Οι «Σπαρτιάτες» της Χιλής - ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ

  Εις την Λατινική Αμερική σε δυο κράτη όπως την Χιλή και την Αργεντινή υπάρχει μια φυλή η οποία ονομάζεται Αραουκάν, την οποίαν την συνάντησαν εκεί οι Ευρωπαίοι άποικοι και ζει μέχρι σήμερα.  

 

  Εις την Χιλή αποκαλούνται «οι Σπαρτιάτες της Χιλής», οι οποίοι έχουν ευρωπαϊκή καταγωγή και έφτασαν κατά τις παραδόσεις τους και τους μύθους τους εις την Χιλή από τα δυτικά, δηλαδή μέσω του Ειρηνικού Ωκεανού, απαριθμούνται 1.100.000 εις την Χιλή και 700.000 εις την Αργεντινή, δηλαδή εις το σύνολο είναι γύρω εις τους 1.800.000 κατοίκους.

  Οι Ισπανοί, οι οποίοι ήσαν οι πρώτοι που έφθασαν εις την περιοχή της Χιλής τους Μαπούτσε όπως ήτο τότε το όνομά τους

Οι χρονικογράφοι της εποχής έκαναν λόγο για «ανθρώπους λευκούς με γαλάζια μάτια, ανοιχτόχρωμη κώμη ξανθή ή καστανόξανθη και με ίσια μύτη.

  Ο Λουίς Αλδέα εις το έργο του «Βιβλιοθήκη των Χιλιανών συγγραφέων» αναφέρει χαρακτηριστικά : «Η Αραουκανή γυναίκα είναι όμοια με την Ελληνίδα». Αλλά και ο Μολίνα εις το έργο του «Historia civil natural del Reyno del Chyle» (Πολιτική Ιστορία του Βασιλείου της Χιλής φυσικά) υπογραμμίζει την ομοιότητά τους με τους Έλληνες, λέγοντας πως «είναι λευκοί, έχουν γαλανά μάτια και καστανόξανθα μαλλιά… έχουν κανονικά χαρακτηριστικά και όμορφα».

Ο Μαρίνο ντε Λοβέρα, τέλος, εις το έργο του «Cronicas del Reyno del Chile»( Χρονικά του Βασιλείου της Χιλής) τονίζει πως πρόκειται για ανθρώπους «χαρούμενους και καλόβολους, ευδιάθετους, γενναίους, ψηλού αναστήματος, με ίσια μύτη και πρόσωπα όμορφα και κοκκινωπά…»

  Οι Αραουκανοί όμως δεν μοιάζουν με τους Έλληνες μόνο ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά και γλώσσα τους όπου αυτό φαίνεται και από τις κάτωθι λέξεις :

Άρ	άριος, γηγενής εκ του άρουρα = η γη
Αυκα	Επιτίθεμαι - κινέω = παρορμώ, επιτίθεμαι
Άλντο	Πολύ, ἀλδαίνω που σημαίνει υψηλό
Μακό	Μακρύ - μάκος όπου μήκος εις την δωρική διάλεκτο
Ανιλεο	Ανηλεής
Αντάκορο	Αντίχορος
Αντιπάν	Αντιφάνης
κάτουμ	Τεμαχίζω <κόπτω
κίριο	Κύριος
πόνο	Πόνος
καρέλαο	Χαρίλαος
Λιέντουρ	Λέναδρος
κόνα	Νέος – κούρος
ντουάμν	Θέλω, θυμός
φλί	Ρέω εκ του φλύω= υπερχειλίζω
λόνκο	Ηγέτης, πλοχμός = πλοκάμι
κάλκου	Μάντης, καλχαίνω που σημαίνει στοχάζομαι (Εξ’ ου και ο μάντης Κάλχας)
πέλου	Κινώ, <πέλω που σημαίνει κινώ
γιανα	Ιθαγενής <εγγενής <γίγνομαι
τέκαου	δέκα
βέλο	βέλος
αετό	αετός
Καλιπάν	Καλλιφάνης
Κόοργο	Λυκούργος
πουρρούμ	πυρρίχιος
πολίν	βολή

Πριν από πολλά χρόνια το κεντρικό τους Συμβούλιο πήρε μια πολύ σημαντική απόφαση, να δημοσιοποιήσουν την καταγωγή τους. Και αυτό ανατέθηκε στον Λόνκο Κιλαπάν (Πλόχμο Καλλιφάνη) να συγγράψει ένα σχετικό βιβλίο το οποίο έπειτα τιτλοφορήθηκε ως «El Origen Griego de los Araucanos» (Η ελληνική προέλευση των Αραουκάνων) το οποίο εκδόθηκε το 1974 από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις του Σαντιάγο.

  Ο Λόνκο Κιλαπάν, (Πλοχμός Καλλιφάνης) ο οποίος θεωρείται ο επίσημος ιστορικός των Αραουκανών, εξιστορεί τα ακόλουθα :

  Περί το 800π.Χ. μια αποστολή από την κυρίως Ελλάδα και συγκεκριμένα από την Σπάρτη ξεκίνησε με στόχο την ίδρυση αποικίας εις την περιοχή της Χιλής. Αφού διέσχισαν την Μ. Ασία, έφτασαν εις τον σημερινό Λάος (εκ του ελληνικού =λαός) εις την συνέχεια κατέβηκαν προς την χερσόνησο της Μαλαισίας και έπειτα έφθασαν εις τον Ειρηνικό ωκεανό και από εκεί εις την σημερινή αμερικανική ήπειρο.

  Το επόμενο βήμα τους ήταν η αναζήτηση γης αναλόγου γεωγραφικού πλάτους με αυτό της Ελλάδος, προκειμένου να εγκατασταθούν. Έτσι λοιπόν κατευθύνθηκαν λοιπόν μεταξύ του 36ου  και 34ου παραλλήλου νοτίως του Ισημερινού. Ίδρυσαν έτσι κράτος και το ονόμασαν Χιλή ως παραφθορά της λέξεως Φυλή.

  Οι Σπαρτιάτες άποικοι έφεραν μαζί τους την νομοθεσία του Λυκούργου (Κόοργο, όπως τον ονόμασαν), η οποία τέθηκε σε ισχύ και ονομάστηκε «Νόμος των προγόνων», καθώς και την παράδοσή τους (Μάτσι< Πυθία). Όταν διαβάζει κανείς την ιστορία των Αραουκανών, σύμφωνα με τον Λόνκο (Πλοχμό), είναι λες και διαβάζει την ιστορία της Σπάρτης.

  Ο Αραουκάνος - Χιλιανός ιστορικός, που δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον να αποδείξει την όποια συγγένεια με μία τόσο μικρή χώρα στον χάρτη κι επομένως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εθνικιστής, συνέγραψε αυτό το βιβλίο για να εκπληρώσει το αίτημα των συμπατριωτών του, που ήθελαν να γνωστοποιήσουν σε όλους ότι είναι Έλληνες!

  Δεν ήταν όμως ο μόνος που έκανε λόγο για κάτι τέτοιο. Ακόμα και ο μεγαλύτερος ποιητής των Αραουκανών, ο Πάμπλο Νερούντα, έχει συνθέσει το ακόλουθο ποίημα με τίτλο

«Canto Heneral»(το τραγούδι του στρατηγού) :

« Ω Αραουκανία, με τις χειμαρροφυείς βαλανιδιές

εσύ ω πατρίδα δίχως έλεος (…)

κι εσείς, Αραουκάνοι,

πρόγονοί μου (…)

Το αίμα το ελληνικό

κατρακυλά την ώρα τούτη…»

  Οι χοροί τους είναι κυκλικοί, όπου ο γνωστότερος ονομάζεται πουρρούμ (purrum) = είναι ο  πυρρίχιος και ο οποίος είναι πολεμικός χορός, ένας χορός ο οποίος απαντάται εις ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα.

  Πολλά από τα παιχνίδια τους, ακόμη, είναι κατάλοιπα των αρχαίων Ελλήνων, όπως το πολίν  (pollin) όπου το p μέσω καθρεπτισμού ή αντικατοπτρισμού έγινε b, δηλαδή βολή εκ του βάλλω [βλέπε ετυμολογικό λεξικό Ο.Ε] μια μορφή σημερινού χόκεϋ, που προέρχεται από το αρχαίο κερητίζειν των Σπαρτιατών.

Αλλά και τα αντικείμενά τους φέρουν ελληνικά σύμβολα.

  Οι Αραουκανοί έχουν διαδηλώσει επανειλημμένα για την αναγνώριση της μειονότητός τους. Ανταπόκριση έχουν βρει μόνο από την Σουηδία ! Η Ελλάδα δηλαδή ως συνήθως δεν την απασχολούν «ασήμαντα εθνικιστικά θέματα».

[ οι πληροφορίες είναι απόσπασμα από το άρθρο με τον τίτλο «Άγνωστοι Έλληνες : Αραουκάνοι οι Σπαρτιάτες της Χιλής» από την ακόλουθο ιστοσελίδα :  http://www....................................................................]

ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ Κώστας Χατζηγιαννάκης (Δρ. Μηχ.) και Σταύρος Δωρικός (Dr. Ing. Εκδόσεις: Ε………….Σ

Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος αλλά και του βιβλίου μέρος α που αναφέρεται κάτωθι.

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον», μέρος β,  [μέρος α, 1998 εκδόσεις Γεωργιάδης] υπό έκδοσιν

http://pirforosellin.blogspot.gr/  -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.583