Ο Κυπάρισσος

Αέρας,

Θρόϊσμα των φύλλων των δένδρων.

Έντονη κίνηση εις ένα θάμνο.

Ο αέρας σχίζεται

από την λόνχη του βέλους,

του Κυπάρισσου.

Βροντερός ήχος.

Το έδαφος δονείται,

κείται εις την Γη.

Γοργό βήμα, πλησίασμα.

Νεκρική σιωπή,

Λυγμοί.

Νεκρός.

Ο φίλος της καρδιάς, ο Έλαφος.

Θλίψη, οδύνη, πόνος.

Τρεμάμενη φωνή, ψελλίζει

Απόλλωνα Ήλιε, Θεέ μου,

έκαμα κακό

εις τον φίλον της καρδιάς μου

και την ζωή εις τον κόσμο τούτο

δεν την εθέλω πια.

Οδήγησέ με εις το Βασίλειο του Πλούτωνος.

Σιωπή....

Βροντή, και

Λάμψη

επάνω εις την Γη.

Κι ένα λυγερόκορμο δένδρο, ψηλό

δίπλα

εις τον αδικοχαμένο φίλο του,

για πάντα... 

Από την ποιητική συλλογή του Ομήρου Ερμείδη  [1996] με τον τίτλο :

«Η Ιέρεια του Μίνωος»

Αυτοέκδοση Τυπογραφείο  Κ. Παπαδόπουλος