ενάρετοι…..Τα Κατηχητικά Σχολεία αυτόν τον σκοπόν επιδίωκαν και επιδιώκουν…».

Σχεδόν ταυτόχρονα, προέβη στην ίδρυση της ΟΧΕΝ. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Παγκύπριας Οργάνωσης Θρησκευτικών Ορθοδόξων Ιδρυμάτων (Π.Ο.Θ.Ο.Ι). Αργότερα, στα 1945 ίδρυσε τη Νυχτερινή Σχολή της ΟΧΕΝ και έπειτα την Απογευματινή Σχολή Εργαζομένου Κοριτσιού. Ένα χρόνο μετά, το 1946, οργανώνει με την βοήθεια των συνεργατών του, την Ά Φιλανθρωπική Αγορά Λευκωσίας, η οποία απευθυνόταν στα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων.

Προτού χειροτονηθεί νυμφεύτηκε την Ιωάννα Κωσταντίνου Ευτυχίου. Απέκτησαν πέντε παιδιά.

Σημαντική ήταν η συμβολή του Παπασταύρου για την αφύπνιση του Ορθοδόξου Ελληνισμού της Κύπρου στα χρόνια της αγγλικής αποικιοκρατίας. Το 1952, προέβη στην ίδρυση της Επαναστατικής Οργάνωσης Κ.Α.Ρ.Η. - Κύπριοι Αγωνιστές Ριψοκίνδυνοι Ηγέτες, σε συνεργασία με το γιατρό Ιωάννη Ιωαννίδη Χατζηπαύλου, Διευθυντή του Νοσοκομείου των Παιδιών. Η συγκεκριμένη Οργάνωση, εν συνεχεία, ενσωματώθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α., Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών.

Την ίδια εποχή ανέλαβε τη σύνταξη του μυστικού επαναστατικού δελτίου «Ένωσις», που σταμάτησε να εκδίδεται με την απαρχή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα κατά των άγγλων αποικιοκρατών.

Κατά τη διάρκεια του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνα, ο Παπασταύρος υπήρξε ο φλογερός στρατολόγος των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Οι πρώτοι αγωνιστές που μυήθηκαν στον αγώνα προήλθαν από την ΟΧΕΝ. Ο Παπασταύρος, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Μαραθεύτη «όρκισε εκατοντάδες αγωνιστών, μερικοί από τους οποίους έπεσαν τραγουδώντας τα δικά του θούρια ή ανέβηκαν μ’ αντρειωμένη την ψυχή στο ικρίωμα της αγχόνης των Κεντρικών Φυλακών».

Ο Παπασταύρος ευλόγησε και τον μυστικό γάμο του ήρωα μας Γρηγόρη Αυξεντίου, που έγινε ενώ ήταν ήδη καταζητούμενος και αντάρτης στον Πενταδάκτυλο.

Έγραψε και τραγούδησε πολλά εθνικά και θρησκευτικά τραγούδια που τραγουδήθηκαν ευρέως κατά την περίοδο του αγώνα. Γνωστοτερο το “ΞΥΠΝΑ ΚΑΥΜΕΝΗ ΜΟΥ ΡΑΓΙΑ”

Το μουσικό έργο του Παπασταύρου αποτελείται από έξι βιβλία. Σ’ αυτά, όπως γράφει ο Μαραθεύτη Ι. Μιχαλάκης, «περιλαμβάνονται δικές του πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις ή διασκευές θρησκευτικών ύμνων σε βυζαντινή και ευρωπαϊκή παρασημαντική». Οι πλείστες μελωδίες του συνοδεύονται από στίχους που γράφτηκαν από τον ίδιο. Οι στίχοι είναι εμπλουτισμένοι με λυρικά στοιχεία, «γεμάτοι αγάπη προς τον Θεό, τον άνθρωπο και τη φύση». Τα τραγούδια του Παπασταύρου τραγουδήθηκαν «από τα νιάτα της Κύπρου στα Κατηχητικά, στις Κατασκηνώσεις στα λημέρια των αγωνιστών της ΕΟΚΑ».

Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα έργα του κατέχει το βιβλίο «Μορφές που άγιασαν την Κύπρο». Σ’ αυτό υπάρχουν οι βιογραφίες εξήντα Μορφών της Ορθοδοξίας.

Το 1956, ο φλογερός ιερέας στάλθηκε σε εξορία στις Σεϋχέλλες μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό και τον Πολύκαρπο Ιωαννίδη. Την επόμενη χρονιά, απελευθερώνονται και οδηγούνται στην Αθήνα, όπου και ανακηρύσσονται επίτιμοι πολίτες.

Ο Παπασταυρος παραμένοντας πιστός στον όρκο του διαφώνησε με την ξαφνική μεταβολή της στάσης του Μακάριου και διεχώρησε τη θέση του. Αποτέλεσμα τούτου ήταν να “τιμωρηθει” απο τον συνεξόριστο του. Ετσι στις 10/3/1959 Δέκα μόλις μέρες μετά την επιστροφή του στη Κύπρο και την ενθουσιώδη υποδοχή που του επεφυλάχθη με το περιβόητο “ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ” ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, απολύει τον συνεξόριστο του, Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου από εφημέριο του ιερού ναού Φανερωμένης.

Κατά την εκκλησιαστική κρίση βρέθηκε και πάλι απέναντι στην αίρεση του παποκαισσαρισμού και υποστήριξε με όλη δύναμη της ψυχής του την ορθότητα της πίστης μας, υποστάς όλες τις συνέπειες.

Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο για θρησκευτικά και εθνικά θέματα. Σημαντική είναι η αυτοβιογραφία του με τίτλο “Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΟΥ”

Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα έργα του κατέχει το βιβλίο «Μορφές που άγιασαν την Κύπρο». Σ’ αυτό υπάρχουν οι βιογραφίες εξήντα Μορφών της Ορθοδοξίας.

Ως δάσκαλος ο Παπασταυρος ηταν μηλίχιος, γλυκύτατος, αγαπούσε να μιλά για τον Χριστό και την Ελλάδα και να μεταλαμπαδευει την αγάπη προς την πίστη και την πατρίδα. Αγαπούσε τους μαθητές του σαν τα παιδια του, ποτε δεν θυμωνε, ήταν δίκαιος και υποδειγματικος. Με τα παιδιά του ήταν αυστηρός και δίκαιος. Για αυτό όλοι τους αναδείχθηκαν σε εξαιρετους ανθρώπους.

Στις 10 Μαΐου του 2001, ο Παπασταύρος εγκατέλειψε τα εγκόσμια.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ . ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

Antisthenis Demofontos

 Πηγή : https://www.facebook.com/antisthenis.demofontos

 

http://pirforosellin.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.