Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

Γιατί η εκκλησία υπέδειξε ανθελληνικότητα απέναντι εις τον Θεόφιλο Καΐρη, ενός φωτισμένου ιερέως και φιλοσόφου και φίλου του Κοραή, επειδή ήθελε Ελληνική και όχι Ιουδαϊκή φιλοσοφία το 1853 ; ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ


Γιατί η εκκλησία υπέδειξε ανθελληνικότητα απέναντι εις τον Θεόφιλο Καΐρη, ενός φωτισμένου ιερέως και φιλοσόφου και φίλου του Κοραή, επειδή ήθελε Ελληνική και όχι Ιουδαϊκή φιλοσοφία το 1853 ;

  Παρόμοια απόπειρα διαφυγής, από την πολιτισμοκτόνο αυτοκρατορία του Ιουδαίοχριστιανισμού και την αποδέσμευση της θεολογίας, από τις ανατολίτικες μεταθανατολογίες και το αισχρό εμπόριο της ελπίδας, επιχείρησε με λόγιο και απόλυτα πολιτισμένο τρόπο, ο φίλος του Αδαμάντιου Κοραή, ο Θεόφιλος Καΐρης.
  Ο Θεόφιλος Καΐρης, (1784-1853) υπήρξε στενός φίλος του Κοραή. Γνωρίστηκαν στο Παρίσι, όπου ο νεαρός, 22χρονος τότε Καΐρης και ο 58χρονος Κοραής, για τέσσερα περίπου χρόνια έζησαν συντροφικά τις περίπλοκες πολιτικές και πολιτισμικές αλλαγές, της γαλλικής επαναστάσεως.
  Ο νεαρός μοναχός, φυσικομαθηματικός, αλλά και σπουδαγμένος φιλόσοφος Καΐρης, κοντά στον μεγάλο δάσκαλο του Γένους Κοραή: «ένιωσε για πρώτη φορά τον κλονισμό της χριστιανικής του πίστεώς του». Στον ίδιο τον πνευματικό του δάσκαλο Κοραή, οφείλεται προφανώς και ο μετέπειτα ασίγαστος ζήλος του παπά Καΐρη, για την διδασκαλία και την διάδοση των αρχαιοελληνικών γραμμάτων. Οι δυο άνδρες άλλωστε, διατήρησαν επί μακρόν, ενδιαφέρουσα φιλοσοφική και επιστημονική αλληλογραφία.
  Ρήτορας και διανοητής λοιπόν, ο παπά Καΐρης, ονομάσθηκε και «νέος Σωκράτης»! Στην ωριμότητα των αναζητήσεών του, ξέφυγε φανερά απ’ τα στενά πλαίσια του δογματισμού και: «εδίδασκε θρησκειολογία και περιέγραφε τις βάσεις όλων των θρησκειών, χωρίς να εκφράζει έπ’ αυτών κρίσεις».
  Ο πρώτος αυτός θρησκειολόγος, επιχείρησε σταδιακά να απαγκιστρώσει το έθνος από την σκλαβιά της Ιουδαιο - χριστιανικής θεολογίας. Ανακήρυξε ζητούμενο την αδογμάτιστη θεοσέβεια, ορθώνοντας ένα αξιοθαύμαστο και ηχηρότατο όχι, στο μονοπώλιο της χριστιανικής, καιροσκοπικής θεολογίας.
  Ο Καΐρης κατανόησε κάτι πολύ απλό, ότι η υποδούλωση έχει πολλά πρόσωπα και οι διαχειριστές της θρησκείας, τα θεοκάπηλα ιερατεία, που διατρέφονται παρασιτικά και καλοζωΐζονται ισόβια, απ’ τις παχυλές εισφορές των πιστών, έχουν κάθε λόγο να πολλαπλασιάζουν την θρησκοληψία και να καταστρέφουν μεθοδικά, κάθε δυνατότητα απελευθερωτικής γνώσεως, παιδείας και πνευματικών αναζητήσεων.
  Καθιέρωσε λοιπόν: «αντί για τις τυπικές χριστιανικές λειτουργίες τελετές με ύμνους και προσευχές στον ένα, ανώνυμο και μοναδικό θεό. Είχε μάλιστα συντάξει άσματα και ευχές, σε δωρική διάλεκτο (που να βρίσκονται άραγε αυτά τα πολύτιμα κειμήλια;) και μεταξύ των άλλων, πρότεινε και νέο τύπο ναών, για τους θεοσεβείς ανθρώπους, με διαφορετική εσωτερική διαρρύθμιση, όπου αντί εικόνων, έπρεπε να έχουν ρητά και αξιώματα, για να προάγουν το κατ’ αρετήν και θεοσέβειαν πολιτεύεσθαι»!!!
  Μέγας κοινωνικός επαναστάτης λοιπόν, ο παπά Καΐρης! Τι ειρωνεία αλήθεια, το λαμπρότερο παράδειγμα ελληνικής ηρωϊκής θρησκευτικής μεταρρυθμίσεως... ένας αγνός παπάς! Ένας ρασοφορεμένος Έλληνας!!! Ένας ιερέας του Ιουδαιοχριστιανισμού, που κατάλαβε το απατηλό πρόσωπο, της ανθελληνικής θρησκείας που υπηρετούσε! Κατάλαβε τον διασυρμό και την κακοποίηση που υφίσταται από τις Βιβλικές θρησκείες, το ομορφότερο ανθρώπινο συναίσθημα, αυτό της φιλοθεΐας! 
  Κατάλαβε την σκόπιμη, αισχρή μετατροπή του περήφανου αυτού συναισθήματος, σε ταπεινωτική λατρευτική επαιτεία, σε θεολογία συναλλαγής και τελικά σε εθιστικό, μεταφυσικό «χρηματιστήριο», όπου η συντριβή ψυχής και η υποτέλεια στους ορισμούς του ιερατείου, θεωρούνται έγκυρες μετοχές ελπίδων της μεταθανάτιας σωτηρίας!
  Ο Καΐρης έδινε ξανά στους Έλληνες την ευκαιρία να απαλλάξουν την θεοσέβειά τους απ’ τις ύπουλες αρχαιοραββινικές σκοπιμότητες, μια ευκαιρία διαφυγής, απ’ την σκληρή υποτέλεια τους στην θεολογική αυτοκρατορία της Βίβλου! Πολύ πέραν αυτού, ο Καΐρης πρόσφερε την ιστορική ευκαιρία στους Έλληνες όχι μόνο να επιστρέψουν στις δικές του πολιτισμένες ρίζες αλλά να πάψουν πια, έστω και άθελά τους, να συνεργάζονται στην εξάπλωση της πνευματικής και υλικής κυριαρχία του κρυπτόιουδαϊσμού, επάνω σε όλα τα έθνη της γης!
  Και επειδή μπορεί κάποιος να αγνοεί, τι ακριβώς εννοούμε όταν αναφέρουμε τους διαχρονικούς θρησκευτικούς και πολιτικούς στόχους των προφητών της Βίβλου, θα υπενθυμίσουμε κάποιες από τις καταγεγραμμένες επιθετικές, υπονομευτικές και κατασχετικές προθέσεις της βιβλικής «θεολογίας» που δυστυχώς σήμερα, με την πλήρη συμπαράσταση του ελληνοχριστιανικού κλήρου, ευρίσκονται σε φάση παγκόσμιας εκπληρώσεως. Οι στόχοι της θρησκευτικής αυτοκρατορίας και η προσχεδιασμένη υποτέλεια των εθνών, σε μια παγκόσμια ιουδαϊκή ιερατική εξουσία, σκιαγραφείται αρχικά στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης όπου διαβάζουμε, στην Παλαιά Διαθήκη
Ψαλμοί, κεφάλαιο Β και στίχος 8:
8 Ζήτησον παρ’ εμού και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου και ιδιοκτησία σου τα πέρατα της γης.
Προφήτης Ησαΐας -  κεφάλαιο 61
5 κα ξουσι λλογενες ποιμαίνοντες τ πρόβατά σου, κα λλόφυλοι ροτρες κα μπελουργοί.
6 μες δ ερες Κυρίου κληθήσεσθε, λειτουργο Θεο· σχν θνν κατέδεσθε κα ν τ πλούτ ατν θαυμασθήσεσθε. [ντ τς ασχύνης μν τς διπλς κα ντ τς ντροπς γαλλισεται μερς ατν].
7 οτως κ δευτέρας κληρονομήσουσι τν γν, κα εφροσύνη αώνιος πρ κεφαλς ατν.
8 γ γάρ εμι Κύριος γαπν δικαιοσύνην κα μισν ρπάγματα ξ δικίας· κα δώσω.
  Στο πρώτο για τον βιβλικό θεό, τα έθνη δεν είναι τίποτε περισσότερο από ζώα, που πρέπει να άγονται και να φέρονται: «θα κοσκινίσει (ο βιβλικός θεός) τα έθνη, με της καταστροφής το κόσκινο, θα βάλει χαλινάρι στα σαγόνια των λαών και θα τους οδηγήσει όπου δεν θέλουν».
  Στο δε δεύτερο η απόφαση υποδουλώσεως των εθνών είναι ολοφάνερη: «Αλλογενείς θέλουσι ίστασθαι και βόσκει τα ποίμνιά σας και οι υιοί αυτών, (των εθνικών) θέλουσι είσθαι οι γεωργοί και οι αμπελουργοί σας... θέλετε τρώγει τα αγαθά των εθνών και εις την δόξαν αυτών, θέλετε καυχάσθαι».
  Φαίνεται λοιπόν, πως τόσο ο Κοραής και άλλο τόσο ο Καΐρης, ένοιωσαν έντονα, πως το πνευματικό Ισραήλ, δηλαδή ο διαχρονικός χριστιανικός κλήρος, εφάρμοζε όλα αυτά, τα πολύ «προφητικά», επάνω στους εξαθλιωμένους υπόδουλους Έλληνες και το χαμογελαστό και σωτηριακό προσωπείο του Ιουδαϊσμού, ο Χριστιανισμός, δεν τους ξεγελούσε πια εντελώς!
  Οι άγρυπνοι όμως πνευματικοί αφέντες των Ελλήνων, οι ιεράρχες, μόλις πληροφορήθηκαν τις περίεργες ενέργειες του Καΐρη, του ζήτησαν νέους όρκους πίστεως και υποταγής στην ορθοδοξία, τους οποίους όμως, ο εξελληνισμένος πια παπάς, αρνήθηκε. Η θρησκευτική ιεραρχία ως υπερκείμενη εξουσία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, υποχρέωσε τον Ναύαρχο Κανάρη να συλλάβει τον παπά που τόλμησε να κάνει πράξη την διαφορετικότητα των πεποιθήσεών του. 
  Συνελήφθη και ταλαιπωρήθηκε δυο φορές και η σκληρή ταπείνωσή του, αποτελεί μέχρι σήμερα, πρότυπο θρησκευτικής θηριωδίας.
  Γέρος και ανήμπορος, μετά από εξορία, σε μοναστήρι της Σκιάθου: «υπέστη ανήκουστες κακουχίες απ’ τους αγροίκους, αμαθείς και φανατικούς μοναχούς. Παρά την σοβαρή επιδείνωση της υγείας του, δεν έπαυσε να γράφει γεμάτες αγάπη και τρυφερότητα επιστολές προς τους οικείους του».
  Τελικά, ο σοφός γέροντας, φυλακίστηκε σε υγρό και δυσώδες κελί φυλακής, όπου και το 1853 απέθανε! Αλλά και μετά τον θάνατο του, φοβούμενοι μήπως και δεχθεί μεταθανάτιες τιμές, από τους μαθητές του αλλά και κατόπιν προτροπής του μητροπολίτου της Σκύρου :
  «διήνοιξαν την κοιλίαν του νεκρού και ενέπλησαν αυτήν ασβέστου»!
[απόσπασμα από την ιστοσελίδα του συγγραφέως Κου Καλόπουλου http://www.greatlie.com/].
Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος αλλά και του βιβλίου μέρος α που αναφέρεται κάτωθι.
Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον», μέρος β,  [μέρος α, 1998 εκδόσεις Γεωργιάδης] υπό έκδοσιν
http://pirforosellin.blogspot.gr/  -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου