Μια άγνωστη γενοκτονία των Ελλήνων από τους Εβραίους 115-116 μ.Χ.

   Το 115 με 116 μ.Χ. έγινε μια εξέγερση Εβραίων εις την ελληνοκρατούμενη Κυρηναϊκή χερσόνησο, η οποία είχε ολέθρια αποτελέσματα εις τον ελληνισμό. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός ήτο σε εκστρατεία κατά των Πάρθων και έτσι Πέρσες, Άραβες και Εβραίοι εξηγέρθησαν κατά των
Ρωμαίων. Η σκληρότερη όλων ήτο αυτή των Εβραίων, η οποία επεκτάθηκε μέχρι την Αίγυπτο και την Κύπρο. Υπό τον Αντρέα Λουκούα κατέλαβαν τις επικοινωνίες μεταξύ Κυρήνης και Απολλωνίας, ενώ ο διοικητής της Αιγύπτου Μάρκος

Ρουτίλιος Λούπος με τις δυνάμεις που είχαν απομείνει εις την Αίγυπτο οχυρώθηκε εις την Αλεξάνδρεια. Στην  Κύπρο, όμως οι Εβραίοι υπό τον Αρτεμίωνα έκαναν σφαγές και ωμότητες. Ήτο τόσο τρομερές όπου ο συγγραφέας Δίων [155-240μ.Χ.] μας αναφέρει πως «Έτρωγαν τις σάρκες των θυμάτων των και πασάλειβαν τα πρόσωπά και τα σώματά τους με το αίμα των θυμάτων των». Κατ’ αυτόν τον τρόπο έσφαξαν 240.000 Έλληνες και Ρωμαίους στην Κύπρο και άλλους 250.000 εις την Κυρηναϊκή. Και φυσικά κατέστρεψαν άπειρα ελληνικά καλλιτεχνήματα, ναούς, δημόσια και ιδιωτικά κτήρια. Tαλμουδική πηγή αναφέρει πως η θάλασσα από την Κύπρο μέχρι την Αίγυπτο βάφτηκε κόκκινη από το αίμα. Εις αντίποινα οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι της Αλεξάνδρειας κατετρόπωσαν την εύπορη Εβραϊκή κοινότητα. Μόλις ο Τραϊανός συνέτριψε τους Πάρθους, έστειλε τον αρχηγό του ιππικού του Λεύκιο Κουιέτο, να καταστείλει την εξέγερση εις την βόρεια Μεσοποταμία, εις την Αφρική έστειλε τον Κόϊντο Μάρκο Τουμπέρωνα και εις την μαρτυρική Κύπρο τον χιλίαρχο Βαλέριο Ρούφο με απόσπασμα της 7ης Κλαυδίας λεγεώνος και μια ίλη ιππικού. Όλοι τους τιθάσευσαν τους εξεγερθέντες και εξόρισαν δεκάδες χιλιάδες Εβραίους.* 2   

  *2 Το έγκλημα της επιστήμης Πασσά Ιωάννη,  Γίββων Εδ. «Ιστορία της παρακμής και πτώσεως της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας»[επανέκδοσις «Ελεύθερη Σκέψις», Δίων Κάσσιος «Ρωμαϊκή ........», επιτομή ........, Ελληνικό λεξικό «..................»[../../...] Γ. Λεκάκης, λαογράφος.

Πηγές που αναφέρουν τις γενοκτονίες των Ελλήνων του 115-116 μ.Χ.:

α]Δίων ο Κάσσιος Κοκκηιανός , Έλλην ιστορικός εκ Νίκαιας της Βιθυνίας, ....μ.Χ. – ....μ.Χ. εις το έργο του «Ρωμαϊκή .......». Όπου η ιστορική αξία του είναι μεγίστη διότι είναι η κυριοτέρα πηγή της Ρωμαϊκής ιστορίας, όπου μαρτυρείται η βαθειά γνώση του εις την πολεμική και πολιτικά πράγματα και την αντικειμενικότητά του. Η γλώσσα του Δίωνος επαναφέρει εις εμάς τους καλούς χρόνους της αττικής διαλέκτου, όπου και ο Βυζαντινός λόγιος Ξιφιλίνος αγανακτεί με την απάθεια και το ταπεινό φρόνημα του [Δίων ......, Μεγάλη Ελληνική εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, τόμος ...ος – ....σελίς].

β] Ιωάννης Ξιφιλίνος εκ Τραπεζούντος (γεννήθηκε μεταξύ 1010 και 1012μ.Χ.) αρχικά ιερομόναχος (ομού μετά του Ψελλού, εις την μονή του Ολύμπου της Βιθυνίας), λόγιος, ιστορικός, δικηγόρος, αυτοκρατορικός δικαστής νομοφύλαξ και Πατριάρχης, όταν τον κάλεσε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δούκας το 1054μ.Χ. Αναφέρει ότι οι σφαγές εις την νήσο Κύπρο έφθασαν τις 240.000.

  Κατ’ άλλους ο Ιωάννης Ξιφιλίνος είναι αδερφός του Ιωάννου που υπήρξε πατριάρχης και αυτός Ιωάννης Ξιφιλίνος.

γ] Γίββων Εδουάρδος ή Γκίμπον Έντουαρντ  Άγγλος ιστορικός «History ....................................... empire» [Ιστορία της ..............................................................] το οποίο εκδόθηκε το .... αρχικά εις την αγγλική και λόγω της μεγάλης βαρύτητάς του εκδόθηκε το ίδιο έτος εις την γαλλική, γερμανική, ιταλική, ρωσική και ουγγρική γλώσσα. Όπου εις τους 6 πρώτους τόμους αναφέρεται από την εποχή των Αντωνίνων μέχρι της καταλύσεως του βυζαντίου όπου αναφέρει τις σφαγές των Ελλήνων από τους Εβραίους. Εις την ελληνική εκδόθηκε μόνο το κεφάλαιο του Ρωμαϊκού Δικαίου.

[η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου του συγγραφέως, διότι αντιγράφονται τα άρθρα του άνευ αναφοράς εις το όνομά του]

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπό έκδοσιν τέλος 2016.

http://pirforosellin.blogspot.gr/  -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.