Η χρονολόγηση κατά την Παλαιά Διαθήκη 5.000 έτη από κτίσεως Γης και η χρονολόγηση από διαφόρους αρχαίους όπως κατα τον Βηρωσσό και άλλους

Χριστιανική ιστορία

Χρονολόγηση κατά την Παλαιά Διαθήκη - από κτίσεως κόσμου έως σήμερα 5.774 έτη [2014]

  Η Χριστιανική θέση είναι ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε πριν 5.774 χρόνια, πριν ήτο το χάος… φυσικά τα άμεσα χριστιανικά κράτη μετρούν με το 2014, όπως και οι επιστήμονές οι σχετικοί με την ιστορία δεν «δέχονται» ότι πριν 5.000 χρόνια [το πολύ] υπήρχε άνθρωπος
και ιστορία.    

  Η μέτρηση του χρόνου είναι κατά το εβραϊκό ημερολογιακό έτος 5.774 σήμερα [δικό μας ημερολογιακό έτος 2013] όπου θέτουν ως αρχή την εμφάνιση του Αδάμ εις την γη, μέσα από τις αναφερόμενες γενεές των εβραίων. 

Όπως αναγράφεται εις συνοπτικό ημερολόγιο του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων. 

εις την εικόνα άνωθεν.

Ελληνική προϊστορία

Χρονολόγηση κατά τον Βηρωσσό 468.000 έτη έως την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου

ή κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο 48.863 έως τις ημέρες του ή κατά τον Ησίοδο  22.100 έως τις ημέρες του ή του Κριτίου 8.000-9.000 έτη έως τις ημέρες του 

  Εδώ θα δούμε ένα στοιχείο χρονολογήσεως της ανθρωπίνου ιστορίας μέσα από έναν Ελληνιστή ιερέα του Βαάλ [εις την Ηπειρωτική διάλεκτο βάαλ σημαίνει Ήλιος], εις τον ναό του Βάλιου ή Βήλιου Διός εις την Βαβυλώνα.

  Ο Βηρωσσός συνέγραψε την ιστορία των εν Μεσοποταμία λαών εις την ελληνική, πιθανώς με τον τίτλο «Βαβυλωνιακά» ή «Χαλδαϊκά» και αναφερομένη και αφιερωμένη εις τον βασιλέα της Συρίας Αντίοχο Α τον Σωτήρα [281-260π.Χ.] το έργο δια το οποίο ο Βηρωσσός ισχυρίζεται ότι στηρίχθηκε επί στοιχείων φυλασσομένων εις τον ναό του Βαάλ, απαρτίζεται εκ 3 βιβλίων, των οποίων το 1ον περιέχει την ιστορία των από του βασιλέως Ναβονασσάρ μέχρι του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου ετών, σκόπευε δε κυρίως την ανασκευή πλείστων ανακριβειών της ιστορίας του Κτησίου. Κατά τον Βηρωσσό, από των αρχών του κόσμου μέχρι του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχαν διατρέξει 468.215 έτη. Του έργου του ολίγα αποσπάσματα διεσώθησαν από τον Ιώσηπο, τον Ευσέβιο και τον Σύγκελλο. Φαίνεται ακριβές ότι το έργο στηρίχθηκε επί των στοιχείων του ναού του Βαάλ, καθόσον πολλά των περιεχομένων του βεβαιώθηκαν εκ της μεταφράσεως των σφηνοειδών επιγραφών. Χρησίμευσε μεν το έργο ως πηγή εις μεταγενεστέρους συγγραφείς, τον Αλέξανδρο τον Πολυίστορα και άλλους, μείζονα όμως  επιρροή άσκησε επί των Ιουδαίων και χριστιανών λογίων, λόγω των περί κατακλυσμού και λοιπών συναφών αφηγήσεών του.

  Χρονολόγηση επίσης έχουμε από τον Διογένη τον Λαέρτιο ο οποίος αποδίδει μια ηλικία 48.863 χρόνων πρίν από την εποχή του Μέγα Αλεξάνδρου εις τα βιβλία του Ερμού του Τρισμέγιστου  και των ιερών αρχείων των Αιγυπτίων.

  Τέλος χρονολόγηση έχουμε και από το έργο του Ησιόδου «Έργα και Ημέραι» αναφερόμενη εις τους στίχους 385-388 :  

Πληιάδων Ἀτλαγενέων ἐπιτελλομενάων                   383

ἄρχεσθ’ ἀμήτου, ἀρότοιο δὲ δυσομενάων.                384

αἳ  ώμοι νύκτας τε καὶ ἤματα τεσσαράκοντα         385

κεκρύφαται, αὖτις δὲ περιπλομένου ἐνιαυτοῦ            386

φαίνονται τὰ πρῶτα χαρασσομένοιο σιδήρου.           387

οὗτός τοι πεδίων πέλεται νόμος, οἵ τε θαλάσσης       388

ἐγγύθι ναιετάους’, οἵ τ᾽ ἄγκεα βησσήεντα,                389

πόντου κυμαίνοντος ἀπόπροθι, πίονα χῶρον                         390 

 Εδώ πληροφορεί ότι οι Πλειάδες απεκρύπτοντο επί 40 ημέρες από τον ουρανό των Αθηνών, σήμερα αποκρύπτονται μόνο 8 ημερονύκτια. Και αυτό γιατί έχουν επέλθει οι μεταπτώσεις του άξονος της γης, διότι υπολογίζοντας αυτές τις μεταπτώσεις βλέπουμε ότι ο Ησίοδος περιγράφει τον Αττικό ουρανό το 22.100 π.Χ., δηλαδή πριν πόσα χρόνια ευρίσκετο εις την Άσκρα ή Άσκρη της Βοιωτίας, πατρίδα του [άρα η ιστορία της Ελλάδος πάει πολύ βαθειά εις το χρόνο, και όχι όπως θέλουν κάποιοι αντι-επιστήμονες].

  Σημείωσις : ο υπολογισμός γίνεται με τον τύπο {[Π=Τ/15], [Τ=180+2φ] και [ημ.φ=εφ. Δ.εφλ] όπου Τ= τόξο φαινομενικής πορείας του αστέρος άνωθεν του ορίζοντος όπου δ= απόκλιση του αστέρος και όπου λ= γεωγραφικό πλάτος του τόπου, από τον οποίο γίνεται η παρατήρηση του ουρανού, φ= το μέγεθος γωνίας που προκύπτει από ενδιάμεσες τριγωνομετρικές εξισώσεις. Η τεκμηρίωση της χρονολογήσεως υπάρχει εις το τεύχος του περιοδικού «Δαυλός» 254Φεβρουάριος 2003, σε άρθρο του Διονυσίου Γ. Καμπαλίκη, Διδάκτορος Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.

  Στο έργο του Πλάτωνος «Τίμαιος» έχουμε αναφορές εις τον διάλογο που κάμει ο Κριτίας για το σπέρμα του Ηφαίστου και αλφάβητο ηλικίας 8.000 και 9.000 ετών πρίν από «τότε» :

[23d] τὸν οὐρανὸν ἡμεῖς ἀκοὴν παρεδεξάμεθα». ἀκούσας οὖν ὁ Σόλων ἔφη θαυμάσαι καὶ πᾶσαν προθυμίαν σχεῖν δεόμενος τῶν ἱερέων πάντα δι᾽ ἀκριβείας οἱ τὰ περὶ τῶν πάλαι πολιτῶν ἑξῆς διελθεῖν. τὸν οὖν ἱερέα φάναι· «φθόνος οὐδείς, ὦ Σόλων, ἀλλὰ σοῦ τε ἕνεκα ἐρῶ καὶ τῆς πόλεως ὑμῶν, μάλιστα δὲ τῆς θεοῦ χάριν, ἣ τήν τε ὑμετέραν καὶ τήνδε ἔλαχεν καὶ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν, προτέραν μὲν τὴν παρ᾽

[23e] ὑμῖν ἔτεσιν χιλίοις, ἐκ Γῆς τε καὶ Ἡφαίστου τὸ σπέρμα παραλαβοῦσα ὑμῶν, τήνδε δὲ ὑστέραν. τῆς δὲ ἐνθάδε διακοσμήσεως παρ᾽ ἡμῖν ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ὀκτακισχιλίων ἐτῶν ἀριθμὸς γέγραπται. περὶ δὴ τῶν ἐνακισχίλια γεγονότων ἔτη πολιτῶν σοι δηλώσω διὰ βραχέων νόμους, καὶ τῶν ἔργων αὐτοῖς ὃ κάλλιστον ἐπράχθη· τὸ δ᾽ ἀκριβὲς περὶ

[Πλάτων – Τίμαιος 23d-23e]

Η δε αρχαιολογική σκαπάνη μόνο στην περίπτωση τις Θεόπετρας τις Θεσσαλίας, όπου ευρέθησαν ανθρώπινα ίχνη ηλικίας 50.000 ετών και δυο ανθρώπινοι σκελετοί σε κανονική ταφή δηλαδή οι άνθρωποι σημαίνει κοινωνικό σύνολο με συνήθειες. Είχαν ταφή κανονικά όπου του ανδρός η χρονολόγηση ήτο πριν από 9.000 έτη ενώ τις γυναικός πριν 16.500 έτη.

απόσπασμα απο το υπό έκδοση βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη τον Σεπτέμβριο του 2014 από τις εκδόσεις "Ελεύθερη Σκέφ" υπό τον  τίτλο "Έλληνες ή Ελληνίζοντες χριστιανοί" όπως  και του βιβλίου "Η Μυθολογία και η λαϊκή παράδοση εις την πανίδα της πατρίδος μας"