Ο φόνος και η μη θεία τιμωρία εις τον χριστιανισμό και εις την αρχαιότητα -ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΟΥ

Ελληνική Προϊστορία

 Ο φόνος και η θεία τιμωρία 

  Ο Επειγεύς υιός του Αγακλέους, βασιλέας των Μυρμηδόνων της Βουδείας της Θεσσαλίας. Φόνευσε τον ξάδερφό του, και μετά κατέφυγε εις την αυλή του Πηλέως, όπου και συνόδευσε τον Αχιλλέα εις τον Τρωϊκό πόλεμο, εκεί φονεύθηκε από τον Έκτορα. 

  Αναφέρεται από τον Όμηρο στην «Ιλιάδα» .., και στους στίχους ...- ... : 
«βλῆτο γὰρ οὔ τι κάκιστος ἀνὴρ μετὰ Μυρμιδόνεσσιν 
... 
υἱὸς Ἀγακλῆος μεγαθύμου δῖος Ἐπειγεύς, ὅς ῥ᾽ ἐν Βουδείῳ εὖ ναιομένῳ ἤνασσε τὸ πρίν· ἀτὰρ τότε γ᾽ ἐσθλὸν ἀνεψιὸν ἐξεναρίξας ἐς Πηλῆ᾽ ἱκέτευσε καὶ ἐς Θέτιν ἀργυρόπεζαν· οἳ δ᾽ ἅμ᾽ Ἀχιλλῆϊ ῥηξήνορι πέμπον ἕπεσθαι 
... 
Ἴλιον εἰς εὔπωλον, ἵνα Τρώεσσι μάχοιτο. τόν ῥα τόθ᾽ ἁπτόμενον νέκυος βάλε φαίδιμος Ἕκτωρ χερμαδίῳ κεφαλήν· ἣ δ᾽ ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη ἐν κόρυθι βριαρῇ· ὃ δ᾽ ἄρα πρηνὴς ἐπὶ νεκρῷ κάππεσεν, ἀμφὶ δέ μιν θάνατος χύτο θυμοραϊστής. ...». 
  Επίσης ο ακόλουθος μύθος αναφέρει την τιμωρία του Διός για τους φόνους που έγιναν εις τον οίκο των Πελοπιδών, όπου λέγει : ο Αγαμέμνων και ο Μενέλαος ήσαν υιοί του Πλεισθένους, αλλά έμειναν από νωρίς ορφανά από πατέρα, και ανετράφησαν από τον νέο άντρα της Αερόπης ως γνήσια παιδιά του. 
  Ως σύζυγος όμως του Ατρέως η Αερόπη, ήτο άπιστη διότι έκαμε ανήθικο δεσμό με τον κουνάδιο της Θυέστη, και επιπλέον συνεργάστηκε μαζί του για να ανατρέψει τον Ατρέα από τον θρόνο των Μυκηνών. Βοηθώντας τον να κλέψει τον χρυσό αμνό, ο οποίος ήτο δώρο του Ερμού στον Ατρέα. 
  Από την κατοχή του οποίου εξαρτάτο και η εξουσία των Μυκηνών. Από τότε αρχίζουν οι συμφορές του οίκου των Πελοπιδών. 
  Ο Ατρέας όταν ανακάλυψε τις εγκληματικές σχέσεις της γυναικός του μετά του αδερφού του Θυεστού, τους εκδικήθηκε με φοβερό τρόπο. Εκείνη την έρριξε στην θάλασσα, ενώ εκείνον τον εκδικήθηκε πολύ καιρό μετά την Αερόπη. Του παράθεσε δείπνο με τα παιδιά που είχε αποκτήσει με την Αερόπη παράμονα. 
  Ο Δίας εκδηλώνοντας την φρίκη του και τον αποτροπιασμό του για τα φοβερά εγκλήματα του Ατρέως, με διαταγή του άλλαξε για μια ημέρα την πορεία του Ήλιου από τα δυτικά στα ανατολικά. 
  Ο Πέλοπας είχε περάσει άσχημα παιδικά χρόνια, και αφορμή για αυτό ήτο ο πατέρας του Τάνταλος, υιός του Διός και μεγαλομανής, όπου είχε φυσικά την εύνοια των θεών, έως ότου που κάποτε πήραν τα μυαλά του αέρα πιστεύοντας ότι είναι από εκείνους περισσότερος ευφυής. Έτσι τους προσκάλεσε σε δείπνο, προσφέροντας ως πρώτο πιάτο τον υιός του. 
  Τον μικρό Πέλοπα, τεμαχισμένο και μαγειρεμένο εις την κατσαρόλα. 
  Οι εκδοχές για αυτήν του την πράξη ποικίλουν, όπως ότι το έκανε για τους τιμήσει, ως υψηλούς προσκεκλημένους, ή ότι γιατί του είχαν τελειώσει τα τρόφιμα και δεν ήθελε να ντροπιαστεί, ή ότι ήθελε να δοκιμάσει τις δυνατότητές τους, την θεϊκή αντίληψη και την παντογνωσία επειδή θεωρούσε ότι ήτο εξυπνότερος. 
  Όμως όλοι οι θεοί κατάλαβαν την ανόσια και εγκληματική του πράξη, πλην της αφηρημένης Δήμητρος, η οποία έφαγε μέρος της ωμοπλάτης του. μετά την παροιμιώδη τιμωρία του άστοργου πατέρα, γνωστή και ως «μαρτύριο Ταντάλου», που συμβολίζει μέχρι τις ημέρες το χειρότερο βασανιστήριο που μπορεί να πλήξει τον κάθε άνθρωπο όταν είναι υπεροψίας. 
  Ο Δίας έδωσε εντολή εις τον Ερμή να επανασυνδέσει τα κομμάτια του και να αναστήσει τον άτυχο Πέλοπα, όπου έτσι και έγινε αναστήθηκε, αφού προηγουμένως ο Ήφαιστος αντικατέστησε με ελεφαντόδοντο το κομμάτι της ωμοπλάτης που είχε φάει η Δήμητρα αφηρημένη. 
  Ο δε Τάνταλος υποχρεώθηκε να μείνει αιωνίως όρθιος, με το νερό να του φθάνει έως το σαγόνι του, εντός της λίμνης Αχερουσίας. Έτσι δεν μπορούσε να πιεί νερό, για να ανακουφίσει την δίψα του, αλλά ούτε να αγγίξει τα ολόφρεσκα φρούτα που εκρέμοντο από τα κλαδιά των οπωροφόρων δένδρων από επάνω του, ροδιές, συκιές, αχλαδιές, μηλιές και ελιές. 
 Καθώς μόλις άπλωνε το χέρι του, τότε δυνατός άνεμος απομάκρυνε τα κλαδιά. 
  Όμως εις το δένδρο επάνω από το κεφάλι του είχε τοποθετηθεί μία ογκώδης πέτρα, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να πέσει επάνω του, για να του προκαλεί αιώνιο φόβο. 
  Η τιμωρία ήτο τόσο αυστηρή διότι ο υπερόπτης υιός του Διός και της Πλουτώς είχε υποπέσει και σε πολλά άλλα παραπτώματα, εκμεταλλευόμενος την εύνοια του πατέρος του, που του είχε αδυναμία περισσότερο από όλους τους επίγειους, υιούς του. 
  Ο πλούτος έμεινε παροιμιώδης, αφού έδωσε το όνομά του εις το μεγαλύτερο νομισματικό μέτρο της εποχής, τα τάλαντα. 

  Τέλος η τιμωρία από τον Ερμή εις την ακόλουθο περίπτωση. Κάποτε κάποιος που έκοβε ξύλα δίπλα σε κάποιον ποταμό έπεσε το τσεκούρι του σ’ αυτόν και παρότι μπήκε εις το ποτάμι δεν το βρήκε. Γεμάτος αμηχανία λοιπόν κάθισε κοντά στην όχθη και οδύρετο. 
 Ο Ερμής μόλις το έμαθε, λυπήθηκε τον άνθρωπο, τον πλησίασε και αφού μπήκε στο ποτάμι του έβγαλε όμως έξω ένα χρυσό τσεκούρι και τον ρώτησε αν είναι αυτό που έχασε. 
  Όταν εκείνος είπε ότι δεν είναι αυτό, ξανακατέβηκε στον ποταμό και έφερε επάνω ένα ασημένιο τσεκούρι. 
  Όταν του είπε ότι και αυτό δεν είναι το δικό του τσεκούρι, κατέβηκε για τρίτη φορά και έφερε πάνω εκείνο που ήταν δικό του. Τότε ο ξυλοκόπος μόλις το είδε του είπε ότι αυτό ήταν το δικό του και χάρηκε ειλικρινά που τελικά δεν το είχε χάσει. 
  Ο Ερμής αναγνώρισε τη δικαιοσύνη του, του δώρισε όλα τα τσεκούρια. Έπειτα εκείνος αφού γύρισε στο χωριό του, πήγε τους φίλους του και τους διηγήθηκε όσα είχαν συμβεί. Ένας από τους φίλους του σκέφτηκε να κάνει τα ίδια, πήγε κοντά στον ποταμό και επίτηδες, άφησε να πέσει στην ροή του η αξίνα του. Καθόταν και έκλαιγε. 
 Εμφανίστηκε λοιπόν και σ’ εκείνον ο Ερμής και, όταν έμαθε την αιτία του θρήνου του, κατέβηκε, έβγαλε έξω μια χρυσή αξίνα και ρώτησε αν έχασε αυτή. 
 Τότε με ευχαρίστηση είπε «ναι, αληθινά, αυτή είναι», ο θεός μίσησε την τόσο μεγάλη αδιαντροπιά του και όχι μόνο κράτησε εκείνη, αλλά και δεν του έδωσε πίσω ούτε την δική του. Διότι οι θεοί εναντιώνονται απέναντι εις τους αδίκους τόσο όσο βοηθούν και τους δικαίους. 
  Η απόδοση δικαιοσύνης από τον Δία ανάμεσα σε θεούς και ανθρώπους. Η Μάρπησσα (= σημαίνει αυτή που είναι λαίμαργη) ήτο θυγατέρα του ποτάμιου θεού Εύηνου (Ευ+ηνος= αυτός που είναι καλός εις τα ηνία, δηλαδή αρματοδρόμος) της Αιτωλίας. 
 Ο πατέρας της ανακοίνωσε ότι θα την έδινε σύζυγο σε όποιον μνηστήρα θα τον νικούσε σε αρματοδρομία. Με τον όρο ότι ο νικητής άμα ήθελε θα αφαιρούσε την ζωή του νικημένου [όπως ο Οινόμαος με την θυγατέρα του την Ιπποδάμεια]. Τότε ο πρώην Αργοναύτης και ήρωας Ίδας (= δηλαδή αυτός που γνωρίζει, εκ του Ίδη = Ιδαίος = οιονεί ο προειδώς και προγινώσκων τα προκεκηρυγμένα 
– κατά τον Σουΐδα εις το λεξικό του αναφέρει ότι είναι κύριο όνομα και σημαίνει ο μέγας – αλλά και το Μέγα ετυμολογικό λεξικό εις το λήμμα Ιδαίος αναφέρει : όνομα κύριον κήρυκος, από του Ίδη, γίνεται Ιδαίος οιονεί ο ειδώς και προγινώσκων τα κεκρυμμένα) ο οποίος κατά μια εκδοχή ήτο ο ένας από τους δίδυμους Μεσσήνιους ήρωες, υιούς του Ποσειδώνος, Λυγκεύας και Ίδας. 
  Ο Ίδας υιός του βασιλέως της Μεσσηνίας Αφαρέως, ερωτεύθηκε την Μάρσηππα, αλλά δεν είχε καμμία όρεξη να ανταγωνιστεί τον Εύηνο. 
   Οπότε πήγε με το άρμα του το οποίο είχε φτερωτά άλογα τα οποία του είχε χαρίσει ο Ποσειδώνας την άρπαξε αιφνιδιαστικά και έφυγαν από την Αιτωλία. 
 Τους κυνήγησε ο πατέρας της ο Εύηνος, αλλά προσπαθώντας να περάσει ένα ορμητικό ποτάμι πνίγηκε και από τότε το ποτάμι αυτό πήρε το όνομά του. 
  Επίσης υπήρχε και ένας θεός ο οποίος ήθελε την Μάρσηππα, ο Απόλλων, ο οποίος την είχε ερωτευθεί και ήτο αποφασισμένος να την κατακτήσει. 
  Ο Απόλλωνας πρόφθασε τους δυο νέους εις την Μεσσηνία, και επειδή ο Ίδας δεν ήθελε να την παραχωρήσει την αγαπημένη του άρχισαν να παλεύουν. 
  Η νίκη έγερνε προς την πλευρά του Ίδα ή ο Ίδας ετοιμάζετο να τοξεύσει τον Απόλλωνα με ένα τόξο που δεν αστοχούσε ποτέ. Τότε βλέποντας αυτόν τον κίνδυνο για τον υιό του, τον Απόλλωνα ο Δίας επενέβει, και αφού τους χώρισε πρότεινε το αυτονόητο : 
Να ρωτήσουν την Μάρσηππα να τους πει ποιόν θέλει εκείνη ; Η Μάρσιππα επέλεξε τον Ίδα για δυο λόγους, πρώτον γιατί δεν δίστασε να αντιμετωπίσει έναν θεό για χάρη της και δεύτερον διότι ήτο θνητός και όταν γέρναγε θα γέρναγε και ο Ίδας, εν αντιθέσει με τον Απόλλωνα που θα έμενε όμως πάντα και μόλις γέρναγε θα την εγκατέλειπε για κάποια νέα. Τα επιχειρήματα του Απόλλωνος ποτέ δεν έγιναν γνωστά. 
[Η ζώνη της Αφροδίτης – Μάρσηππα Απόλωνας & Ίδας – .
Νίκος Φατούπος – εκδόσεις Κέδρος] 

Χριστιανική ιστορία 

Ο φόνος και η μη θεία τιμωρία 

Εις την Παλαιά Διαθήκη εις το βιβλίο της «Γενέσεως» εις το ..ο κεφάλαιο και εις τους στίχους ..¯. μετά τον φόνο του αδερφού του Άβελ, ο Κάιν λέγει : .. καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν· μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με· 
.. εἰ ἐκβάλλεις με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκων με, ἀποκτενεῖ με. .
.. καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός· οὐχ οὕτως, πᾶς ὁ ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει. Καὶ ἔθετο Κύριος ὁ Θεὸς σημεῖον τῷ Κάϊν τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν. 
Ενώ εις την περίπτωση που ακολουθεί ο θεός δεν τιμωρεί τον Δαβίδ για το έγκλημά του, αλλά τιμωρεί άλλους για αυτόν. .
Αυτό αναφέρεται εις την Παλαιά Διαθήκη εις το βιβλίο των Βασιλείων .. εις το ..ο κεφάλαιο και εις τους στίχους ...- ... : 
.. τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω ἐπὶ σὲ κακὰ ἐκ τοῦ οἴκου σου καὶ λήμψομαι τὰς γυναῖκάς σου κατ᾽ ὀφθαλμούς σου καὶ δώσω τῷ πλησίον σου καὶ κοιμηθήσεται μετὰ τῶν γυναικῶν σου ἐναντίον τοῦ ἡλίου τούτου 
Μετάφραση
Αυτά είπε ο Κύριος: Δες, θα ξεσηκώσω εναντίον σου κακά μέσα από την οικογένειά σου, και θα πάρω τις γυναίκες σου μπροστά από τα μάτια σου, και θα τις δώσω στον πλησίον σου, και θα κοιμηθεί με τις γυναίκες σου μπροστά σ’ αυτόν τον ήλιο· 
.. ὅτι σὺ ἐποίησας κρυβῇ κἀγὼ ποιήσω τὸ ῥῆμα τοῦτο ἐναντίον παντὸς Ισραήλ καὶ ἀπέναντι τούτου τοῦ ἡλίου 
Μετάφραση
Επειδή, εσύ το έπραξες αυτό κρυφά· εγώ, όμως, θα κάνω αυτό το πράγμα μπροστά από ολόκληρο τον Ισραήλ, και κατάντικρυ στον ήλιο. 
.. καὶ εἶπεν Δαυίδ τῷ Νάθαν ἡμάρτηκα τῷ κυρίῳ καὶ εἶπεν Νάθαν πρὸς Δαυίδ καὶ κύριος παρεβίβασεν τὸ ἁμάρτημά σου οὐ μὴ ἀποθάνῃς 
Μετάφραση
 Και είπε ο Δαβίδ στον Νάθαν: Αμάρτησα στον Κύριο. Και ο Νάθαν είπε στον Δαβίδ: Και ο Κύριος παρέβλεψε το αμάρτημά σου· δεν θα πεθάνεις· 
.. πλὴν ὅτι παροξύνων παρώξυνας τοὺς ἐχθροὺς κυρίου ἐν τῷ ῥήματι τούτῳ τις γε ὁ υἱός σου ὁ τεχθείς σοι θανάτῳ ἀποθανεῖται 
Μετάφραση
Επειδή, τις, με την πράξη αυτή έδωσες μεγάλη αφορμή εις τους εχθρούς του Κυρίου να βλασφημούν, γι’ αυτό, το παιδί που γεννήθηκε σε σένα θα πεθάνει οπωσδήποτε. 
.. καὶ ἀπῆλθεν Νάθαν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἔθραυσεν κύριος τὸ παιδίον ὃ ἔτεκεν ἡ γυνὴ Ουρίου τῷ Δαυίδ καὶ ἠρρώστησεν 
Μετάφραση 
Και έφυγε ο Νάθαν για το σπίτι του και ο Κύριος πάταξε το παιδί, που η γυναίκα του Ουρία γέννησε στον Δαβίδ, και αρρώστησε. 
.. καὶ ἐζήτησεν Δαυίδ τὸν θεὸν περὶ τοῦ παιδαρίου καὶ ἐνήστευσεν Δαυίδ νηστείαν καὶ εἰσῆλθεν καὶ ηὐλίσθη ἐν σάκκῳ ἐπὶ τῆς γῆς 
Μετάφραση 
Και ικέτευσε ο Δαβίδ τον Κύριο υπέρ του παιδιού· και ο Δαβίδ νήστεψε, και αφού μπήκε μέσα, διανυχτέρευσε, ξαπλωμένος καταγής. 
.. καὶ ἀνέστησαν ἐπ᾽ αὐτὸν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ οἴκου αὐτοῦ τοῦ ἐγεῖραι αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ οὐκ ἠθέλησεν καὶ οὐ συνέφαγεν αὐτοῖς ἄρτον 
Μετάφραση
Και οι πρεσβύτεροι του σπιτιού του σηκώθηκαν, και ήρθαν σ’ αυτόν για να τον σηκώσουν από τη γη· τις, δεν θέλησε, ούτε έφαγε ψωμί μαζί τις. 
.. καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ καὶ ἀπέθανε τὸ παιδάριον καὶ ἐφοβήθησαν οἱ δοῦλοι Δαυίδ ἀναγγεῖλαι αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν τὸ παιδάριον ὅτι εἶπαν ἰδοὺ ἐν τῷ ἔτι τὸ παιδάριον ζῆν ἐλαλήσαμεν πρὸς αὐτόν καὶ οὐκ εἰσήκουσεν τῆς φωνῆς ἡμῶν καὶ πῶς εἴπωμεν πρὸς αὐτὸν ὅτι τέθνηκεν τὸ παιδάριον καὶ ποιήσει κακά 
Μετάφραση
Και όταν ήρθε η έβδομη ημέρα το παιδί πέθανε και οι δούλοι του Δαβίδ φοβήθηκαν να του αναγγείλουν ότι το παιδί πέθανε· επειδή, έλεγαν: Δέστε, ενώ το παιδί ζούσε ακόμα, του μιλούσαμε, και δεν άκουγε την φωνή μας· πόσο, λοιπόν, θα κάνει κακό, αν του πούμε ότι το παιδί πέθανε. 

[η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μερικώς ή ολικώς μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου του συγγραφέως, διότι αντιγράφονται τα άρθρα του άνευ αναφοράς εις το όνομά του]  κωλύματος καλύμματος

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπό έκδοσιν τέλος 2016.