Ακρίτες Ανδρειωμένοι Υπερφυσικές γεννήσεις - ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ

Ανδρειωμένος- Ακρίτας πίσω από αυτές τις λέξεις κρύβεται η πραγματική ουσία των  λέξεων και στην λέξη Ανδρειωμένος βλέπουμε το παιδί το μεγαλωμένο σε Άνδρο, δηλαδή σε σπήλαιο, το παιδί γιατί έχει εγκαταλειφθεί γιατί έχει μια σωματική  δυσπλασία .

 Ήταν το παιδί που αρχαία κοινωνία, δεν άντεχε να το κρατήσει μέσα στους κόλπους της και το εγκατέλειπε σε σπήλαια. Και το παιδί ήταν υποχρεωμένο να επιβιώσει. Και μέσα από αυτήν την μικρή κατόπτευση της λέξεως, βγαίνει η ουσία του αυριανού ανδρειωμένου.

  Το ίδιο  πράγμα και εις τον Ακρίτα όπου δεν ήταν εκείνος που φύλαγε τα σύνορα  της αυτοκρατορίας, αλλά ήταν εκείνο, το οποίο είχε προβλήματα στα άκρα και που  βεβαίως από αρχαιότατους χρόνους τα παιδιά αυτά τα τοποθετούσαν σε σπήλαια που   ήταν σε ακρώρειες, στην άκρα του όρους,  δηλαδή σε ορεινές περιοχές με σπήλαια για   να έχουν κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες να επιβιώσουν.

  Διότι έπρεπε να προφυλάττουν τα άκρα τους, που συνήθως ήταν είτε παράλυτα, είτε  είχαν εξελκώσεις είτε αντιμετώπιζαν προβλήματα δυσπλασίας. Ταυτόχρονα να  απομονώνονται από την κοινωνία. Να βρίσκονται δηλαδή στο άκρο κάθε κατοικημένης περιοχής, χωρίου ή κοινότητος. Αυτό αποτελεί μια επιβίωση από την αρχαία εποχή, όπου Ελλαδικός Ιερέας, Μάγος και Μάγος Ιατρός της εποχής εκείνης, τοποθετεί τα  τερατόμορφα και δύσμορφα πλάσματα μέσα σ' ένα σπήλαιο καλύπτοντας τα με  κλάδους φλαμουριάς το οποίο τοποθετούσε μαζί με το παιδί και το άφηνε, στην είσοδο του σπηλαίου.

  Επιβίωση του πανάρχαιου εθίμου έχουμε στο Φλάμπουρο του γάμου. Που δεν έχει καμμία σχέση με το ρωμαϊκό flammulum, αλλά  αποτελούσε σύμβολο  νόμιμου και γόνιμου γάμου, και σαν άλλη επιβίωση σε καιρό ανομβρίας.

   Ο Ελλαδικός ιερέας  σε  παρόμοια  πλάσματα  έδινε   μαγικές   ακόμα   και  υπερφυσικές  ιδιότητες. Πολλές φορές ιδιαίτερα οι μητέρες, οι νύμφες γιατί το 90%  από τις νύμφες ήταν μητέρες,  έφθαναν σε σημείο να τα λατρεύουν σαν θεούς, ημιθέους και ήρωες. Βρέθηκε να υπάρχουν σε ελληνικά σπήλαια αγαλματίδια του  Απόλλωνος, του Ερμή, του Ηφαίστου και του ήρωα Ηρακλή. Ο λαός ονόμαζε   αυτούς τους θεούς όπως αναφέρει ο Παυσανίας Σπηλαΐτης*5, *6. Τα ανάπηρα αυτά τα    παιδιά, ο έλληνας ιερέας και  μάγος, παρότι πιστεύει ότι είναι νόθα κλεψιγαμίας, φρόντιζε να μην τα φονεύει,  αλλά να τα παραδίδει τελετουργικά πάλι στην φύση. Τοποθετώντας τα σε σπήλαια.  Διότι ήσαν ανεπιθύμητα στην κοινότητα, δηλαδή τα  προσέφερε και τα αφιέρωνε εις τους θεούς.  

   Όσα από αυτά κατόρθωναν να επιβιώσουν το 30% έπρεπε να εξιλεωθούν, να  διακριθούν σε ηρωικές πράξεις. Το σωματικό τους και το ψυχικό τους μαρτύριο θα τα  οδηγούσε στην αποθέωση και στην λύτρωση.

  Η αναζήτηση του θεού μέσα από τα είδωλα των τεράτων αυτών δεν ήταν  ειδωλολατρία αποτελούσε πρόνοια, υγιεινή, ευγονία κοινωνιοβιολογία, ευζωία  και ακόμα μορφή ευθανασίας. Ήταν μια ενστικτώδη άμυνα του ανθρώπου, μια ικανότητα προσαρμογής στις Τότε νέες και δύσκολες για αυτόν συνθήκες επιβιώσεως. Αφού τα  παιδιά αυτά  ήταν αλλά παράλυτα ή αλλά κατέληγαν σχεδόν αργά ή γρήγορα στην  αναπηρία.

  Μόνο αργότερα κατά την γεωμετρική περίοδο λόγω της οικονομικής καταπτώσεως  και δυσπραγίας στον ελλαδικό χώρο τα παιδιά με προβλήματα στα κάτω άκρα τα έπαιρναν από την στιγμή της γεννήσεως τους και τα εναπόθεταν μέσα σε βάραθρα σαν  ανεπιθύμητα για να πεθάνουν εκεί. Αυτό γίνονταν μόνο σε μερικές περιοχές της  Ελλάδος.

  Από τους ιστορικούς ακόμα χρόνους οι συγγραφείς πίστευαν ότι οι μύθοι για  υπερφυσικά τέρατα εικονίζανε την αλήθεια αλληγορικά. Μετά ήρθαν οι φιλόσοφοι  για να αλλοιώσουν τους μύθους κρύβοντας τις φιλοσοφικές αλήθειες μέσα στον μύθο  για να μην είναι φανερές σε όλους. Μέχρι σήμερα οι φιλόλογοι και οι λαογράφοι  ερμηνεύουν τους  μύθους, ιστορικά και φιλολογικά. Έδωσαν σημασία στην  μυθοπλαστική ικανότητα  του λαού, ο οποίος όπως υποστηρίζουν έχει τάση να  υπερβάλλει, τέλος  οι σύγχρονοι ποιητές και ψυχαναλυτές έδωσαν αλληγορική  ερμηνεία της μυθολογίας των ελλήνων, ο λαός όμως πιστεύει ότι οι θεοί ούτε κρύβουν τίποτα αλλά σημαίνουν, δίνουν δηλαδή  σημάδια.

  Αυτά τα σημάδια  μελετήθηκαν  σε αυτή την εργασία ώστε να παρουσιάσουμε μια  ερμηνεία ιστορική των Αντρειωμένων, των μεγαλωμένων εις τα σπήλαια από τους αρχαίους χρόνους μέχρι και σήμερα, μόνο με σημάδια, δηλαδή με στοιχεία από την  ζωντανή παράδοση του νεοελληνικού λαού. Εδώ μπορούμε να δούμε πως ο λαός  ονομάζει όλες αυτές τις δυσπλασίες, τι ονόματα τους δίνει και ποιες κατηγόριες  έχουμε Αντρειωμένων που κατά  βάση ανήκουν στην πάθηση της Δισχιδούς ράχεως.

  Λέγονται  λοιπόν Καλαντρειωμένα  - Διαλαλημένα -Διγενήδες -Ντελαλλημένοι δηλαδή Ερμάδια, Χάνοι, Παρασήματα, Χειμέρια, Σφίγγες και Στίγγες, και στην ιατρική τα ονομάζουν πρώτα απ’ όλα μυελομηνιγγοκήλη ,  και στην λαϊκή έκφραση Καλαντρειωμένος, όπως ο γνωστός μας Διγενής.

  Μετά έχουμε την Υδρομυελία*1   και την λαϊκή έκφραση Νηρέας ή Ναρίας, την Ραχισχισία*2  ή την σχιζοράχη, τα χάονα ή το φίδι με ανεγκεφαλία ή τα  στοιχειά ή το θεριό όπως το λέει ο λαός.

  Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει εγκέφαλος και όλη η πλάτη είναι ανοιγμένη, τα περισσότερα από τα έμβρυα δεν ζούνε παρά λίγες μέρες.

  Τέλος η μηνιγγοκήλη*4, ο λαός την λέει κωλοράδιο ή συλιγκομυελία που λαός  χαρακτηρίζει αυτούς που το έχουν με τον χαρακτηρισμό Κεφάλας ή Αλογοκέφαλος και  το Δερμικό ή  δερμοειδές ή Ενδομυελικό*3 συρίγγιο  με αυτές τις παθήσεις κλείνει  ο κύκλος των δυσμόρφων ή δύσπλαστων τα οποία απομόνωναν οι πολιτείες και τα εγκατέλειπαν σε σπήλαια ή σε άντρα.

  Το έθιμο των παιδιών των μεγαλωμένων σε άντρα, των αντρειωμένων αποτελεί  αναμφισβήτητα συνέχεια από ένα προϊστορικό πρότυπο αφού πρώτα πέρασε κατά  την ιστορική του πορεία από διάφορες παραλλαγές και προσαρμογές. Ακόμα και  τροποποιήσεις, το έθιμο των αντρειωμένων εξιδανικεύτηκε από ποιητές και συγγραφείς και καλλιτέχνες, αυτοί από καλλιτεχνικό αισθητήριο του έδωσαν μια   άλλη έκφραση έξω από την βαθιά ιατρική σημασία του  άλλοτε ηθελημένα άλλοτε  ασυνείδητα.

  Πολλοί συγγραφείς υποτίμησαν ή ακόμα αγνόησαν και απέρριψαν πολλά στοιχεία από τον πρωτογενή αρχαϊκό έθιμο π.χ. οι Κένταυροι οι αντρειωμένοι προσαρμοσμένοι σε νέες κοινωνικές καταστάσεις πέρασαν στην αρχαϊκή, στην κλασσική, στην ελληνορωμαϊκή εποχή.

  Κατά την βυζαντινή εποχή βρήκε κάτω από τον μανδύα του Χριστιανισμού ως ένα σημείο κάποιο πρωταρχικό του νόημα, πιστεύουμε ότι στο μέλλον η επιστημονική του ερμηνεία των σημαντικών ελληνικών μύθων και θρύλων είναι δυνατόν να γίνει αντικείμενο ερευνάς. Ένα πάντρεμα θεωρητικών και θετικών επιστημών όπου και η ιατρική θα έχει την  θέση  της και βέβαια θα έχει παρά πολλές εξηγήσεις σε όλα τα τέρατα η σε όλες τις δυσπλασίες που αναφέρονται μέσα στους ελληνικούς  μύθους.

  Και θα έχουμε την δυνατότητα να οδοιπορήσουμε μέσα από την ιατρική σκέψη και γνώση και να εξηγήσουμε το φαινόμενο της Σφήγκας το φαινόμενο του Κύκλωπα αλλά και ταυτόχρονα και φαινόμενα ιστορικών προσώπων όπως ο Ηρακλής, όπου η γέννηση του κρατάει τον υπερβατικό της χαρακτήρα αλλά και επιστημονική σκέψη ιατρική σκέψη, βγαλμένη μέσα από τα ίδια τα κείμενα των πατέρων μας δίνει μια άλλη διάσταση σε αυτό που ο μύθος αγκάλιασε με την άχλη του και το οδοιπόρησε σαν ένα παραμύθι σαν ένα ποίημα  σαν ένα τραγούδι μέσα στους  αιώνες.

  Έτσι λοιπόν πίσω από τις  λέξεις Αντρειωμένος, Κένταυρος, πίσω  από  όλα  αυτά  τα  "μυθικά " πρόσωπα   κρύβονται  εξηγήσεις,  που  έχει την  δυνατότητα   η  αρχαία  ιατρική   να  μας  τα   δώσει   όπως  είναι  ή  όπως  περίπου  θα  έπρεπε  να  είναι.

[άρθρο του συγγραφέως εις το περιοδικό ΑΕΡΟΠΟΣ τεύχος 8 – 1996]

*1 Υδρομυελία = πάθησις καθ’ ήν παρατηρείται διάστασις του νωτιαίου μυελού εξ υπεραθροίσεως εγκεφαλονωτιαίου υγρού.

*2 Ραχισχισία = παραμόρφωσις συγγενής της ράχεως, συνισταμένη εις σχισμήν ή ρωγμήν της σπονδυλικής στήλης.

*3 Ενδομυελικό = ο εν τω μυελώ γινόμενος ή αναπτυσσόμενος.

*4 Μηνιγγοκήλη = η δίκην κήλης προσεκβολή των μηνίγγων εντός της κόγχης.

*5 Σπηλαΐτης = ο εν σπηλαίοις λατρευόμενος.

*6 Σπηλαΐτης = επίθετο θεών τινών – Παυσανίας 10,32,6.

http://pirforosellin.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.