Οι αγγελιοφόροι και ο δαίμονας στην αρχαιότητα και τον Χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμίδη - The messengers and the demon in antiquity and Christianity, by Homer Ermidis - I messaggeri e il demone nell'antichità e nel cristianesimo, di Omero Ermedis -

Οι αγγελιοφόροι και ο δαίμονας στην αρχαιότητα και τον Χριστιανισμό, του Όμηρου Ερμείδη- The messengers and the demon in antiquity and Christianity, by Homer Ermidis  - I messaggeri e il demone nell'antichità e nel cristianesimo, di Omero Ermedis

[η φωτογραφία είναι από την ακόλουθη ιστοσελίδα : http://fbtimelinepics.blogspot.gr/2012/04/blog-post_6731.html]

Ελληνική μυθολογία, προκατακλυσμιαία ιστορία

Οι αγγελιοφόροι – Ο δαίμονας που παίρνει την ψυχή.

  Από πολύ νωρίς οι Έλληνες φαντάστηκαν θείους αγγελιαφόρους να μεταφέρουν τα μηνύματα των θεών σε άλλους θεούς ή εις τους ανθρώπους. Η ίδια η Αθηνά παίζει μερικές φορές αυτό τον ρόλο, όπως φαίνεται και μέσα από του Αριστείδου «Λόγος εις Αθηνάν», έκδοση Dindorf. Τόμ. .ος σελίδα … :

  «Πίνδαρος ό αυ φησί δεξιάν κατά χείρα του πατρός την Αθηνάν καθεζομένην, τας εντολάς τοις θεοίς αποδέχεσθαι• αγγέλου μέν γαρ έστι μείζων ήγε των αγγέλων άλλοι; Άλλα επιτάττει πρώτη παρά του πατρός παραλαμβάνουσα».

  Ο Πίνδαρος μας πληροφορεί ότι η Αθηνά, η οποία κάθεται εις τα δεξιά του πατέρα της, παίρνει τις εντολές που προορίζονται για τους θεούς• γιατί είναι ανώτερη από αγγελιαφόρο και αυτή βέβαια δίνει εντολές εις τους άλλους αγγελιαφόρους, αφού τις πάρει πρώτα από τον πατέρα της.

  Η κατεξοχήν όμως αγγελιαφόρος των θεών και κυρίως του Διός και της Ήρας είναι η Ίρις : [Ομήρου «Ιλιάδα», ραψωδία .. και στίχοι …-…].

«Ζεὺς δὲ πατὴρ Ἴδηθεν ἐπεὶ ἴδε χώσατ᾽ ἄρ᾽ αἰνῶς,	…
Ἶριν δ᾽ ὄτρυνε χρυσόπτερον ἀγγελέουσαν·»	…

                  

  Κι ο πατέρας Δίας, μόλις τις είδε από την Ίδη ευθύς φοβερά οργίστηκε και την Ίριδα με τα χρυσά φτερά παρακινούσε να πάει αγγελιαφόρος.

  Ο Αγγελιαφόρος των θεών, με πολύ ευρύτερες τις ιδιότητες, ήτο και ο Ερμής :

Ἑρμείαν μὲν ἔπειτα διάκτορον ἀργεϊφόντην,
νῆσον ἐς Ὠγυγίην ὀτρύνομεν, ὄφρα τάχιστα

 [Ομήρου «Οδύσσεια», ραψωδία α, και στίχοι ..-..].

  Τότε ας προστάξουμε τον αγγελιαφόρο τον Ερμού, που κάνει την εμφάνισή του απροσδόκητα, να πάει εις την νήσο Ωγυγία...].

  Ο πέτασος εις το κεφάλι, χαρακτηριστικός του ταξιδιώτου, και για τον Ερμή ειδικά φτερωτός, καθώς και τα φτερωτά υποδήματα ήσαν χαρακτηριστικά της αποστολής του ως αγγέλου, ψυχοπομπού.

  Οι ευρύτερες αρμοδιότητες του, που ήσαν οι αρμοδιότητες γενικά του κήρυκος,  συμβολίζετο με το κηρύκειο το οποίο κρατούσε ανά χείρας.

  Ο Πλάτωνας εις το έργο του «Φαίδων», εις το 107 d αναφέρει : «η παράδοση λέγει... ότι, όταν κάποιος πεθάνει, ο δαίμονάς του, εκείνος δηλαδή που η τύχη του έχει ορίσει κατά την διάρκεια της ζωής του, αναλαμβάνει να τον οδηγήσει σε κάποιο τόπο εκεί όπου αφού οι ψυχές συναθροιστούν και δικαστούν, πηγαίνουν κατόπιν προς τον Άδη με οδηγό εκείνον, εις τον οποίο βέβαια έχει δοθεί η εντολή να συνοδεύει τους εδώ εις τον δρόμο τους εκεί κάτω».

Χριστιανική ιστορία

Οι Αγγελιοφόροι – Ο άγγελος που παίρνει την ψυχή.

  Ο αρχάγγελος Μιχαήλ ή ο Γαβριήλ, ή ο Ραφαήλ, ή ο Ουριήλ, είναι ο ψυχοπομπός αυτός ο οποίος κρατά ρομφαία, έρχεται να πάρει αυτόν που έχει αποφασισθεί να φύγει από τον κόσμο αυτό.

  Ή έρχεται να πάρει τον ετοιμοθάνατο, τον οποίο πιέζει με το γόνατο του στο στήθος και παίρνει την ψυχή του: «ήρθεν ο άγγελος να πάρει την ψυχή του», λέει ο λαός και γι’ αυτόν που ψυχορραγεί, «τον χτύπησε ο άγγελος».

   «Μα τον άγγελο που θα πάρει την ψυχή μου», ορκίζονται.

  Αν ο ετοιμοθάνατος είναι δίκαιος, χαμογελά τη στιγμή που ατενίζει τον άγγελο, γιατί βλέπει ωραίες οπτασίες, παιδιά με λευκή περιβολή και αναμμένες λαμπάδες, χρυσά πουλιά και λευκά περιστέρια, και γι’ αυτό ο λαός λέγει «γελά του αγγέλου του» ή «έχει καλόν άγγελο». Αντίθετα, οι αμαρτωλοί βλέπουν δύσμορφα και αλλόκοτα πουλιά ή μαύρους δαίμονες και γι’ αυτό θρηνούν και κραυγάζουν και κρύβουν το πρόσωπο τους από φόβο. Έτσι, στους φίλους εύχονται «καλή ψυχή και ήμερον άγγελο», ενώ τους εχθρούς τούς καταριούνται «να δουν μαύρον άγγελο» [τον διάβολο]. Για κείνον που έχει πεθάνει συνηθίζουν να λένε πως «παντρεύτηκε τον Μιχαλάκη» [τον αρχάγγελο Μιχαήλ].

[Νικ. Γ. Πολίτη. Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού. Παραδόσεις, μέρος ΑΒ'. Αθήναι 1904 –

Γ. Κ. Σπυριδάκη  «Ελληνική Λαογραφία» τεύχος Β’ Κοινωνικός και πνευματικός βίος. Αθήναι 1972.

  Ο άγγελος παίρνει τις ψυχές μ’ ένα ξαφνικό κι αποφασιστικό χτύπημα. Έτσι γίνεται, όπως λέγεται εις την αποπληξία, που ο λαός την χαρακτηρίζει «αγγελόκρουσμα», «αγγελοβάρημα». Όταν παραλάβει την ψυχή ο άγγελος, την οδηγεί εις τον ουρανό κι εκεί την ζυγίζει σε μια ζυγαριά για να κρίνει αν πρέπει να πάει εις τον παράδεισο ή αν αντίθετα, της αξίζει η αιώνια τιμωρία.

Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος αλλά και του βιβλίου μέρος α που αναφέρεται κάτωθι.

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον», μέρος β,  [μέρος α, 1998 εκδόσεις Γεωργιάδης] υπό έκδοσιν

http://pirforosellin.blogspot.gr/  - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.[12-1-20=115]

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.