10 Ἰουνίου 1821. Ἡ τραγωδία τῆς Λεβαδιᾶς - Φιλονόη.

10 Ἰουνίου 1821. Ἡ τραγωδία τῆς Λεβαδιᾶς - Φιλονόη.

Ὁ Ὀδυσσέας Ἀνδροῦτσος, μετὰ τὴν μεγάλη του ἐπιτυχία στὸ χάνι τῆς Γραβιᾶς, ἀντελήφθῃ πὼς γιὰ νὰ περάσουν οἱ πασσᾶδες στὴν Πελοπόννησο   πρέπει πρῶτα νὰ κτυπήσουν κάθε ἑστία ἐπαναστατικὴ πίσω τους.

Δῆλα δή, ἔπρεπε μὲ κάθε τρόπο νὰ σβήσουν οἱ ἀντιδράσεις στὴν Στερεὰ Ἑλλάδα καὶ στὴν Εὔβοια.

Στέλνει ὁ Ὀδυσσέας μήνυμα στὸν Κολοκοτρώνη γιὰ νὰ ζητήσῃ βοήθεια.

Ὁ Κολοκοτρώνης ἀντιλαμβάνεται τὸ ἐπεῖγον τῆς καταστάσεως καὶ ἀποφασίζει νὰ συνδράμῃ τὸν Ἀνδροῦτσο μὲ μικρὴ δύναμι, ποὺ ἀπετελεῖτο ἀπὸ τὰ σώματα τοῦ Νικηταρᾶ καὶ τοῦ Ἠλία Μαυρομιχάλη.

Ὁ Νικηταρᾶς καὶ ὁ Μαυρομιχάλης περνῶντας ἀπὸ τὴν Κόρινθο, παίρνουν μαζύ τους τὸν Δημήτριο Ι. Κριεζῆ, μὲ ἀρκετοὺς Ὑδραίους, τὸν Κυριάκο Δουζίνα, ὁ ὁποῖος καὶ λίγο ἀργότερα σκοτώθηκε,  καὶ τὸν Χρῆστο Μέξη μὲ Ποριῶτες καὶ Σπετσιῶτες, καὶ τὸν Γεώργιο Κριεζῆ, οἱ ὁποῖοι πολιορκοῦσαν τὸν Ἀκροκόρινθο.

Στὸ μεταξύ, ἡ Λεβαδιᾶ  ἐδέχθῃ ἐπίθεσιν.

Οἱ πασσᾶδες Ὁμὲρ Βρυώνης  καὶ Κιοσὲ Μεχμέτ, ἔως τις 9 Ἰουνίου  τοῦ 1821  ἀνέμενον ἀπαντήσεις ἐκ τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρούτσου, γιὰ παράδοσι.

Οἱ Λεβαδῖται, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στὶς δυνάμεις τους, ἀναμένοντας καὶ τὶς ἐνισχύσεις ἐκ τῆς Πελοποννήσου, δὲν ἐδέχοντο συνεννοήσεις οὔτε κι ἐπροσπάθησαν νὰ λάβουν κάποιες ἀναβολές. Ὁ Ἀνδροῦτσος στὸ μεταξύ τοὺς ἐπρότεινε νὰ ἀπομακρύνουν τὰ γυναικόπαιδα, ἀλλὰ δὲν ἔγινε δεκτὴ ἡ πρότασίς του, μὲ ἀποτέλεσμα ἀσκόπως νὰ παραμένουν κι αὐτὰ ἐντὸς τῆς πόλεως.

Ἀν τὶ νὰ περιμένουν ὅμως τὶς ἐνισχύσεις,  ἔκαναν ἔξοδο κι ἐπετέθησαν κατὰ τῶν δυνάμεων τοῦ ἐχθροῦ, ἡ ὁποία καὶ δὲν ἐπέτυχε.

Στὶς 10 Ἰουνίου  τοῦ 1821, οἱ ὀθωμανικὲς δυνάμεις, διαιρεμένες σὲ τρία τμήματα, ἐπιτίθενται κατὰ τῆς πόλεως. Ἐπεκράτησε πανικός.

Ὅσοι εἶχαν ὅπλα κλείστηκαν σὲ γερὰ σπίτια καὶ προέβαλον ἀντίστασι.

Ἡ καταδίωξις, κυρίως τῶν ἀμάχων, ἦτο ἀπερίγραπτος.

Ἡ φρουρὰ τῆς πόλεως, μὲ μερικοὺς ἄντρες τοῦ Ἀνδρούτσου, ἐκλείσθῃ στὸ παλαιὸ φρούριον.  Ἄσκοπος ὅμως ἐνέργεια, διότι καὶ τὰ κανόνια τοῦ ἐχθροῦ ἦταν ἱκανὰ νὰ κάμψουν γρήγορα τὴν ἀντίστασι, ἀλλὰ καὶ δὲν προϋπῆρξχε πρόβλεψις καὶ προετοιμασία γιὰ τέτοιου εἴδους ἄμυνα.

Ὁ Ἀνδροῦτσος ἀποφασίζει νὰ ἀποσυρθῇ στὴν Γρανίτσαν.

Στὸ μεταξὺ ἐντὸς τῆς Λεβαδιᾶς οἱ σφαγὲς αὐξάνονταν.

Τὰ γυναικόπαιδα, ποῦ αἰχμαλωτίσθηκαν, ὑπολογίζοντο σὲ 2.500.

Οἱ νεκροί, μεταξύ τους κυρίως γυναῖκες καὶ παιδιά, ξεπέρασαν τοὺς χιλίους.

Στὸ μεταξὺ κατέφθασαν οἱ ἐκ Πελοποννήσου ἐνισχύσεις, οἱ ὁποῖες εἶχον αὐξηθῇ μὲ τὴν συνδρομὴ τοῦ Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, τοῦ Καπετανάκη Σταυριανοῦ  καὶ τοῦ Χατζῆ-Βασιλείου.

Ἀποφασίζουν ἐπίθεσιν κατὰ τῶν θέσεων τοῦ Ὁμὲρ Βρυώνου ἀλλὰ ἀπὸ λᾶθος ὁ Γκούρας, ἐκλαμβάνοντάς τους ὥς ἐχθρούς, ξεκινᾶ τοὺς πυροβολισμούς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γνωρίζουν πλέον οἱ Τοῦρκοι τὶς θέσεις τῶν δικῶν μας.

Τὴν ἐπομένη ὅμως δέχονται ἐπίθεσιν στὴν Γρανίτσα ἀπὸ τὶς δυνάμεις τοῦ Ὁμὲρ Βρυώνη, καὶ μόλις προλαβαίνει ὁ Ἀνδροῦτσος νὰ διασώσῃ τὸ σῶμα τῶν ἀνδρῶν του.

Καταφέρνουν νὰ μετακινηθοῦν οἱ δικοί μας στὴν Σούρπη, σχεδιάζοντας νέαν ἐπίθεσιν, νυκτερινή.

Τοὺς προλαμβάνει ὅμως ὁ Ὁμὲρ Βρυώνης καὶ ἐπιτίθεται πρῶτος, αἰφνιδιαστικῶς, ἀναγκάζοντας τὶς δυνάμεις τῶν Ἑλλήνων νὰ ὑποχωρήσουν.

Τὸ στρατόπεδον σκόρπισε.

Οἱ κλεισμένοι στὸ φρούριον πλέον δὲν περίμεναν ἀπὸ πουθενὰ βοήθεια.

Παρέμειναν ἐκεῖ, πολεμῶντας γενναίως, ἔως τὶς 19 Ἰουνίου, ποὺ ἀπεφάσισαν ἔξοδο.

Φιλονόη.

Πληροφορίες ἀπὸ τὴν «Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασι» τοῦ Διονυσίου Κοκκίνου.

Φωτογραφία : http://viotia.blogspot.gr/2013/03/1821_29.html

Πηγή : http://sanshmerafilonoi.gr/2013/06/10/f-10-ioynioy-1821-h-tragodia-ths-leibadias/

http://pirforosellin.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.