Οι πολεμίστριες γυναίκες στην αρχαίοτητα και στον Χριστιανισμό -ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΟΥ

 

Ελληνική προϊστορία

Οι πολεμίστριες γυναίκες Αμαζόνες, εις την αρχαιότητα

  Τα βασίλεια των Αμαζόνων θεωρούντο ότι υπήρχαν σε πολλές περιοχές ακόμα και εις την Λιβύη.

  Ειδικά εις την πατρίδα των Αμαζόνων άντρες δεν επιτρέπονταν καθόλου. Για τη διαιώνιση του είδους δύο μήνες την άνοιξη επήγαιναν και έμεναν με έναν γειτονικό  αρσενικό λαό, τους Γαργαρείς, οι οποίοι κατοικούσαν εις τον Καύκασο. Από τα παιδιά που γεννούσαν, κρατούσαν μόνο τα θηλυκά. Τα αρσενικά ή τα σκότωναν ή τα ακρωτηρίαζαν ή τα έστελναν εις τους πατέρες τους. Για την προστασία του κράτους τους ήταν όλες πάντα εξασκημένες εις την χρήση τόξου και ξίφους, και θεωρούντο μάλιστα ισάξιες με πολεμιστές άνδρες, για την ανδρεία και την ικανότητά τους. Σε άλλα κράτη μπορεί να επέτρεπαν την παρουσία ανδρών, αλλά δεν τους επέτρεπαν να έχουν σημαντικές θέσεις.

  Οι Αμαζόνες έχουν συμμετάσχει σε πολλούς μύθους. Η δημιουργία τέτοιων μύθων έχει δημιουργήσει ερωτηματικά εις τους ερευνητές. Όμως εις τις ημέρες μας, με ανασκαφικά στοιχεία  πλέον θεωρείται ότι οι Αμαζόνες δεν ήταν απλά ένας μυθικός λαός, ένα αποκύημα της φαντασίας των Ελλήνων, αλλά ένας ιστορικός λαός.

  Οι γνωστότερες φυλές των Αμαζόνων ήσαν : η Θεμισκύριες (Θεμίσκυρα), η Λυκάστειες (Λύκαστος Ποταμός) ή Χαδήσιες (Καταονία) Καντές ή Κανές.

  Οι διασημότερες ηγεμονίδες των Αμαζόνων ήσαν : η Πενθεσίλεια, η Οτρηρή, η Μύρινα, η Αντιόπη, η Ιππολύτη, η Λυσίππη, και η Θάληστρις.

  Αναφέρεται ότι οι Αμαζόνες είχαν θεμελιώσει πολλές πόλεις όπως την Κύμη, την Σμύρνη, την Μυτιλήνη, την Μήθυμνα, την Έφεσο, την Σινώπη και άλλες.

  Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Αμαζόνες συγκρούσθηκαν με τον Βελλεροφόντη ο οποίος τις  εξόντωσε, ενώ ο Πίνδαρος συμπληρώνει ότι τις σκότωσε με τα βέλη του, που τα εκτόξευε, ιππεύοντας τον διάσημο πτερωτό ίππο του, τον Πήγασο.

  Ο θρύλος για τις υπέροχες Αμαζόνες είχε πάρει τεράστια έκταση εις τον αρχαίο κόσμο. Εις την χώρα μας, ο μύθος αναφέρει, ότι έφθασε ο Ηρακλής, με εντολή του Ευρυσθέως, να πάρει την  ζώνη της βασίλισσάς τους, της Ιππολύτης και να την μεταφέρει εις τις Μυκήνες.

  Οι Αμαζόνες όμως αντιστάθηκαν εις την απαίτηση του Ηρακλέους, ο οποίος για να επιτύχει το σκοπό του, συνέλαβε την βασίλισσα και της πήρε την περίφημη ζώνη ενώ ταυτόχρονα δήωσε την πρωτεύουσα Θεμίσκυρα.

  Η Ιππολύτη ήτο πρόθυμη να προσφέρει την ζώνη της οικειοθελώς αλλά η Ήρα με την μορφή Αμαζόνος, αναμίχθηκε με το πλήθος, διαδίδοντας φήμες ότι δήθεν ο Ηρακλής και οι Αχαιοί είχαν σκοπό να καταστρέψουν την πόλη τους και να απαγάγουν την βασίλισσά τους.

  Οι Αμαζόνες επείσθησαν από τις φήμες και η μάχη άρχισε.

  Πρώτη αντίπαλος του Ηρακλή ήτο η Αέλλα ( ανεμοστρόβιλος), η ταχύτερη πολεμίστρια. Ωστόσο ο Ηρακλής απέφυγε την κεραυνοβόλο επίθεσή της και την σκότωσε με το ξίφος του.

Ισχυρότερη αντίπαλος αποδείχθηκε η Προθόη η οποία είχε σκοτώσει επτά Αχαιούς οπλίτες. Τελικά φονεύθηκε και αυτή από το Ηράκλειο με ξίφος.

Το επίλεκτο σώμα των Αμαζόνων αποτελούμενο από επτά συνοδούς της θεάς Αρτέμιδος που εθεωρούντο ασυναγώνιστες εις τον χειρισμό των ακοντίων, φονεύθηκαν όμως από το ρόπαλο του ήρωος.

Οι πριγκίπισσες Μελανίππη και Αντιόπη συνελήφθησαν αιχμάλωτες.

Οι Αμαζόνες αναγκάσθηκαν να ζητήσουν ανακωχή.

Την ελευθερία της Μελανίππης εξαγόρασε η Ιππολύτη δίνοντας ως αντάλλαγμα την ζώνη της ενώ την Αντιόπη παρέδωσε ο Ηρακλής εις τον Θησέα.

  Ενώ εις την μετώπη του ναού της Ολυμπίας ωστόσο, ο Ηρακλής απεικονίζεται να ρίχνει εις το έδαφος νεκρή την βασίλισσα των Αμαζόνων καταφέρνοντας έτσι να πάρει την ζώνη της.

  Κατά μια άλλη εκδοχή, ο Θησεύς παρέλαβε την Ιππολύτη και όχι την Αντιόπη, με την οποία απέκτησε το γιο του Ιππόλυτο.

Ακολούθως οι Αχαιοί εγκατέλειψαν τον Πόντο και επέστρεψαν εις την Ελλάδα.

Ο μύθος των πολεμικών αυτών γυναικών εις τον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο θεωρήθηκε από ορισμένους μελετητές ότι είναι ανάμνηση του παλαιού καθεστώτος της μητριαρχίας – της κυριαρχίας δηλαδή των γυναικών εις την κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική ζωή – που υποτίθεται ότι επικράτησε κατά τους προϊστορικούς χρόνους πριν από το καθεστώς της πατριαρχίας.

  Οι Αμαζόνες συμμετείχαν με μια ομάδα εις τον Τρωϊκό Πόλεμο ως σύμμαχοι των Τρώων με αρχηγό τους την περίφημη Πενθεσίλεια, την οποία ο Αχιλλεύς την ερωτεύθηκε και μετά την εφόνευσε. Η ομάδα αυτή αποδεκατίστηκε μετά τον θάνατο της Πενθεσίλειας.

  Το θέμα των Αμαζόνων έχει ιδιαίτερη θέση εις την αρχαία ελληνική εικονογράφηση, αλλά και εις την ελληνική λογοτεχνία από τους αρχαιοτάτους χρόνους(όπως Ιλιάδα), μέχρι σήμερα.

  Όμως, τα τελευταία 8 χρόνια οι αρχαιολογικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι Αμαζόνες δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά μόνο την μυθολογία. Υπήρξαν τόσο πραγματικές όσο και οι λαοί που έγραψαν μετέπειτα γι’ αυτές. Οι Ρώσοι αρχαιολόγοι χρονολόγησαν τους νεωτέρους τάφους των πολεμιστριών που ανακαλύφθησαν πλησίον της θαλάσσης του Αζόφ οι οποίοι είναι του 3ου αιώνος  π.Χ., κάτι το οποίο αποδεικνύει ότι η μητριαρχική δυναστεία που ιδρύθηκε από τη Λυσίππη, η οποία δυναστεία αυτή διήρκεσε περισσότερο από ότι όλες μαζί οι αυτοκρατορίες του Κύρου, του Καρλομάγνου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Ναπολέοντος. Οι πρώτες ανακαλύψεις έγιναν από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Διεκόπησαν δια κάποιο χρονικό διάστημα, τώρα πλέον κλείνουν ένα νέο 8ετή κύκλο ανασκαφών πλησίον της θαλάσσης του Αζόφ.

  Πολύ σημαντικά στοιχεία για τις Αμαζόνες καταγράφονται και εις το βιβλίο του Σπύρου Μακρή, «Οι Αμαζόνες» (Εκδόσεις Αρχέτυπο), το πρώτο ελληνικό βιβλίο με θέμα το μεγάλο αυτό έθνος της προϊστορικής περιόδου.

Χριστιανική ιστορία

Οι γυναίκες πολεμίστριες εις τον χριστιανισμό

  Πολεμίστριες γυναίκες εις τον χριστιανισμό δεν υπάρχουν με την μορφή που υπήρξαν εις την αρχαιότητα, αλλά υπήρξαν ως μονάδες, οι οποίες επολέμησαν εις την επανάσταση του 1821, όπως η Μπουμπουλίνα, ή η Μαντώ η Μαυρογένους.

  Όπως επίσης τελευταία τον Β Παγκόσμιο πόλεμο από το ελληνοαλβανικό μέτωπο μέχρι την αντίσταση κατά τα χρόνια της Κατοχής !

Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος αλλά και του βιβλίου μέρος α που αναφέρεται κάτωθι.

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον», μέρος β,  [μέρος α, 1998 εκδόσεις Γεωργιάδης] υπό έκδοσιν

http://pirforosellin.blogspot.gr/  -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.1194