Την Ελλάδα θέλομεν και άς τρώγωμεν πέτρες, του Άντη Ροδίτη [μέρος 2] / We want Greece and let's eat stones, by Andis Roditis [part 2] / Vogliamo la Grecia e mangiamo pietre, di Andis Roditis [parte 2]

 

Υπόψη ότι η αυτόπτης μάρτυς της γεννήσεως του… σωτήρος της Κύπρου εξέδωσε εγκύκλιο στις 27/12/1976 με την οποία ζητούσε την κατάργηση της ελληνικής σημαίας στην Κύπρο γιατί… «εξανάγκαζε» τη νεολαία να ορκίζεται σ’ αυτήν! 

Μιλά εξ ιδίας πείρας; Εξηναγκάσθη και εβιάσθη η ίδια να ορκιστεί στην Ε.Ο.Κ.Α. και στην ελληνική σημαία;

Και για να τελειώνουμε, κύριε ανεπίτρεπτε επιτετραμμένε μου (που δεν ξέρεις πόσο με θλίβει να γράφω αυτά στον εκπρόσωπο της μόνης πατρίδας που έχω), μάθε ότι «οι πολιτικές επιλογές του», όχι μόνο δεν «εξακολουθούν ν’ αποτελούν αντικείμενο μελέτης και ανάλυσης», αλλά και πάσα μελέτη κριτικής της πολιτικής του απαγορεύεται, λογοκρίνεται και αποσιωπάται.

Ζητείστε από το ΡΙΚ να σας παρουσιάσει τις επιστολές που παίρνει επί του θέματος και ρωτήστε και τον κατ’ εξοχήν λογοκριτή τού Πανεπιστημίου Κύπρου να σας πει πού ακριβώς… γράφει έκαστο ντοκουμέντο, έγγραφο ή μαρτυρία που δεν εξυμνεί τον… υπερούσιο!! 

Στο δεξί του ή στο αριστερό του ή (γιατί όχι;) και στα δυο;

Διάβασα το βιβλίο του Γαβριήλ Μηνά Η Εθνική αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο, Αρμός 2007, μόλις εκδόθηκε.

Είχε ήδη εκδοθεί το Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες, από την Εστία, το 2006: ένα χρονικό των πολιτικών και καλλιτεχνικών γεγονότων από το 1950 ως το 2000 στην Κύπρο, όπως τα έζησα. 

Ήταν το μόνο υποψήφιο για βράβευση στην κατηγορία «χρονικό/μαρτυρία». Στην Αθήνα ο Νάσος Βαγενάς κατέταξε το βιβλίο σε κείνα που εκδίδονται εκτός Ελλάδος αλλά αξίζουν περισσότερο από άλλα που εκδίδονται στην Ελλάδα κι ο Χρήστος Γιανναράς, έγραψε στην «Κ» της Κυριακής την ευχή να βρισκόταν και στην Ελλάδα ένας που να έγραφε ένα αντίστοιχο βιβλίο για τα ελλαδικά πράγματα.

Στη Λευκωσία οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες (Ελένη Νικήτα, Παύλος Παρασκευάς) απέκλεισαν το βιβλίο από υποψήφιο βράβευσης. Δηλαδή το απέκλεισαν από το να ακουστεί στο ευρύτερο κοινό. Το έμαθα εκ των υστέρων. Αποτάθηκα για κάποιου είδους έρευνα στο Γραφείο Επιτρόπου Διοικήσεως, που αποφάσισε ότι οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες έκαναν λάθος και θα έπρεπε να ζητήσουν, με κάποιο τρόπο, «συγγνώμη» από τον συγγραφέα! Αν είδατε εσείς «συγγνώμη» είδα κι εγώ!

Στο μεταξύ, τον επόμενο χρόνο οι Πολιτιστικές μας Υπηρεσίες, για να γλιτώσουν από τον μπελά των χρονικών/μαρτυριών, κατάργησαν την σχετική κατηγορία. 

Τους έγραψα πολλές φορές, τα έγραψα και στο διαδίκτυο, ότι ήταν προτιμότερο να καταργούσαν (αν ετίθετο τέτοιο δίλημμα) την κατηγορία «μυθιστόρημα» παρά την τόσο σημαντική για την Κύπρο κατηγορία «χρονικό/μαρτυρία». Στου κουφού την πόρτα.

Το αφήνουμε αυτό.

Όταν διάβασα την Εθνική αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο του Γαβριήλ Μηνά, ενθαρρύνθηκα να γράψω ακόμα πιο τολμηρά για τις αλήθειες της Κύπρου κι έγραψα το Δέκα χιλιάδες μέλισσες, Αρμός 2010. 

Μετά από πολλά κοιλιοπονήματα και στραβομουτσουνιάσματα έδωσαν στο βιβλίο το βραβείο πεζογραφίας. 

Τα λέω αυτά για να δείξω πόσο σημαντικό είναι το βιβλίο του Μηνά, αφού ενέπνευσε άλλους να γράψουν κι άλλα βραβεύσιμα βιβλία.

Το Υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου θα ήξερε πολύ καλύτερα το δίκαιο της Κύπρου και πώς δεν υπηρετήθηκε όπως έπρεπε από μας τους ιδίους, αν προμηθευόταν μερικά αντίτυπα της Εθνικής αυτοματαίωσης του Ελληνισμού στην Κύπρο για τους διπλωμάτες- υπαλλήλους του. Το έχουν άραγε στη βιβλιοθήκη τους;

Από την άλλη, στο ΡΙΚ, αν έστω και μια κυβέρνηση αντιμετώπιζε το Κυπριακό εκτός του πλαισίου της (δικαιολογημένης) βιασύνης να «λυθεί», θα έβαζαν όρο απαράβατο, ειδικά για τους παραγωγούς-σκηνοθέτες ειδήσεων, ντοκιμαντέρ, προγραμμάτων πολιτικής και ιστορίας, να κάτσουν εξετάσεις με θέμα το βιβλίο 

Η Εθνική αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο. Μόνο έτσι θα υπήρχε μια σχετική εγγύηση ότι δεν θα ακούγαμε τα όσα κουφά ακούμε συχνά και τα οποία κορυφώθηκαν με το χθεσινοβραδυνό πρόγραμμα «Χρονογράφημα», όπου λέχθηκε (ανάμεσα σ’ άλλα) ότι ο Μακάριος… «αυτοεξορίστηκε στις Σεϋχέλλες»!!

Δεν ξέρω αν η Η Εθνική αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο υπάρχει καν στη βιβλιοθήκη του ΡΙΚ. Και να υπάρχει είναι ξεκάθαρο ότι οι ερευνητές-δημοσιογράφοι του ΡΙΚ δεν το διάβασαν. Ούτε και τίποτε άλλο φαίνεται να διάβασαν. 

Από που αντλούν τις πληροφορίες τους;

Δεν φταίνε αυτοί, γι’ αυτό δεν γράφω τα ονόματά τους. Τι να φταίνε τα μειράκια και τα κοριτσόπουλα αν έτσι τα καθοδηγούν οι σοφοί και οι ταγοί του πνεύματος στην Κύπρο;

Στη βιβλιοθήκη του ΡΙΚ υπάρχει πάντως το βιβλίο Τα Γράμματα στη Μητέρα του Κώστα Μόντη, Αρμός 2015. Υπάρχει γιατί το έγραψα και το χάρισα, σε δύο αντίτυπα, στη βιβλιοθήκη του ΡΙΚ. Αν του έριχναν μια ματιά δεν θα ήξεραν απλώς ότι ο Μακάριος δεν… αυτοεξορίστηκε στις Σεϋχέλλες αλλά ότι έφυγε με την πρώτη ευκαιρία από εκεί προκειμένου να υπηρετήσει την «ανεξαρτησία», αν και ήταν ορκισμένος στην Ένωση.

Θα μάθαιναν ότι καθόλου δημοκρατικά δεν έδωσε στον λαό το δικαίωμα το 1968 να… αποφασίσει αν τον ήθελε ή όχι για Πρόεδρο! 

Επέβαλε με τη βία και τον δόλο στον λαό να τον ψηφίσει και γι’ αυτό το ποσοστό που πήρε (96, 26%) αποτελεί από μόνο του απόδειξη υπό ποίες συνθήκες έγιναν οι… «εκλογές»! 

Δεν ήταν, δηλαδή, απλώς «λαοπλάνος» όπως είπε το ΡΙΚ, χωρίς καλά-καλά να ξέρει τι λέει.

Και άλλα πολλά θα μάθαιναν οι «δημοσιογράφοι-ερευνητές» του Ιδρύματος αν διάβαζαν τα βιβλία που δεν είναι ανάγκη καν ν’ αγοράσουν αφού τους τα χαρίζουν. Αλλά τέτοια βιβλία γιατί να προσεχθούν όταν οι σοφοί, οι ταγοί του πνεύματος, οι κριτικοί των Πολιτιστικών Υπηρεσιών σοφίζονται διάφορα κόλπα να τ’ αποκλείσουν για λόγους που μόνο οι ίδιοι καταλαβαίνουν; 

Κι όταν τους ρωτάς να εξηγήσουν χάνουν τη μιλιά τους; 

Μόνο μέσα στους κλειστούς τοίχους του Υπουργείου Παιδείας γίνονται λαλίστατοι!

Εννοώ, στην περίπτωση του βιβλίου για τον Μόντη, τον θεολογίζοντα φιλόλογο Νικόλαο Ορφανίδη, την… κορυφαία εξ Ελλάδος κριτικό της λογοτεχνίας Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου, τον επιθεωρητή μέσης Λεωνίδα Γαλάζη, έναν αγνώστων λοιπών στοιχείων καθηγητή Στέφανο Ευθυμιάδη και τη γνωστή φιλόλογο Κίκα Ολυμπίου, που διαφώνησε μεν με τον αποκλεισμό του βιβλίου αλλά στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Για το καλό ποιου; 

Της πατρίδας;

http://pirforosellin.blogspot.gr/   -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους.