Η Παραχάραξη της ιστορίας της σφαγής της Χίου από τους Τούρκους του 1822 από κάποιους καθηγητές, λέκτορες ότι ο διάσημος πίνακας του Γάλλου Ντε Λα Κρουά, «Η σφαγή της Χίου» αποτελεί υπερβολική απεικόνιση, του Όμηρου Ερμείδη La contraffazione della storia del massacro di Chios da parte dei Turchi del 1822 da alcuni professori, i docenti che la famosa pittura del francese De La Croix, "Il massacro di Chios" eccessivo illustrazione, di Omero Ermeidis

[η φωτογραφία προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα : https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRfxqw4oinLNgfe65ESS2vyP_ty_ZD5VnPEJq6Hb3-2N_1I_ZNV9JW6hCD5llCrAy41bwQGrCWI4v1FIzKDiDVx5pVJq6g6_nBD9hD1rNBJkExROYEG-gAw3OaqSQKaekMPEDzfd2YJmI/s1600/1454.jpg ]

  Κάποιοι καθηγητές και λέκτορες και παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού στο βωμό της «συνυπάρξεως των δυο λαών» της Ελλάδος και της Τουρκίας, ισχυρίζονται ότι ο διάσημος πίνακας του Ντε Λα Κρουά, «Η σφαγή της Χίου» αποτελεί υπερβολική απεικόνιση του Γάλλου ζωγράφου, η οποία ξεπερνάει την πραγματικότητα.......

  Ο πίνακας αφαιρέθηκε προ τετραετίας από το βυζαντινό μουσείο της Χίου, κατ’ απαίτηση των Τούρκων [!] Σύμφωνα με τον Τύπο της Χίου, υπάρχει μια μυστική συμφωνία προκειμένου να καθαιρεθεί ο πίνακας ως ένδειξη απαλείψεως του ιστορικού χάσματος που χωρίζει τους δυο λαούς. Η Τουρκία, επεδίωξε και αφαιρέθηκαν οι ταμπέλες με την επιγραφή: « Έργα Οθωμανών», από τις οστεοθήκες των θυμάτων της Σφαγής στη Νέα Μονή και του Αγίου Μηνά.

   Η ιστορία όμως έχει καταγράψει ότι η διαταγή του Σουλτάνου το 1822, ήτο να σφάξουν βρέφη έως 3 ετών, αγόρια και άνδρες άνω των 12 ετών, γυναίκες άνω των 40, να αιχμαλωτίσουν κορίτσια και γυναίκες από 3 έως 40 ετών και αγόρια από 3 έως 12 ετών. Γλύτωναν μόνο όσοι ασπάζοντο το μωαμεθανισμό. Από τις 117.000 χριστιανούς του νησιού, κατέσφαξαν 50.000, αιχμαλώτισαν 52.000, διέφυγαν και σώθηκαν 21.000, επέζησαν μόνο 1800… Εδώ όμως δεν περιλαμβάνει τα γυναικόπαιδα που πουλήθηκαν ως σκλάβοι ή βιάστηκαν ούτε τη Χίο που μετετράπη σε στάχτη, ούτε ακούγονται οι γοερές κραυγές των θυμάτων.

   Γι αυτούς τους «μεγάλους και τρανούς» καθηγητές, λέκτορες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, η μόνη απάντηση είναι το άρθρο της γνωστής εφημερίδος «Τάϊμς» του Λονδίνου της 11ης Σεπτεμβρίου του 1882 με αριθμό φύλου 11.661, στην 2η σελίδα γράφει : « Πολλές λεπτομέρειες από τις τρομερές βαρβαρότητες που διέπραξαν οι Τούρκοι στη Χίο έχουν ήδη γίνει γνωστές. Ακόμα και Γερμανικές εφημερίδες περιέγραψαν τις βαρβαρότητες. Από τις 120.000 Έλληνες απέμειναν περί τους 900 από τους οποίους πολλοί πεθαίνουν από ασθένειες που προκαλούνται από τα άταφα πτώματα.

  Το πιο ωραίο και ανεπτυγμένο νησί του Αρχιπελάγους ερημώθηκε. Οι πιο πολιτισμένοι, δυναμικοί και έγκριτοι κάτοικοι του νησιού, το άνθος της Ελλάδος, έχουν οι περισσότεροι εξοντωθεί, εκπατρισθεί ή πουληθεί ως σκλάβοι από τους απίστευτους σφαγείς τους. Εν τούτοις, τέτοιες πράξεις έχουν αμβλυνθεί από Άγγλους και σχεδόν δικαιολογήθηκαν στον Αγγλικό Κοινοβούλιο, αποδιδόμενες σε ελληνικές προκλήσεις. Πότε οι Έλληνες προμελετημένα σφαγίασαν αδιακρίτως ολόκληρο τον ανδρικό πληθυσμό μιας επαρχίας; Πότε οι Έλληνες απήγαγαν δεκάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστες γυναίκες και αθώα παιδιά για να ικανοποιήσουν ακόλαστες ορέξεις και πάθη; Θα εξισωθεί η πλήρης καταστροφή της Χίου, που μετετράπη σε στάχτες και ο ενταφιασμός 50.000 ανδρών στα συντρίμμια των φιλήσυχων σπιτιών τους, προς την καταστροφή μιας φρουράς μετά από προδοτική συμπεριφορά της;»

  Ο Βίκτωρ Ουγκώ καταθέτει την ψυχική του οδύνη για το ολοκαύτωμα της Χίου με το ποίημα « Ελληνόπουλο» (μετάφραση Κωστή Παλαμά): «Τούρκοι διαβήκαν, χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα. Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα, με τα κρασιά, με τα δεντρά τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια και στο χορό τις λυγερές καμμιά φορά τα βράδια καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά. Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο, στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο κάθεται, σκύβει θλιβερά το κεφαλάκι, στήριγμα και σκέπη του απομένει μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη μεσ’ την αφάνταστη φθορά…»

  απόσπασμα από το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News, Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη τον Μάρτιο του 2012

  [η βιβλιογραφία μερικώς ή ολικώς αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου του συγγραφέως, διότι αντιγράφονται τα άρθρα του άνευ αναφοράς εις το όνομά του]

 Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον», μέρος β,  [μέρος α, 1998 εκδόσεις Γεωργιάδης] υπό έκδοσιν

http://pirforosellin.blogspot.gr/  - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.1829.1855.81.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.