Του Δία το μνήμα στην Κρήτη - ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ

   Στα ροζοβούνια του Γιούχτα, κοντά ’ς το χωριό Αρχάναις, είναι μια θέση του λέγεται ’ς του Δία μνήμα, γιατί εκεί λένε πως ήταν ο τάφος του Δία. Άλλοι όμως λένε πως ήταν αλλού και πως το χωριό Ζου το λάκκο ’ς το δήμο Ανωγείων του Μυλοποτάμου, γι’ αυτο το ωνόμασαν, πως είναι ο τάφος του Δία. Και λένε μάλιστα πως ο Δίας από την κορφή του βουνού κατέβαινε συχνά κάτω ’ςτο χωριό. Και οι Ανωγειανοί όλοι θυμούνται το Δία και όταν του συμβή κανένα έχταχτο ή σπουδαίο πράμα ο Ανωγειανός φωνάζει : «Ζάνε θεέ !».

και καμμιά φορά όταν ακούσουν κανένα τέτοιο, ή κανένα πολύ δυσάρεστο, σηκώνουν τα χέρια και λένε : «Ηκούτε μου, Ζώνε θεέ» ή «Ηκούτε μου για τα θρόνια του θεού» ή «για το θρόνος του θεού».

 Και ’ςτο βουνό τον Κέντρο ’ςτην επαρχία του Αμαρίου υπάρχει ένας κάμπος, που λέγεται Ζου κάμπος.  

   Γράφει για τον τάφο του Διός και ο Διόδωρος Σικελιώτης [ΙΙΙ ..., .. – ..]: «προσαγορεύσαι δε και την νήσον από γυναικός Ιδαίαν, εν η και τελευτήσαντα ταφήναι, δεικνυμένου του [Διός] την ταφή δεξαμένου τόπου μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων»

Ο Πορφύριος, εις το έργο του «Βίος .........» ....: «Επίγραμμά τ’ ανεχάραξεν επί τω τάφω επιγράψας «Πυθαγόρας τω Διί» ου η αρχή ώδε θανών κείται Ζαν, ον Δία κικλήσκουσιν» …

  Επίσης ο Νόννος εις το έργο του «Διονυσιακά» εις το ..,........ : «και γαρ αεί παρέμιμνε Διός ψευδήμονι τύμβω τερπομένη Κρήτεσιν, επεί πέλον ηπεροπήες..».

  Ο Λουκιανός εις το «Ζευς .......» εις τον στίχο ... γράφει : «οι γε εκ Κρήτης ήκοντες άλλα ημίν διηγούνται τον τάφον τινά κείθι δείκνυσθαι και στήλην εφεστάναι δηλούσαν ως ουκέτι βροντήσειεν αν ο Ζευς πάλαι τεθνεώς» και τέλος και ο Τατιανός εις το προς τους Έλληνας, ... : «τάφος του Ολυμπίου Διός…δείκνυται, κάν ψεύδεσθαί τις τους Κρήτας λέγη…». 

  Όπως τέλος αναφέρει και ο Καλλίμαχος στο «..........», . – Ciceronis, De Nat. Deor.....,....

  Την επιγραφή εις τον τάφο του Διός την είχε δει ο Πυθαγόρας, ο οποίος αναφέρει ότι ανέγραφε : «Ώδε θανών κείται Ζάν, όν Δία κικλήσουσιν»[..Πουρή, ...... – ........ ...... – ......., ...................,............].

  Πολλές κρητικές παραδόσεις μιλούν για το μνήμα του Δία, ότι βρίσκεται στα ριζοβούνια του Γιούχτα, κοντά στο χωριό Αρχάνες όπου μια θέση λέγεται ακόμα και σήμερα «στου Δία το μνήμα» [Ν.Γ. Πολίτης, Παραδόσεις .. αριθμός ..., σελίδα ...]

  Το όρος Γιούχτας είναι ένα σημείο ορόσημο 15 χιλιόμετρα στη Νότια πλευρά της πόλεως του Ηρακλείου έχει υψόμετρο 811 μέτρα έχει σημαντικό ρόλο στην περιοχή καθώς το ανθρωπόμορφο σχήμα του έχει δημιουργήσει μύθους για τον ρόλο του όρους. Από την Μινωϊκή εποχή ακόμα το όρος έπαιζε σημαντικό ρόλο στην Μινωϊκή ναυσιπλοΐα καθώς είναι το πρώτο όρος που φαινόταν για όσους ερχόταν στην πόλη της Κνωσσού.

Το όρος Γιούχτα για την λατρεία των Μινωϊτών έχει μεγάλη σημασία διότι κατά την μυθολογία εδώ ευρίσκετο ο τάφος του Διός.
  Το γεγονός αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι ο όρος αν το κοιτάξεις από βορειοδυτικά η κορυφογραμμή του θυμίζει έντονα ανθρώπινο πρόσωπο που είναι ξαπλωμένο και κοιτάζει τον Κρητικό ουρανό. Το όνομα του βουνού ήτο «Ιυττός»[επίθετο της Κνωσσίας Δίκτης], εις την αρχαιότητα το όνομα Γιούχτας αποτελεί ίσως παραφθορά του Λατινικού Γιούπιτερ που σημαίνει Δίας ακόμα όμως και το Ιυττός μπορεί με παράφραση να γίνει Γιούχτας εκ του Ιυττός, Ιυκτός, Γιούκτας.
  Η πίστη των Μινωϊτών για την θεά της φυσικής ευφορίας που πέθαινε και αναγεννιόταν κάθε χρόνο συνεχίστηκε επηρεασμένη από την αρχαία Ελλάδα με την γέννηση του Διός στο νησί και μετά με την μεταφορά της Ευρώπης εδώ μετά την αρπαγή της για να γεννήσει τους δυο υιούς του, τον Μίνωα και το Ραδάμανθυ, βασιλείς της Κρήτης. Οι Κρητικοί αντίθετα από τους υπόλοιπους Έλληνες πίστευαν ότι ο Δίας δεν είναι αθάνατος αλλά πεθαίνει κι ανασταίνεται κάθε χρόνο συμβολίζοντας την δύναμη της φύσεως που αναγεννιέται κάθε άνοιξη.
  Ο Γιούχτας ήτο ιερό όρος και ένα από τα σημαντικότερα ιερά κορυφής του μινωϊκού πολιτισμού εκεί βρέθηκε ναός 3700 ετών και 4 βωμοί ήτο κάτι ως η ακρόπολη της Κνωσού.

Υπάρχει και κρητικό λαϊκό άσμα που λέγει :
Στο Γιούχτα απάνω ανέβηκα κ' είδα την Κρήτη ολόρθη
να στέκεται σαν το θεριό απ' χει μαρμαρώσει.
Αντιφεγγίζει απ' τη Κνωσσό κι πέτρες σμιλεμένες
τις ιστορίες μολογούν που 'ναι βαθιά θαμμένες.
Κι ο Ψηλορείτης που κορφή ωσάν κι αυτήν δεν είδα
που 'χει το χιόνι απάτητο μα και κρουσταλλιασμένο
γλυκοφιλή τον ουρανό τον αστρογεννημένο.
Κι η Κρήτη κάθεται απαλά στα κύματα και πλέει
και ταξιδεύει μακριά μέσα στο χρόνο ρέει.
τα κύματα την κυβερνούν κι γη αναστενάζει
και σαν γυναίκα ξαπλωτή στον ήλιο, μέσα βράζει.

[http://.....]

[η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου του συγγραφέως, διότι αντιγράφονται τα άρθρα του άνευ αναφοράς εις το όνομά του]

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπό έκδοσιν τέλος 2016.

http://pirforosellin.blogspot.gr/  -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.