Η άλωση της Μεθώνης υπό των Τούρκων το 1.500μ.Χ. κατά την περιγραφή του Βερβερινού Ελληνικού κώδικος 111 της Βατικανής βιβλιοθήκης - ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΟΥ

«Και ο Μπαγιαζίτης, ως είπαμε εδιάβη εις την Μεθώνη το κάστρο, όπου ήτανε και αυτό βενετικό, και την επολέμα ημέρα και νύχτα με λουμπάρδες και με μουρτίρια.

  Τα οποία μουρτίρια είναι λουμπάρδες κοντές και ανοικτά τα στόματά τους, και βάλλουσι (βάζουν) βοτάνι και τα στήνουσι (στήνουν) ορθά (κάθετα) και πάγει το βόλι ψηλά και, όταν κατεβή, χαλάει σπίτια, ανθρώπους, ει τι εύρη. Την οποίαν την επολέμα με πάσα λογής άρματα. Και τα τειχία της Μεθώνης είναι ψηλά και δυνατά. Και είχε μέσα και πολλούς ανθρώπους και δεν ημπόρεσε να την επάρη κι έθελε να την αφήση να υπάγη. Αμμή η αμαρτία επροξένησε και ήρθανε κάτεργα βενέτικα εις το κάστρο εις τον λιμώνα με τροφές, λέγω παξιμάδια, αλεύρι, κρασί, βοτάνι και άλλα χρειαζόμενα του κάστρου, εις βοήθειαν.

  Και ως είδανε τα κάτεργα, εκινήθησαν οι Μεθωναίοι όλοι, παιδιά, γυναίκες, άνδρες, όπου ήσαν απάνω εις τα τειχία οπού εφυλάγανε εις τον γιαλό δια να ξεφορτώσουνε τις τροφές από την χαρά τους. Και ήτανε πουρνό (πρωί), όταν ήρθαν τα κάτεργα. Τότε είδαν οι Τούρκοι, οπού ήσαν απ’ όξω τα τειχία. , ότι τα τειχία ήσαν μοναχά, χωρίς ανθρώπους. Της ώρας εβάλανε σκάλες και καρφιά μεγάλα κατά το μέρος όπου ήτανε τα τειχία πλέον αχαμνά και χαμηλά, και ανέβησαν απάνω εις τα τειχία πρώτα οι γιανιτζάροι και εβαστούσανε και φλάμπουρα μικρά και τα εβάλανε το γύρο του τειχίου.

  Και οι ελεεινοί Μεθωναίοι, οπού ήτανε μαζωμένοι εις τον γιαλό εις τον λιμώνα,  δεν ηξέρανε ότι οι γιανιτζάροι ανέβησαν απάνω ‘ς τα τειχία και εμπήκανε μέσα εις το κάστρο και έβαλαν και φλάμπουρα μόνε εξαίφνης ηκούσανε τον αλαλαγμόν οπού αλαλάζανε και εδράμανε οι Μεθωναίοι με τα άρματά τους.

  Και εκεί όπου επήγαιναν, εσυναντήθησαν με το πλήθος των Τούρκων και τους ετζακίσανε και αρπάσανε παιδιά γυναίκες και τους ελεεινούς Μεθωναίους εκόφτανε και άλλους εδένανε και τους εδένασι ως σαν πρόβατα και τους εσύρνασι (έσερναν). Και οι Μεθωναίοι εβολήθησαν τάχα να αποδιώξουν τους Τούρκους και από μέσα το κάστρο και εβάλανε φωτιά εισέ πολλές μερές του κάστρου, τάχα δια να φοβηθούν οι Τούρκοι, να φύγουν όξω.

  Αμμή αυτοί μήτε φωτιά εσκιάχτησαν μηδέ άλλα μηδέ άρματα.

  Και εκάησαν τότε οσπίτια, αργαστήρια, εκκλησίες. Αμμή οι Τούρκοι επεριλάβανε το κάστρο και το περιωρίσανε.

  Και τότε εμπήκε μέσα και ο σουλτάν Μπαγιαζίτης και εμπήκε και επροσκύνησε μέσα την φραγκοκλησίαν, την οποίαν την έκαμε σμαΐδι έως σήμερον.

Και εκατακόψανε τους ελεεινούς χριστιανούς. Λέγουσι ότι από την πολλήν σφαγήν οπού εκάμανε, έδραμε (έτρεχε) το αίμα, έως την θάλασσα και εκοκκίνιζε. Και από κεί ωσάν επροσκύνησε, ο Μπαγιατζής εδιάβη εις το αφεντικό παλάτι και εκάθησε μετά μεγάλης δόξας και παρρησίας.

  Και, όσους Μεθωναίους επιάσανε ζωντανούς, ώρισε και τους ηφέρανε ομπρός του, μικρούς μεγάλους. Και ώρισε ότι από δέκα χρονών και απάνω να τους κόψουν τα κεφάλια τους και τα κορμιά τους και τα εκτίσανε και έκαμαν έναν πύργον μεγάλον όξω από το κάστρο, ο οποίος φαίνεται έως σήμερον. Και τούτο έγινε το 1499».

[Πελοποννησιακή Πρωτοχρονιά 1958, «Η εν έτει 1500 άλωσις της Μεθώνης κατά τον Βερβερικόν ελληνικόν κώδικα 111», Γεωργίου θ. Ζώρα- Χρονικόν περί των Τούρκων σουλτάνων. Σπουδαστήριον Βυζαντινής και Νεοελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήναι 1957]

http://pirforosellin.blogspot.gr/  -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.