Σαν σήμερα 27 Ιουλίου του 2023 φεύγει ο αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. Σοφοκλής Σοφοκλέους, της Μαρίας Μουσσίδου / Oggi, 27 luglio 2023, il combattente di E.OK.A. Sofocle Sofocleo, di Maria Moussidou / Today, July 27, 2023, the fighter of E.OK.A. Sophocles Sophocleous, by Maria Moussidou

 

ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ (ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ)

ΕΝΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ

Απεβίωσε στις 27 Ιουλίου 2023 ο Σοφοκλής Σπύρου Σοφοκλέους, ένας πρωτοκλασάτος αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959. 

27 Ιουλίου εορτάζει ο Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός/ Il 27 luglio festeggia San Panteleimon il grande martire e guaritore / July 27 celebrates Saint Panteleimon the Great Martyr and Healer

Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας,
Δι' ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει.
Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων.

Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.).

Οι ευχές όταν ανοίγουν οι ουρανοί, στην αρχαιότητα και τον χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμείδη /The wishes when the heavens open, in antiquity and Christianity, by Homer Ermeidis / Gli auguri quando si aprono i cieli, nell'antichità e nel cristianesimo, di Omero Ermeidis

Οι ευχές όταν ανοίγουν οι ουρανοί, στην αρχαιότητα και τον χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμείδη

Οι ευχές όταν ανοίγουν οι ουρανοί, στην αρχαιότητα και τον χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμίδη /The wishes when the heavens open, in antiquity and Christianity, by Homer Ermeidis / Gli auguri quando si aprono i cieli, nell'antichità e nel cristianesimo, di Omero Ermeidis / желания, когда небеса откроются, в древности и христианстве, Гомер Гермид

 

 

Οι ευχές όταν ανοίγουν οι ουρανοί, στην αρχαιότητα και τον χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμείδη

Ο Χάρτης της Ευρώπης που αποδίδεται στον Μάξιμο Πλανούδη / La Mappa dell'Europa attribuita a Maximos Planoudis / The Map of Europe attributed to Maximos Planoudis / Карта Европы, приписываемая Максимосу Планудису.

 

 

 

Ο Βυζαντινός χρονικογράφος Θεοφάνης περιέγραψε τη χρήση του «ελληνικού υγρού πυρός» κατά του αραβικού στόλου το 717 μ,Χ, : «Με τη βοήθεια του Θεού ο ευσεβής Αυτοκράτορας έστειλε αμέσως πυροβολικά εναντίον τους… τα οποία τους μετέτρεψαν σε φλεγόμενα ναυάγια. Μερικά από αυτά, που εξακολουθούσαν να καίγονται, έσπασαν στο θαλάσσιο τείχος, ενώ άλλα βυθίστηκαν στα βαθιά και όλα, και άλλα, φλεγόμενα με μανία, έφυγαν τόσο μακριά όσο τα νησιά Οξεία και Πλατεία».

26 Ιουλίου εορτάζει η Αγία Παρασκευή η Οσιομάρτυς / July 26 celebrates the Saint Friday the Holy Martyr / Il 26 luglio festeggia il Santo Venerdì il Santo Martire

 Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον,
Σαυτὴν ἄγουσα, Σεμνή, εἰς κατοικίαν.
Παρασκευὴν ἔκτανεν εἰκάδι χαλκὸς ἐν ἕκτῃ.

Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 - 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα.

25 Ιουλίου εορτάζουμε την Κοίμηση της Αγίας Άννας Μητέρας της Υπεραγίας Θεοτόκου / July 25 we celebrate the Dormition of Saint Anne, Mother of the Blessed Virgin Mary / Il 25 luglio celebriamo la Dormizione di Sant'Anna, Madre della Beata Vergine Maria

 

 Μήτηρ τελευτᾷ Μητροπαρθένου Κόρης,
Ἡ τῶν κυουσῶν μητέρων σωτηρία.
Πέμπτῃ ἐξεβίωσε μογοστόκος εἰκάδι Ἄννα.

Η Αγία Άννα, η μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και ιεράτευε την εποχή της βασιλείας της Κλεοπάτρας. Τη δε μητέρα της, την έλεγαν Μαρία.

23 Ιουλίου εορτάζει η Οσία Πελαγία η Τηνία / 23 luglio Osia Pelagia Tinia festeggia / July 23 Osia Pelagia Tinia celebrates

 

 Η Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Η μητέρα της ήταν από τον Τριπόταμο της Τήνου και άνηκε στην οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε το 1752 μ.Χ. στο χωριό Κάμπο της Τήνου και το κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Από διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Η οικογένειά της διακρινόταν για την αγνή πίστη και την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη.

22 Ιουλίου εορτάζει η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή η Μυροφόρος και Ισαπόστολος / July 22 is the celebration of Saint Mary Magdalene, Myrobearer and Isapostolos / Il 22 luglio è la festa di Santa Maria Maddalena, Miroportatrice e Isapostolo

 

Ἀφαῖς ἀΰλοις ἅπτεταί σου, Χριστέ μου,
Μή μου, πρὸς ἣν ἔφησας, ἅπτου, Μαρία.
Δευτερίῃ Μαρίη μύσεν εἰκάδι Μαγδαληνή.

Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, καταγόταν από τα Μάγδαλα, πόλη που βρίσκεται δυτικά της θάλασσας της Γαλιλαίας. Όταν πληροφορήθηκε για τον Χριστό, πήγε κοντά του και απαλλάχθηκε από τα επτά δαιμόνια που την ενοχλούσαν και στην συνέχεια έγινε μαθήτρια του.

21 Ιουλίου εορτάζουν οι Άγιοι Συμεών ο δια Χριστόν σαλός και Ιωάννης / July 21st is celebrated by Saints Simeon Salos through Christ and John / Il 21 luglio è celebrato dai santi Simeon Salos attraverso Cristo e Giovanni

 

Eις τον Συμεών.
Ἔμφρων σὺ μωρός, ὃς βίον παίζων Πάτερ,
Ὄφιν φρόνιμον λανθάνεις τέλους ἄχρι.

Eις τον Iωάννην.
Ἔρημον εἵλου, ὦ Ἰωάννη μάκαρ,
Δι' ἧς ἔρημα εἰργάσω σαρκὸς πάθη.

Ψευδαέφρων περίφρων Συμεὼν θάνεν εἰκάδι πρώτῃ.

Οι όσιοι πατέρες Συμεών και Ιωάννης, καταγόταν από την Έδεσσα της Συρίας και έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Ιουστίνου του νέου (περί το 518 μ.Χ.). Ήταν πολύ φίλοι και έτσι αποφάσισαν να πάνε μαζί στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν τούς Αγίους Τόπους. 

Στις 17/07/1958 σκοτώνεται πιθανότατα από την Ιντέλιζεντ Σέρβις, ο αγωνιστής Ιωάννου Νικόλας, του Κύπρος Πατρίδα μου / On 17/07/1958, the fighter Ioannou Nikolas, of Cyprus My Homeland, is probably killed by the Intelligence Service / Il 17/07/1958, il combattente Ioannou Nikolas, di Cyprus My Homeland, viene probabilmente ucciso dai servizi segreti

 

 

Στις 17/07/1958 σκοτώνεται πιθανότατα από την Ιντέλιζεντ Σέρβις, ο αγωνιστής Ιωάννου Νικόλας. Γεννήθηκε το 1936 στην Ιορδανία, όπου είχαν μεταναστεύσει οι γονείς του. Γονείς : Θωμάς και Ελένη Ιωάννου. Αδέλφια : Κώστας, Γιάννης, Γεώργιος, Δημήτρης, Λευτέρης, Ειρήνη, Ανδρούλα, Ξένια, Μαρίνα.

16 Ιουλίου εορτάζουν οι Άγιοι Αντίοχος και Κυριάκος ο δήμιος / Saints Antiochus and Kyriakos the executioner are celebrated on July 16 / Il 16 luglio si festeggiano i santi Antioco e Kyriakos il carnefice

 

Προς τον το παν βλέποντα Δεσπότην βλέπων,
Aντέσχες Aντίοχε και τομής άχρι.

Ο Άγιος Αντίοχος ήταν αδελφός του Αγίου Πλάτωνα (βλέπε 18 Νοεμβρίου), καταγόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας και ήταν γιατρός.

Σαν σήμερα στις 16 Φεβρουαρίου του 1922 ξεκινάει το ολοκαύτωμα του χωριού Μπέη Αλάν, στον Πόντο / In questo giorno, 16 febbraio 1922, inizia l'olocausto del villaggio di Bei Alan, nel Ponto / On this day, February 16, 1922, the holocaust of the village of Bei Alan, in Pontus, begins / В этот день, 16 февраля 1922 года, начинается холокост в деревне Бей Алан в Понте.

 

 

(Φωτ.: Βασίλης Καρυοφυλλίδης· εικ.: Χριστίνα Κωνσταντάκη)

Το ελληνικό χωριό Μπέη Αλάν ή Μπέιαλαν (10 χλμ βόρεια του Τσάμπασι και 35 χλμ ΝΑ των Κοτυώρων) είχε περίπου 100 σπίτια και περισσότερους από 500 κατοίκους. Υπαγόταν εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Κολωνίας και Νικόπολης και διοικητικά στην επαρχία Κερασούντας, αλλά ως επίνειό του είχε τα Κοτύωρα. Το χειμώνα οι κάτοικοί του το κατέβαιναν στην αγορά των Κοτυώρων, ενώ το καλοκαίρι προτιμούσαν το Τσάμπασι.

Τα ξημερώματα 15 προς 16 Φεβρουαρίου 1922 το χωριό κυκλώθηκε ξαφνικά από τους τσέτες του Τοπάλ Οσμάν, που συγκέντρωσαν σε ένα σπίτι τα γυναικόπαιδα και στη συνέχεια έβαλαν φωτιά.

Οι περισσότεροι άντρες του χωριού –σχεδόν στο σύνολό τους αντάρτες– γλίτωσαν, επειδή την ώρα της επιδρομής έλειπαν στα γύρω βουνά. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, όσοι από αυτούς επέζησαν, ήρθαν στην Ελλάδα.

Συγκλονιστική μαρτυρία του ολοκαυτώματος του χωριού παρέδωσε στο βιβλίο του Νίκη χωρίς ρομφαία (1975), ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Σάββας Κανταρτζής:

Τα χαράματα, στις 16/29 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα Τετάρτη, μια εφιαλτική είδηση, ότι οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έρχονται στο χωριό, έκανε τους κατοίκους να τρομάξουν και ν’ αναστατωθούν. Οι άντρες, όσοι βρίσκονταν τη νύχτα στο χωριό, βιάστηκαν να φύγουν στο δάσος, όπου από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ακόμα, και τώρα πιο συστηματικά, είχαν τα λημέρια τους όλοι οι άντρες του χωριού για ασφάλειά τους. Άλλοι άντρες, που είχαν κρυψώνες σε σπίτια και σε σταύλους, τρύπωσαν σ’ αυτές και καμουφλαρίστηκαν έτσι που να μην τους υποπτευθεί κανείς.

Τα γυναικόπαιδα και οι γέροι κλείστηκαν στα σπίτια και περίμεναν με καρδιοχτύπι να δουν τι θα γίνει. Κανένας δεν έβαζε στο νου του ότι οι τσέτες μπορούσαν να κάνουν κακό σε γυναίκες, παιδιά και γέρους. Το πολύ πολύ, που υποπτεύονταν όλοι, ήταν να ψάχνουν για άντρες, να ζητούν χρήματα και χρυσαφικά, που ήταν η αδυναμία τους, και ν’ αρπάξουν πρόβατα, γίδες, αγελάδες και βόδια.

Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά κι οι Τσέτες, περισσότεροι από 150, έμπαιναν στο χωριό κραυγάζοντας και πυροβολώντας. Τους ακολουθούσαν Τούρκοι χωρικοί από τα γειτονικά χωριά. Αυτούς τους είχαν μυήσει στο εγκληματικό σχέδιο τους και τους κάλεσαν για πλιάτσικο.

Μόλις μπήκαν οι συμμορίτες στο χωριό, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και ο ορίζοντας πήρε τη μορφή θύελλας που ξέσπασε άγρια. Με κραυγές και βρισιές, βροντώντας με τους υποκοπάνους τις πόρτες και τα παράθυρα, καλούσαν όλους να βγουν έξω από τα σπίτια και να μαζευτούν στην πλατεία – αλλιώς, απειλούσαν, θα δώσουν φωτιά στα σπίτια και θα τους κάψουν.

Σε λίγο, όλα τα γυναικόπαιδα και οι γέροι βρίσκονταν τρέμοντας και κλαίγοντας στους δρόμους. Κάποιες κοπέλες υποπτεύθηκαν από την πρώτη στιγμή το μεγάλο κακό που περίμενε όλους και δοκίμασαν να φύγουν έξω από το χωριό. Οι τσέτες πρόβλεψαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και είχαν πιάσει από πριν τα μπογάζια, απ’ όπου μπορούσε να φύγει κανείς. Έτσι, μόλις έφτασαν, τρέχοντας, οι κοπέλες στα μπογάζια, δέχτηκαν, από τσέτες που παραμόνευαν, πυροβολισμούς στο ψαχνό. Μερικές έμειναν στον τόπο σκοτωμένες, ενώ οι άλλες τραυματίστηκαν και γύρισαν πίσω.

Οι φόνοι αυτοί αποκάλυψαν για καλά τους εγκληματικούς σκοπούς των συμμοριτών κι έγιναν το σύνθημα να ξεσπάσει το τρομοκρατημένο πλήθος των γυναικόπαιδων, που είχε ριχτεί στους δρόμους, σε ένα βουβό κι ασυγκράτητο κλάμα και σε σπαραξικάρδιες κραυγές απελπισίας. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να μαλάξει την σκληρότητα του τεράτων που είχε διαλέξει ο Τοπάλ Οσμάν για την «πατριωτική» του εκστρατεία.

Σκληροί σαν ύαινες, που διψούν για αίμα, και διεστραμμένοι σαδιστές, που γλεντούν με τον πόνο και τα βασανιστήρια των θυμάτων τους, χύμηξαν μανιασμένοι στα γυναικόπαιδα και τους γέρους, κραυγάζοντας, βρίζοντας, χτυπώντας, κλωτσώντας και σπρώχνοντάς τους να μαζευτούν στην πλατεία.

Η πυρπόληση

Οι μητέρες αναμαλλιασμένες, κατάχλομες από το τσουχτερό κρύο και το φόβο, με τα βρέφη στην αγκαλιά και τα νήπια μπερδεμένα στα πόδια τους. Οι κοπέλες άλλες με τους γέρους γονείς κι άλλες με γριές ή άρρωστους αγκαλιασμένες, περιμαζεύτηκαν με τον χτηνώδη αυτόν τρόπο στην πλατεία σαν πρόβατα για τη σφαγή, μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από σπαραχτικές κραυγές και θρήνους και κοπετούς. Η πρώτη φάση της απερίγραπτης τραγωδίας του Μπέιαλαν έκλεισε, έτσι, θριαμβευτικά για τους θλιβερούς ήρωες του νεοτουρκικού εγκλήματος γενοκτονίας.

Όταν πια όλα τα γυναικόπαιδα κι οι γέροι μαζεύτηκαν στην πλατεία, οι τσέτες έβαλαν μπρος τη δεύτερη φάση της σατανικής τους επιχείρησης. Διάταξαν να περάσουν όλοι στα δίπατα σπίτια που βρίσκονταν στην πλατεία και τα είχαν διαλέξει για να ολοκληρώσουν τον εγκληματικό τους σκοπό. Η απροθυμία που έδειξε το τραγικό αυτό κοπάδι των μελλοθανάτων να υπακούσει στη διαταγή, γιατί ήταν πια ολοφάνερο ότι όλους τους περίμενε ο θάνατος, εξαγρίωσε τους συμμορίτες που βιάζονταν να τελειώσουν γρήγορα τη μακάβρια επιχείρηση. Και τότε, σαν λυσσασμένα θεριά, ρίχτηκαν στις γυναίκες, τα μωρά και τους γέρους, και με γροθιές, με κοντακιές και κλωτσιές έχωσαν και στρίμωξαν στα δύο σπίτια τα αθώα και άκακα αυτά πλάσματα, που ο αριθμός τους πλησίαζε τις τρεις εκατοντάδες.

Κι όταν, έτσι, ήταν σίγουροι πως δεν έμεινε έξω κανένας, σφάλισαν τις πόρτες, ενώ ο άγριος αλαλαγμός από τα παράθυρα, οι σπαραξικάρδιες κραυγές, το απελπισμένο κλάμα κι οι βοερές ικεσίες για έλεος και βοήθεια σχημάτιζαν μια άγριας τραγικότητας μουσική συναυλία, που ξέσκιζε τον ουρανό κι αντιβούιζε στα γύρω βουνά και δάση…

Και τώρα δεν έμενε παρά η τρίτη και τελική φάση της πατριωτικής… επιχείρησης των θλιβερών ηρώων-συμμοριτών του Τοπάλ Οσμάν. Δεν χρειάστηκαν παρά μια αγκαλιά ξερά χόρτα και μερικά σπασμένα πέταυρα (χαρτόματα) ν’ ανάψει η φωτιά. Και σε λίγο τα δύο σπίτια έγιναν πυροτέχνημα και ζώστηκαν, από μέσα κι απ’ έξω, από πύρινες γλώσσες και μαυροκόκκινο καπνό. Το τι ακολούθησε την ώρα εκείνη δεν περιγράφεται.

Οι μητέρες ξετρελαμένες έσφιγγαν, αλαλάζοντας και τσιρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, στην αγκαλιά τα μωρά τους, που έκλαιγαν και κραύγαζαν «μάνα, μανίτσα!». Οι κοπέλες και οι άλλες γυναίκες με τους γέρους γονείς, τα παιδιά και τους αρρώστους, κραύγαζαν και αρπάζονταν μεταξύ τους σαν να ήθελαν να πάρουν και να δώσουν κουράγιο και βοήθεια, καθώς έπαιρναν φωτιά τα μαλλιά και τα ρούχα τους κι άρχισαν να γλύφουν το κορμί οι φλόγες. Κραυγές που ξέσκιζαν το λαρύγγι και τ’ αυτιά, φωνές μανιακές και κλάματα βροντερά, άγρια ουρλιαχτά ανθρώπων που έχασαν από τρόμο και πόνο τα μυαλά τους, χτυπήματα στα στήθη, στον πυρακτωμένο αέρα και στους τοίχους – χαλασμός κόσμου, ένα ζωντανό κομμάτι από την κόλαση στη γη! Αυτή την εφιαλτική εικόνα παρίσταναν, τα πρώτα λεπτά, τα δύο σπίτια που τα είχαν αγκαλιάσει οι φλόγες.

Μερικές γυναίκες και κοπέλες στον πόνο, τη φρίκη και την απελπισία τους, δοκίμασαν να ριχτούν από τα παράθυρα, προτιμώντας να σκοτωθούν πέφτοντας κάτω ή με σφαίρες από όπλο, παρά να υποστούν τον φριχτό θάνατο στην φωτιά.

Οι τσέτες που απολάμβαναν με κέφι και χαχανητά το μακάβριο θέαμα, έκαναν το χατίρι τους – πυροβόλησαν και τις σκότωσαν.

Δεν κράτησε πολλά λεπτά αυτή η σπαραξικάρδια οχλοβοή από τους αλαλαγμούς, τις άγριες κραυγές, τα τσουχτερά ξεφωνητά και το ξέφρενο κλάμα. Στην αρχή ο τόνος της οχλοβοής ανέβηκε ψηλά, ως που μπορούν να φτάνουν κραυγές, ξεφωνητά και ξελαρυγγίσματα από τρεις περίπου εκατοντάδες ανθρώπινα στόματα. Γρήγορα όμως ο τόνος άρχισε να πέφτει, ως που μονομιάς κόπηκαν κι έσβησαν οι φωνές και το κλάμα. Κι ακούγονταν μόνο τα ξύλα που έτριζαν από τη φωτιά και οι καμένοι τοίχοι και τα δοκάρια που έπεφταν με πάταγο πάνω στα κορμιά, που κείτονταν τώρα σωροί κάρβουνα και στάχτη κάτω στο δάπεδο, στα δύο στοιχειωμένα σπίτια το Μπέιαλαν.

Πηγή :  https://www.pontosnews.gr/718146/san-simera-ston-ponto-kai-allou/san-simera-to-1922-xekinise-to-olokaytoma-toy-chorioy-mpei/

http://pirforosellin.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.