Το σύμπλεγμα των Αρχέγονων ναών αποτελείται από τον ναό Αρχέγονος (Loro Jonggrang), τον Sewu ναό, τον Bubrah ναό και τον Lumbung ναό, ένα υπέροχο συγκρότημα ινδουιστικών ναών που βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ των επαρχιών Yogyakarta και της Κεντρικής Ιάβας, νησιά Ιάβας, Ινδονησία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα ναών αφιερωμένο στον Σίβα στην Ινδονησία και το δεύτερο μεγαλύτερο στη Νοτιοανατολική Ασία μετά το Angkor Wat.
Ο ίδιος ο Αρχέγονος ναός είναι ένα συγκρότημα που αποτελείται από 240 ναούς. Όλοι οι αναφερόμενοι ναοί σχηματίζουν το αρχαιολογικό πάρκο των Αρχέγονων ναών και χτίστηκε για πρώτη φορά το 850 μ.Χ., από τον Rakai Pikatan (847-856 μ.Χ.) και επεκτάθηκε εκτενώς από τον βασιλιά Lokapala (856-885 μ.Χ.) και τον Balitung Maha Sambu Sanjaya (899-911 μ.Χ.) βασιλιά του Mataram. Βασίλειο (716-1016 μ.Χ.). Το συγκρότημα αποτελείται από πολλούς μεμονωμένους ναούς, με τα τρία κύρια ιερά, αφιερωμένα στον Trimurti να στέκεται ψηλά στο κέντρο του, διακοσμημένα με ανάγλυφα που απεικονίζουν το έπος της Ramayana, αφιερωμένο σε τρεις μεγάλες ινδουιστικές θεότητες (Shiva, Vishnu και Brahma - Σίβα, Βισνού και Μπράχμα) και τρεις ναούς αφιερωμένους σε ζώα που τους σερβίρετε. Αυτά
περιβάλλονται από εκατοντάδες ιερά που έχουν διαταχθεί σε τρία μέρη που
δείχνουν υψηλά επίπεδα τεχνολογίας και αρχιτεκτονικής πέτρινων
οικοδομημάτων από τον 8ο αιώνα μ.Χ. στην Ιάβα. Με περισσότερους από 500 ναούς, το σύμπλεγμα των Αρχέγονων ναών
αντιπροσωπεύει όχι μόνο έναν αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό θησαυρό,
αλλά και μια πάγια απόδειξη της προηγούμενης θρησκευτικής ειρηνικής
συμβίωσης.
Το σύνθετο είναι το αρχιτεκτονικό στυλ του Αρχέγονου
που αντικατοπτρίζει ένα μείγμα ινδουιστικής και ιθαγενούς ινδονησιακής
τέχνης, με περίτεχνα σκαλισμένα ανάγλυφα και πανύψηλα κωδωνοστάσια. Παρά
τις σημαντικές ζημιές από φυσικές καταστροφές και ανθρώπινες
δραστηριότητες ανά τους αιώνες, οι προσπάθειες αποκατάστασης έχουν
διατηρήσει το μεγαλείο της. Το 1991, η UNESCO χαρακτήρισε το το σύμπλεγμα των Αρχέγονων ναών ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, αναγνωρίζοντας την πολιτιστική και ιστορική του σημασία σε παγκόσμια κλίμακα.
Αφού
χρησιμοποιήθηκαν και επεκτάθηκαν για περίπου 80 χρόνια, οι ναοί
εγκαταλείφθηκαν μυστηριωδώς κοντά στο μισό του 10ου αιώνα μ.Χ. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ένας λόγος είναι πιθανώς η μετατόπιση της αυλής της Ιάβας στην Ανατολική Ιάβα από τον Mpu Sindok (929-947 μ.Χ.), ο οποίος ίδρυσε τη Δυναστεία των Ισιάνα (929-1016 μ.Χ.). Μια άλλη πιθανότητα, μετά από μια καταστροφική έκρηξη του ηφαιστείου Mount Merapi, που βρίσκεται περίπου 25 χιλιόμετρα βόρεια του Πραμπανάν [Prambanan] στην Κεντρική Ιάβα ή μια μάχη για την εξουσία πιθανότατα προκάλεσε τη μετατόπιση. Αυτό το γεγονός σηματοδότησε την αρχή της παρακμής του ναού, καθώς εγκαταλείφθηκε σύντομα και άρχισε να φθείρεται.
Οι ναοί κατέρρευσαν κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου σεισμού τον 16ο αιώνα μ.Χ. Αν
και ο ναός έπαψε να είναι σημαντικό κέντρο λατρείας, τα ερείπια που
ήταν διάσπαρτα στην περιοχή ήταν ακόμα αναγνωρίσιμα και γνωστά στους
ντόπιους Ιάβας σε μεταγενέστερους χρόνους. Τα αγάλματα και τα ερείπια έγιναν θέμα και έμπνευση για το λαϊκό παραμύθι, Όχι άλλα Ταχυδακτυλουργικά. Οι ντόπιοι της Ιάβας στα γύρω χωριά γνώριζαν για ερείπια ναών πριν από την επίσημη ανακάλυψη, αλλά δεν γνώριζαν για το ιστορικό τους υπόβαθρο.
Το 1733 μ.Χ., ο Cornelis Antonie Lons, ένας υπάλληλος VOC, παρείχε μια πρώτη αναφορά για τον ναό Prambanan στο ημερολόγιό του, μαζί με τον Julius Frederick Coyett, έναν επίτροπο VOC της βορειοανατολικής ακτής της Ιάβας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Κεντρική Ιάβα, είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί τα ερείπια του ναού Prambanan, τον οποίο περιέγραψε ως «Ναούς του Βραχμάνου» που μοιάζει με ένα βουνό από πέτρες. Οι ναοί προσέλκυσαν τη διεθνή προσοχή όταν το 1803 μ.Χ., ο Nicolaus Engelhard, Κυβερνήτης της βορειοανατολικής ακτής της Ιάβας, έκανε μια στάση στο Αρχέγονος ναό κατά τη διάρκεια των επίσημων επισκέψεών του στους βασιλιάδες της Ιάβας. Εντυπωσιασμένος από τα ερείπια, το 1805 ο Ένγκελχαρντ ανέθεσε τον H.C. Ο Cornelis Antonie Lons, ένας μηχανικός που στάθμευε στο Κλάτεν, για να καθαρίσει την τοποθεσία από τη γη και τη βλάστηση, να μετρήσει την περιοχή και να κάνει σχέδια του ναού. Αυτή ήταν η πρώτη προσπάθεια μελέτης και αποκατάστασης του Αρχέγονου ναού. Το 1811, κατά τη διάρκεια της βρεττανικής κατοχής των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών, ο Colin Mackenzie, ένας τοπογράφος στην υπηρεσία του Sir Thomas Stamford Raffles, βρέθηκε σε ναούς κατά τύχη. Αν και ο Sir Thomas ανέθεσε στη συνέχεια μια πλήρη έρευνα των ερειπίων.Πηγή: https://twitter.com/archeohistories/status/1723676402111955126
http://pirforosellin.blogspot.gr/
-
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον
αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος
2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.736
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή
εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν
υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα
αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην
συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ,
ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των
συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου