Δεκεμβρίου του 1976, καταδικασμένος για δύο φόνους ομοσπονδιακών πρακτόρων μετά από μια αμφισβητούμενης αμεροληψίας δίκη, στην οποία «παραβιάστηκαν πάνω από 20 συνταγματικές διατάξεις».
Το ΑΙΜ δημιουργήθηκε το 1968 για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των Ινδιάνων. Αυτοοργανώθηκε σε αντιδιαστολή προς το διαβλητό «Γραφείο Ινδιάνικων Υποθέσεων» των γραφειοκρατών της Ουάσιγκτον και το διεφθαρμένο«Συμβούλιο των Φυλών»..
Στις 11 Μαρτίου 1973 το ΑΙΜ ανακήρυξε ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ . Οι ηγέτες των Oglala Σιου της Νότιας Ντακότα, ακολούθησαν με ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της δικής τους φυλής, βασιζόμενοι στη συνθήκη Fort Lamarie* του 1868.
Ο-στρατηγός-Γουίλιαμ-Σέρμαν-με-εκπροσώπους-των-Ινδιάνικων-φυλών-κατά-την-υπογραφή-της-συνθήκης-του-Fort-Lamarie.
Η αντίδραση της Ουάσιγκτον ήταν αστραπιαία με αποτέλεσμα να εισβάλει ο αμερικανικός στρατός στη Νότια Ντακότα και να σκοτώσει 60 Ινδιάνους. Την ίδια εποχή μπήκαν στον ινδιάνικο καταυλισμό Πάιν Ριτζ (PineRidge)150 πράκτορες του FBIπυροβολώντας, για να συλλάβουν έναν κλέφτη παπουτσιών (!).
Από την εισβολή ομοσπονδιακών δυνάμεων στο Pine Ridge
της Νότιας Ντακότας πριν 40 χρόνια.
Μετά την ψήφιση της «Πράξης για την Ελευθερία της Πληροφόρησης» είδαν το φως της δημοσιότητας 12.000 σελίδες απορρήτων εγγράφων που δεν είχαν προσκομιστεί στη δίκη, μέσα από τα οποία φαινόταν πως η παραστρατιωτική επιχείρηση του FBI στον ινδιάνικο καταυλισμό είχε προσχεδιαστεί 2 μήνες πριν …κλαπούν τα παπούτσια.
Η έσχατη γραμμή αμύνης του FBI εναντίον της αναψηλάφησης εστιάζεται, σύμφωνα με αξιωματούχους του, στο ότι «δεν μπορεί η υπηρεσία να περάσει μία τέτοια διαδικασία που θα βλάψει ακόμα περισσότερο το κύρος της».
Από τα επεισόδια στο Pine Ridge της Νότιας Ντακότας πριν 40
χρόνια.
Ο «φυσικός δικαστής» του Πελτιέ, ο ΜακΜάνους αντικαταστάθηκε από τον δικαστή Μπένσον ο οποίος είχε ένα πλούσιο «παλμαρέ» σε καταδίκες Ινδιάνων και επιπροσθέτως ήταν ιδιοκτήτης μιας τεράστιας έκτασης γης που είχε καταπατήσει και αρπάξει από Ινδιάνους, πράξεις για τις οποίες ουδέποτε τιμωρήθηκε.
Παρόλα τα χαλκευμένα στοιχεία του FBI, το ζήτημα δεν είναι νομικό αλλά κυρίως πολιτικό. Εχουν υπερασπιστεί τον Πελτιέ οι Νέλσον Μαντέλα, Ντέσμοντ Τούτου, Δαλάι Λάμα, κομαντάντε Μάρκος, Νόαμ Τσόμσκι, Έβο Μοράλες , οι Ζαπατίστας, ο Καναδός υπουργός Δικαιοσύνης και θεσμικά όργανα όπως τοΕυρωκοινοβούλιο, η βελγική και ιταλική Βουλή, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Διεθνής Αμνηστίακ.κ.α.
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο ντοκιμαντέρ του «Επεισόδιο στην Oglala» (1992) αφηγείται την ιστορία τουΠελτιέ. «Έχω την αίσθηση πως δεν είχε μια δίκαια δίκη» δήλωσε στον Τύπο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης όταν τον επισκέφθηκε στη φυλακή.
Ο Μάρλον Μπράντο όταν τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ (1973) αρνήθηκε να παραλάβει αυτοπροσώπως (έστειλε μιαν Απάτσι στη θέση του), διαμαρτυρόμενος για την καταπίεση των Ινδιάνων στις ΗΠΑ: «Για 200 χρόνια, λέμε στον αυτόχθονα αμερικανικό λαό που αγωνίζεται για τη γη του, για τη ζωή του, για την οικογένειά του και για το δικαίωμά του στην ελευθερία: «Πέταξτε τα όπλα, φίλοι μου, και τότε θα ζουμε δίπλα-δίπλα. Μόνο καταθέτοντας τα όπλα σας, φίλοι μου, μπορούμε να μιλήσουμε για ειρήνη και ότι μπορούμε να θέσουμε τις βάσεις για μια συμφωνία που θα σας ωφελήσει». Αλλά όταν κατέθεσαν τα όπλα τους, δολοφονήθηκαν. Εμείς τους είπαμε ψέματα. Εμείς κλέψαμε τη γη τους. Υπογράφουμε δόλιες συμφωνίες που ονομάζονται «συνθήκες», αλλά ποτέ δεν τηρήθηκαν. Έχουμε μετατρέψει σε επαίτες τους αρχαιότερους κατοίκους της αμερικανικής ηπείρου.Και με τον πιο διεστραμμένο τρόπο προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την Ιστορία. Κάναμε λάθος. Δεν ήταν δικαίωμά μας και δεν έχουμε ενεργήσει δίκαια».
Η Διεθνής Αμνηστία στις 23 Ιουνίου του 1995 κατήγγειλε προς τον Τύπο τη «διάτρητη νομική διαδικασία που οδήγησε στην καταδίκη του Λέοναρντ Πελτιέ» και ζήτησε την επανάληψη της δίκης. Από τους προέδρους Κλίντον, Μπους και Ομπάμα, ο πρώτος και ο τρίτος εξέτασαν το ενδεχόμενο αναψηλάφησης αλλά προσέκρουσαν ακόμη και σε διαδηλώσεις ανδρών του FBI. Για τον δεύτερο, ούτε λόγος να γίνεται…
Πέρυσι, στις 28 Ιουλίου ο συνήγορός του υπέβαλε αίτηση αποφυλάκισης υπό όρους η οποία απορρίφθηκε τον Αύγουστο του 2013. Στις 12 Σεπτεμβρίου η επιτροπή υπεράσπισης του Πελτιέ υπέβαλε αίτημα απονομής χάριτος στον Ομπάμα, δεδομένου πως δεν έχει δικαίωμα να κάνει νέα αίτηση αναψηλάφησης πριν από τον Ιούλιο του 2024. Βεβαίως η «Δύση» διαρρηγνύει τα ιμάτια της εάν πρόκειται για τις «Pussy Riot» ενώ κάνει πως λησμονεί πως ο …επικατάρατος Πούτιν αποφυλάκισε τον φοροφυγάδα Χοντορκόφσκι και άλλους ολιγάρχες. Για τον Λέοναρντ Πελτιέ η αμερικανική υπερδύναμη δεν έχει περίσσευμα ανθρωπιστικής ευαισθησίας…
Ο Πελτιέ έχει προταθεί 6 φορές για το βραβείο Νόμπελ και ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο. Και όμως ο «Ινδιάνος Μαντέλα» θα αποφυλακιστεί το 2040 όταν πλέον θα είναι 96 ετών ή – το πιθανότερο – νεκρός.
Σε έναν κόσμο όπου, από την Ουκρανία μέχρι την Παλαιστίνη, άμαχοι σφαγιάζονται, ίσως – θα πει κάποιος – η απελευθέρωση ενός γηραιού και άρρωστου Ινδιάνου δεν είναι προτεραιότητα για τη «χώρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ναι, αν δεν σχετιζόταν με μια συνεχιζόμενη γενοκτονία: Οι «αυτόχθονες Αμερικανοί» (βλέπε Ινδιάνοι) έχουν ανεργία 65%, αλκοολισμό 35%, θνησιμότητα λόγω φυματίωσης και άλλων μολυσματικών ασθενειών 300% υψηλότερη από τον μέσο όρο των ΗΠΑ ενώ έχουν χρόνο φυλάκισης 700% υψηλότερο από τις άλλες εθνοτικές ομάδες.
(*) Συνθήκη που υπέγραψε ο στρατηγός Σέρμαν με τους αρχηγούς των Ινδιάνικων φυλών με την οποία εγγυάτο στους Λακότα την ιδιοκτησία των «Μαύρων Λόφων» και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και κυνηγιού στη Νότια Ντακότα, στο Γουαϊόμινγκ και τη Μοντάνα.
ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΠΕΛΤΙΕ Στη σκιά του "Πληγωμένου Γόνατου"
Mια ανάρτηση του ΗΦΑΙΣΤΟΥ ήταν η αφορμή να ψάξουμε για περισσότερα στοιχεία γύρω από τη ζωή του ινδιάνου ακτιβιστή ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΠΕΛΤΙΕ που παραμένει φυλακισμένος πάνω από 35 χρόνια
στις φυλακές - κολαστήρια των ΗΠΑ. Για το λόγο αυτό παραθέτουμε δυο παλιές δημοσιεύσεις από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 18-9-2011 και από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 15 -11-1998.
Ενα βραβείο πίσω από τα κάγκελα
Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ
(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 18-9-2011)
Είναι από τα ρεκόρ που κανείς δεν ζηλεύει - μάλλον, αντίθετα, απεύχεται.
Να μείνεις περισσότερο από τη μισή σου ζωή στη φυλακή, για κάτι που δεν έκανες. Για τον Λέοναρντ Πελτιέ είναι η προσωπική, πραγματική, τραγωδία του. Ο βορειοαμερικανός ινδιάνος ακτιβιστής, από τους τελευταίους των Λακότα, βρίσκεται πίσω από τα σίδερα από το 1977 (34 χρόνια), όταν καταδικάστηκε για το φόνο δύο πρακτόρων του FBI έπειτα από ανταλλαγή πυροβολισμών σε καταυλισμό στη Νότια Ντακότα. Τώρα, καθώς πρόσφατα έγινε 67 χρόνων, κέρδισε τον τίτλο του «πολιτικού κρατούμενου με την πιο μακρόχρονη φυλάκιση στις ΗΠΑ» γεγονός που αναγνωρίστηκε από έναν διεθνή οργανισμό για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων της Β. και Ν. Αμερικής, το Ιδρυμα Μάριο Μπενεντέτι (MBF), που του απένειμε το Διεθνές Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η απονομή του βραβείου στον Πελτιέ αποφασίστηκε επειδή ο ισοβίτης ακτιβιστής «αποτελεί σύμβολο της αντίστασης στις κατασταλτικές πολιτικές των ΗΠΑ, όπου άνθρωποι φυλακίζονται εξαιτίας φυλετικών, εθνοτικών, ιδεολογικών και θρησκευτικών λόγων».
Ο Πελτιέ δεν έπαψε να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των βορειοαμερικανών Ινδιάνων ακόμη και μέσα από το κελί του, όπου βρέθηκε έπειτα από στημένη δίκη. Η καταδίκη του βασίστηκε σε μαρτυρία φίλης του, η οποία ύστερα από χρόνια αναίρεσε την κατάθεσή της λέγοντας ότι εκβιάστηκε από το FBI για να πει όσα είπε. Ο ίδιος ο Πελτιέ ποτέ δεν παραδέχτηκε την ενοχή του, και απέδωσε τη φυλάκισή του στο γεγονός ότι αποτελούσε ενεργό μέλος του Ινδιάνικου Κινήματος της Αμερικής (ΑΙΜ), που ιδρύθηκε το 1968 και διεκδικώντας τα αυτονόητα δικαιώματα των γηγενών φυλών ήρθε σε πολυήμερη ένοπλη σύγκρουση με ομοσπονδιακούς πράκτορες στη Νότια Ντακότα το 1973.
Αναγγέλλοντας τη βράβευση του Πελτιέ, το Ιδρυμα Μάριο Μπενεντέτι επισημαίνει ότι η περίπτωση αυτή δεν είναι η μοναδική αλλά επαναλαμβάνεται όλο και συχνότερα, «με φυλακίσεις, εκπατρισμό, εισβολές, διώξεις γηγενών φυλών, εδώ κι αιώνες». Σύμφωνα με δηλώσεις φίλων του Πελτιέ, «η φυλάκισή του είναι αποτέλεσμα του πολέμου που κήρυξε FBI στις ινδιάνικες φυλές».
Το MBF ιδρύθηκε το 2009 προς τιμήν του ουρουγουανού λογοτέχνη και αντιδικτατορικού αγωνιστή Μάριο Μπενεντέτι, με σκοπό να προάγει ζητήματα ανθρωπίνων και εθνοτικών δικαιωμάτων. Το βραβείο στον Πελτιέ είναι το πρώτο που απονέμει το MBF.
Στη σκιά του "Πληγωμένου Γόνατου" του ΧΡ. Μ. (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 15 -11-1998) Ο Λέοναρντ Πελτιέ, Ινδιάνος Τσιπέγουα Σιου,θα συμπληρώσει σε λίγο 22 χρόνια στη φυλακή, καταδικασμένος δύο φορές ισόβια για δύο φόνους εκ προμελέτης, τους οποίους πιθανά δεν έκανε ποτέ...
...Η αρχή της ιστορίας ξεκινά πριν από 25 χρόνια, για την ακρίβεια στις 11 Μαρτίου του 1973. Οι ηγέτες της φυλής των Ογκλάλα Λακότα Σιου της Νότιας Ντακότα, ακολουθώντας την "επιθετική πολιτική για την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους", που από το 1968 έχει θέσει το "Αμερικανικό Ινδιάνικο Κίνημα" (ΑΙΜ), ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία της φυλής τους από τις ΗΠΑ, βασιζόμενοι στη συνθήκη Fort Lamaries του 1868. Την πράξη αυτή τη συνοδεύουν με την εκλογή και το διορισμό προσωρινής κυβέρνησης με έδρα τοΠληγωμένο Γόνατο (Wounded Knee). Η έδρα της προσωρινής κυβέρνησης δεν είναι τυχαία. Το Πληγωμένο Γόνατο, τόπος θυσίας - στις 29 Δεκεμβρίου του 1890 σφαγιάστηκαν και δολοφονήθηκαν χιλιάδες άοπλοι Σιου από το 7ο Σύνταγμα Ιππικού των ΗΠΑ - για τους Ογκλάλα Σιου είναι μία τοποθεσία που επιλέγεται για να προσδώσει μία νέα διάσταση στην ιστορία της τοποθεσίας, από τόπος θανάτου και υποδούλωσης να γίνει τόπος ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Για άλλη μια φορά η απάντηση ήταν ακαριαία και "αποτελεσματική". Ο αμερικανικός στρατός με τη συνδρομή του FBI εισβάλλουν για άλλη μια φορά στους καταυλισμούς των Ινδιάνων, "θερίζοντας" παιδιά, γυναίκες, άντρες στο διάβα τους. Οσοι από τους αγωνιστές καταφέρνουν να επιζήσουν συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Οσοι κατάφεραν να γλιτώσουν "στιγματίζονται", ενώ οι πράκτορες αναμένουν και πάλι μία καλή αφορμή για να πνίξουν εν τη γενέσει αυτή την προσπάθεια ανεξαρτησίας, καθώς τα σπλάχνα των "Μαύρων Λόφων", που είναι η περιοχή των Ινδιάνων Σιου, κρύβουν πολύτιμους θησαυρούς, όπως κοιτάσματα ουρανίου και χρυσού.
Οι μεθοδεύσεις
Η ατμόσφαιρα στον καταυλισμό παραμένει εκρηκτική, ενώ οι αγωνιστές του ΑΙΜ συνεχίζουν να καταγγέλλουν την πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά και τον τοπικό παράγοντα Ρίτσαρντ Γουίλσον,που είχε τεχνηέντως καταφέρει να εκλεγεί Πρόεδρος των Ογκλάλα, διαθέτοντας ιδιωτικό στρατό που εξοπλιζόταν από το FBI. Από το 1972 έως το 1975 που αρχίζουν οι προσπάθειες εξόρυξης του ουρανίου, περισσότερα από 60 μέλη του ΑΙΜ δολοφονούνται. Φυσικά ποτέ κανείς δεν καταδικάζεται. Μόνιμο αίτημα των Σιου είναι η επιθυμία τους να παραμείνουν στους τόπους των προγόνων τους, στους Μαύρους Λόφους, ενώ ποτέ δε δέχτηκαν τις αποζημιώσεις που τους προσέφερε η αμερικανική κυβέρνηση, προκειμένου να μετατρέψει τη γη τους σε ορυχεία. Αξιοσημείωτο είναι ότι, σύμφωνα με μετρήσεις της εποχής, η εκμετάλλευση του υπεδάφους τους θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη που θα πλησίαζαν τα 9 δισ. δολάρια.
Στις 26 Ιουνίου 1975 δύο πράκτορες του FBI, παντελώς άγνωστοι, αλλά και παράνομοι, εισέρχονται στον καταυλισμό του Πάιν Ριτζ, ακολουθώντας ένα ύποπτο κόκκινο φορτηγάκι, ενώ την ίδια στιγμή από τον ασύρματό τους ακούγεται ότι καταδιώκουν τον Τζίμι Ιγκλ,που καταζητείται για κλοπή ενός ζεύγους μεταχειρισμένων καουμπόικων μποτών. Οι ιδιοκτήτες του κόκκινου τροχοφόρου αναγκάζονται να παραμερίσουν, προκειμένου να τους γίνει η απαραίτητη έρευνα. Ξαφνικά ακούγονται πυροβολισμοί. Κανείς δε γνωρίζει ποιος πυροβόλησε πρώτος, ποιον. Ομως οι δύο πράκτορες και ένας Ινδιάνος, ο Τζόε Κίλστράιτ Σταντζ,είναι νεκροί. Οι μπότες δε βρέθηκαν ποτέ.
Παρ' όλα αυτά, τέσσερις Ινδιάνοι καταζητούνται. Οι Ντίνο Μπάλτερ, Ρομπ Ρομπιντό, Τζίμι Ιγκλ και ο Λέοναρντ Πελτιέ. Οι Μπάτλερ και Ρομπιντό συλλαμβάνονται, αλλά το δικαστήριο του Σένταρ Ράπιντς της Πολιτείας της Νότιας Ντακότα τους αθωώνει, κρίνοντας τους φόνους "ως μη γενόμενοι εκ προμελέτης και βρισκόμενοι σε νόμιμη άμυνα", αφού οι πράκτορες του FBI παραβίαζαν τα όρια του καταυλισμού, αλλά και τη δικαιοδοσία τους ευρισκόμενοι στο Πάιν Ριτζ. Λίγους μήνες μετά αποσύρονται οι κατηγορίες και για τον τρίτο καταζητούμενο Τζίμι Ιγκλ. Αντίθετα ο Πελτιέ εξακολουθεί να καταζητείται, αφού πρώτα έχει φωτογραφηθεί ως ένα από τα στελέχη του κινήματος του ΑΙΜ. Οι φόβοι για μία πιθανά στημένη δίκη και μετά από αίτημα των πρεσβυτέρων της φυλής των Σιου, κάνουν τον Πελτιέ να διαφύγει στον Καναδά.
... και η καταδίκη
Μετά τον εντοπισμό του η αμερικανική κυβέρνηση ζητά και επισήμως από τον Καναδά την έκδοσή του προκειμένου να δικαστεί. Τελικά ο Πελτιέ εκδίδεται για να προσαχθεί σε δίκη από τις καναδικές στις αμερικανικές αρχές στις 18 Δεκεμβρίου του 1976. Η κατασκευή μιας στημένης δίκης - όπως αρχικά υποπτευόταν ο Πελτιέ - αρχίζει με την εκτόπιση του δικαστή ΜακΜάνους και την αντικατάστασή του - με τη βολική μεταφορά - από τον Μπένσον, γνώριμο όλων των ενεργών στελεχών του ΑΙΜ από προηγούμενες καταδικαστικές αποφάσεις του εις βάρος Ινδιάνων σε αρκετές Πολιτείες της επικράτειας των ΗΠΑ. Επιπρόσθετη λεπτομέρεια για το ποιόν του δικαστή Μπένσον: ιδιοκτήτης τεράστιας έκτασης ινδιάνικης γης, προϊόν αρπαγής και καταπάτησης, φυσικά ατιμωρητί. Η δίκη μεταφέρθηκε στο Φάργκο και στηρίχτηκε στο ίδιο ακριβώς σαθρό και διάτρητο κατηγορητήριο που είχε στοιχειοθετήσει και προσκομίσει το FBI και στις δίκες των Μπάτλερ και Ραμπιντό, που κατέληξαν σε αθωωτικές αποφάσεις. Επιπλέον κανείς εκ των μαρτύρων δεν μπορούσε να καταθέσει ότι ο Πελτιέ βρισκόταν έστω και σε ακτίνα αρκετών μέτρων από το μέρος όπου διαπράχθηκαν οι φόνοι. Τα αδιάσειστα αθωωτικά στοιχεία λειτούργησαν αντιστρόφως ανάλογα για τον Πελτιέ. Αποτέλεσμα η καταδίκη του δις ισόβια, στις 20 Μαρτίου του 1977.
Από τη στιγμή εκείνη πολύ περισσότερα στοιχεία που αφορούν την υπόθεση θα έρθουν στο φως. Κατ' αρχάς, η απόδειξη ότι οι κάλυκες που παρουσιάστηκαν στη δίκη δεν ταίριαζαν στον τύπο του όπλου που υποτίθεται ότι είχε στην κατοχή του ο Πελτιέ. Οι σημαντικότερες και συντριπτικότερες αποδείξεις της κατασκευασμένης κατηγορίας και τελικά καταδίκης ήρθαν στο φως μετά την ψήφιση του νόμου "Για την Ελευθερία στην Πληροφόρηση" (Freedom of Information Act), που επέτρεψε την πρόσβαση στις πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών και αποκάλυψε ένα πλούσιο υλικό με έγγραφα, 12.000 σελίδων, που ποτέ δεν είχε εμφανιστεί στη δίκη και αποδεικνύεται: α) ότι σχεδόν δύο μήνες πριν είχε σχεδιαστεί από το FBI "παραστρατιωτική επιχείρηση επιβολής του νόμου... σε ινδιάνικη γη". β) Οι μάρτυρες, στων οποίων τις καταθέσεις στηρίχτηκε το ένταλμα σύλληψης, είχαν απειληθεί ή δωροδοκηθεί. γ) Οι ένορκοι είχαν εκφοβιστεί και τρομοκρατηθεί από τους παράγοντες της δίκης, λέγοντάς τους ότι οι "ελεύθεροι σκοπευτές" του ΑΙΜ θα βάλουν αυτούς στο στόχαστρο μετά τη δίκη αν αθωωθεί ο Πελτιέ και δ) όλα τα στοιχεία που είχαν προσκομιστεί ήταν πλαστά. Εκτοτε Καναδοί υπουργοί Δικαιοσύνης έχουν ζητήσει επανειλημμένα την ανάκληση της έκδοσης και την απελευθέρωση του Πελτιέ, επί ματαίω φυσικά.
Πολιτικός κρατούμενος
Είναι από τα ρεκόρ που κανείς δεν ζηλεύει - μάλλον, αντίθετα, απεύχεται.
Να μείνεις περισσότερο από τη μισή σου ζωή στη φυλακή, για κάτι που δεν έκανες. Για τον Λέοναρντ Πελτιέ είναι η προσωπική, πραγματική, τραγωδία του. Ο βορειοαμερικανός ινδιάνος ακτιβιστής, από τους τελευταίους των Λακότα, βρίσκεται πίσω από τα σίδερα από το 1977 (34 χρόνια), όταν καταδικάστηκε για το φόνο δύο πρακτόρων του FBI έπειτα από ανταλλαγή πυροβολισμών σε καταυλισμό στη Νότια Ντακότα. Τώρα, καθώς πρόσφατα έγινε 67 χρόνων, κέρδισε τον τίτλο του «πολιτικού κρατούμενου με την πιο μακρόχρονη φυλάκιση στις ΗΠΑ» γεγονός που αναγνωρίστηκε από έναν διεθνή οργανισμό για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων της Β. και Ν. Αμερικής, το Ιδρυμα Μάριο Μπενεντέτι (MBF), που του απένειμε το Διεθνές Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η απονομή του βραβείου στον Πελτιέ αποφασίστηκε επειδή ο ισοβίτης ακτιβιστής «αποτελεί σύμβολο της αντίστασης στις κατασταλτικές πολιτικές των ΗΠΑ, όπου άνθρωποι φυλακίζονται εξαιτίας φυλετικών, εθνοτικών, ιδεολογικών και θρησκευτικών λόγων».
Ο Πελτιέ δεν έπαψε να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των βορειοαμερικανών Ινδιάνων ακόμη και μέσα από το κελί του, όπου βρέθηκε έπειτα από στημένη δίκη. Η καταδίκη του βασίστηκε σε μαρτυρία φίλης του, η οποία ύστερα από χρόνια αναίρεσε την κατάθεσή της λέγοντας ότι εκβιάστηκε από το FBI για να πει όσα είπε. Ο ίδιος ο Πελτιέ ποτέ δεν παραδέχτηκε την ενοχή του, και απέδωσε τη φυλάκισή του στο γεγονός ότι αποτελούσε ενεργό μέλος του Ινδιάνικου Κινήματος της Αμερικής (ΑΙΜ), που ιδρύθηκε το 1968 και διεκδικώντας τα αυτονόητα δικαιώματα των γηγενών φυλών ήρθε σε πολυήμερη ένοπλη σύγκρουση με ομοσπονδιακούς πράκτορες στη Νότια Ντακότα το 1973.
Αναγγέλλοντας τη βράβευση του Πελτιέ, το Ιδρυμα Μάριο Μπενεντέτι επισημαίνει ότι η περίπτωση αυτή δεν είναι η μοναδική αλλά επαναλαμβάνεται όλο και συχνότερα, «με φυλακίσεις, εκπατρισμό, εισβολές, διώξεις γηγενών φυλών, εδώ κι αιώνες». Σύμφωνα με δηλώσεις φίλων του Πελτιέ, «η φυλάκισή του είναι αποτέλεσμα του πολέμου που κήρυξε FBI στις ινδιάνικες φυλές».
Το MBF ιδρύθηκε το 2009 προς τιμήν του ουρουγουανού λογοτέχνη και αντιδικτατορικού αγωνιστή Μάριο Μπενεντέτι, με σκοπό να προάγει ζητήματα ανθρωπίνων και εθνοτικών δικαιωμάτων. Το βραβείο στον Πελτιέ είναι το πρώτο που απονέμει το MBF.
Στη σκιά του "Πληγωμένου Γόνατου" του ΧΡ. Μ. (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 15 -11-1998) Ο Λέοναρντ Πελτιέ, Ινδιάνος Τσιπέγουα Σιου,θα συμπληρώσει σε λίγο 22 χρόνια στη φυλακή, καταδικασμένος δύο φορές ισόβια για δύο φόνους εκ προμελέτης, τους οποίους πιθανά δεν έκανε ποτέ...
...Η αρχή της ιστορίας ξεκινά πριν από 25 χρόνια, για την ακρίβεια στις 11 Μαρτίου του 1973. Οι ηγέτες της φυλής των Ογκλάλα Λακότα Σιου της Νότιας Ντακότα, ακολουθώντας την "επιθετική πολιτική για την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους", που από το 1968 έχει θέσει το "Αμερικανικό Ινδιάνικο Κίνημα" (ΑΙΜ), ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία της φυλής τους από τις ΗΠΑ, βασιζόμενοι στη συνθήκη Fort Lamaries του 1868. Την πράξη αυτή τη συνοδεύουν με την εκλογή και το διορισμό προσωρινής κυβέρνησης με έδρα τοΠληγωμένο Γόνατο (Wounded Knee). Η έδρα της προσωρινής κυβέρνησης δεν είναι τυχαία. Το Πληγωμένο Γόνατο, τόπος θυσίας - στις 29 Δεκεμβρίου του 1890 σφαγιάστηκαν και δολοφονήθηκαν χιλιάδες άοπλοι Σιου από το 7ο Σύνταγμα Ιππικού των ΗΠΑ - για τους Ογκλάλα Σιου είναι μία τοποθεσία που επιλέγεται για να προσδώσει μία νέα διάσταση στην ιστορία της τοποθεσίας, από τόπος θανάτου και υποδούλωσης να γίνει τόπος ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Για άλλη μια φορά η απάντηση ήταν ακαριαία και "αποτελεσματική". Ο αμερικανικός στρατός με τη συνδρομή του FBI εισβάλλουν για άλλη μια φορά στους καταυλισμούς των Ινδιάνων, "θερίζοντας" παιδιά, γυναίκες, άντρες στο διάβα τους. Οσοι από τους αγωνιστές καταφέρνουν να επιζήσουν συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Οσοι κατάφεραν να γλιτώσουν "στιγματίζονται", ενώ οι πράκτορες αναμένουν και πάλι μία καλή αφορμή για να πνίξουν εν τη γενέσει αυτή την προσπάθεια ανεξαρτησίας, καθώς τα σπλάχνα των "Μαύρων Λόφων", που είναι η περιοχή των Ινδιάνων Σιου, κρύβουν πολύτιμους θησαυρούς, όπως κοιτάσματα ουρανίου και χρυσού.
Οι μεθοδεύσεις
Η ατμόσφαιρα στον καταυλισμό παραμένει εκρηκτική, ενώ οι αγωνιστές του ΑΙΜ συνεχίζουν να καταγγέλλουν την πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά και τον τοπικό παράγοντα Ρίτσαρντ Γουίλσον,που είχε τεχνηέντως καταφέρει να εκλεγεί Πρόεδρος των Ογκλάλα, διαθέτοντας ιδιωτικό στρατό που εξοπλιζόταν από το FBI. Από το 1972 έως το 1975 που αρχίζουν οι προσπάθειες εξόρυξης του ουρανίου, περισσότερα από 60 μέλη του ΑΙΜ δολοφονούνται. Φυσικά ποτέ κανείς δεν καταδικάζεται. Μόνιμο αίτημα των Σιου είναι η επιθυμία τους να παραμείνουν στους τόπους των προγόνων τους, στους Μαύρους Λόφους, ενώ ποτέ δε δέχτηκαν τις αποζημιώσεις που τους προσέφερε η αμερικανική κυβέρνηση, προκειμένου να μετατρέψει τη γη τους σε ορυχεία. Αξιοσημείωτο είναι ότι, σύμφωνα με μετρήσεις της εποχής, η εκμετάλλευση του υπεδάφους τους θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη που θα πλησίαζαν τα 9 δισ. δολάρια.
Στις 26 Ιουνίου 1975 δύο πράκτορες του FBI, παντελώς άγνωστοι, αλλά και παράνομοι, εισέρχονται στον καταυλισμό του Πάιν Ριτζ, ακολουθώντας ένα ύποπτο κόκκινο φορτηγάκι, ενώ την ίδια στιγμή από τον ασύρματό τους ακούγεται ότι καταδιώκουν τον Τζίμι Ιγκλ,που καταζητείται για κλοπή ενός ζεύγους μεταχειρισμένων καουμπόικων μποτών. Οι ιδιοκτήτες του κόκκινου τροχοφόρου αναγκάζονται να παραμερίσουν, προκειμένου να τους γίνει η απαραίτητη έρευνα. Ξαφνικά ακούγονται πυροβολισμοί. Κανείς δε γνωρίζει ποιος πυροβόλησε πρώτος, ποιον. Ομως οι δύο πράκτορες και ένας Ινδιάνος, ο Τζόε Κίλστράιτ Σταντζ,είναι νεκροί. Οι μπότες δε βρέθηκαν ποτέ.
Παρ' όλα αυτά, τέσσερις Ινδιάνοι καταζητούνται. Οι Ντίνο Μπάλτερ, Ρομπ Ρομπιντό, Τζίμι Ιγκλ και ο Λέοναρντ Πελτιέ. Οι Μπάτλερ και Ρομπιντό συλλαμβάνονται, αλλά το δικαστήριο του Σένταρ Ράπιντς της Πολιτείας της Νότιας Ντακότα τους αθωώνει, κρίνοντας τους φόνους "ως μη γενόμενοι εκ προμελέτης και βρισκόμενοι σε νόμιμη άμυνα", αφού οι πράκτορες του FBI παραβίαζαν τα όρια του καταυλισμού, αλλά και τη δικαιοδοσία τους ευρισκόμενοι στο Πάιν Ριτζ. Λίγους μήνες μετά αποσύρονται οι κατηγορίες και για τον τρίτο καταζητούμενο Τζίμι Ιγκλ. Αντίθετα ο Πελτιέ εξακολουθεί να καταζητείται, αφού πρώτα έχει φωτογραφηθεί ως ένα από τα στελέχη του κινήματος του ΑΙΜ. Οι φόβοι για μία πιθανά στημένη δίκη και μετά από αίτημα των πρεσβυτέρων της φυλής των Σιου, κάνουν τον Πελτιέ να διαφύγει στον Καναδά.
... και η καταδίκη
Μετά τον εντοπισμό του η αμερικανική κυβέρνηση ζητά και επισήμως από τον Καναδά την έκδοσή του προκειμένου να δικαστεί. Τελικά ο Πελτιέ εκδίδεται για να προσαχθεί σε δίκη από τις καναδικές στις αμερικανικές αρχές στις 18 Δεκεμβρίου του 1976. Η κατασκευή μιας στημένης δίκης - όπως αρχικά υποπτευόταν ο Πελτιέ - αρχίζει με την εκτόπιση του δικαστή ΜακΜάνους και την αντικατάστασή του - με τη βολική μεταφορά - από τον Μπένσον, γνώριμο όλων των ενεργών στελεχών του ΑΙΜ από προηγούμενες καταδικαστικές αποφάσεις του εις βάρος Ινδιάνων σε αρκετές Πολιτείες της επικράτειας των ΗΠΑ. Επιπρόσθετη λεπτομέρεια για το ποιόν του δικαστή Μπένσον: ιδιοκτήτης τεράστιας έκτασης ινδιάνικης γης, προϊόν αρπαγής και καταπάτησης, φυσικά ατιμωρητί. Η δίκη μεταφέρθηκε στο Φάργκο και στηρίχτηκε στο ίδιο ακριβώς σαθρό και διάτρητο κατηγορητήριο που είχε στοιχειοθετήσει και προσκομίσει το FBI και στις δίκες των Μπάτλερ και Ραμπιντό, που κατέληξαν σε αθωωτικές αποφάσεις. Επιπλέον κανείς εκ των μαρτύρων δεν μπορούσε να καταθέσει ότι ο Πελτιέ βρισκόταν έστω και σε ακτίνα αρκετών μέτρων από το μέρος όπου διαπράχθηκαν οι φόνοι. Τα αδιάσειστα αθωωτικά στοιχεία λειτούργησαν αντιστρόφως ανάλογα για τον Πελτιέ. Αποτέλεσμα η καταδίκη του δις ισόβια, στις 20 Μαρτίου του 1977.
Από τη στιγμή εκείνη πολύ περισσότερα στοιχεία που αφορούν την υπόθεση θα έρθουν στο φως. Κατ' αρχάς, η απόδειξη ότι οι κάλυκες που παρουσιάστηκαν στη δίκη δεν ταίριαζαν στον τύπο του όπλου που υποτίθεται ότι είχε στην κατοχή του ο Πελτιέ. Οι σημαντικότερες και συντριπτικότερες αποδείξεις της κατασκευασμένης κατηγορίας και τελικά καταδίκης ήρθαν στο φως μετά την ψήφιση του νόμου "Για την Ελευθερία στην Πληροφόρηση" (Freedom of Information Act), που επέτρεψε την πρόσβαση στις πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών και αποκάλυψε ένα πλούσιο υλικό με έγγραφα, 12.000 σελίδων, που ποτέ δεν είχε εμφανιστεί στη δίκη και αποδεικνύεται: α) ότι σχεδόν δύο μήνες πριν είχε σχεδιαστεί από το FBI "παραστρατιωτική επιχείρηση επιβολής του νόμου... σε ινδιάνικη γη". β) Οι μάρτυρες, στων οποίων τις καταθέσεις στηρίχτηκε το ένταλμα σύλληψης, είχαν απειληθεί ή δωροδοκηθεί. γ) Οι ένορκοι είχαν εκφοβιστεί και τρομοκρατηθεί από τους παράγοντες της δίκης, λέγοντάς τους ότι οι "ελεύθεροι σκοπευτές" του ΑΙΜ θα βάλουν αυτούς στο στόχαστρο μετά τη δίκη αν αθωωθεί ο Πελτιέ και δ) όλα τα στοιχεία που είχαν προσκομιστεί ήταν πλαστά. Εκτοτε Καναδοί υπουργοί Δικαιοσύνης έχουν ζητήσει επανειλημμένα την ανάκληση της έκδοσης και την απελευθέρωση του Πελτιέ, επί ματαίω φυσικά.
Πολιτικός κρατούμενος
Στο
μεταξύ το FBI έχει αποδεχτεί την κατασκευασμένη θεωρία και έχει
παραδεχτεί δημοσίως ότι δε γνωρίζει ποιος ευθύνεται για τους
φόνους.Ωστόσο, όσον αφορά την αναψηλάφηση της δίκης, δεν μπορεί όπως
δηλώνουν οι αξιωματούχοι του "η υπηρεσία να περάσει μία τέτοια
διαδικασία που θα βλάψει ακόμα περισσότερο το κύρος της"! Ο ίδιος ο
Πελτιέ υποβάλλει τρεις εφέσεις κατά της καταδικαστικής απόφασης που
απορρίπτονται και οι τρεις.
Εξωφρενικότερη περίπτωση, η τελευταία έφεση που είχε υποβάλει το 1993. Υστερα από πολύωρη κατάθεση των νέων συντριπτικών στοιχείων από την υπερασπιστική νομική ομάδα και την προσκόμιση 20 εκατομμυρίων υπογραφών - μεταξύ των οποίων, πολλών μελών του Κογκρέσου, της Γερουσίας, της καναδικής κυβέρνησης, αλλά και του Νέλσον Μαντέλα και του Ντέσμοντ Τούτου - το δικαστήριο χρειάστηκε μόνο ελάχιστα λεπτά για να εκδώσει την απορριπτική απόφασή του. Ενώ έσπευδε να απομακρύνει την πιθανότητα υποβολής νέας έφεσης, με το να τονίσει ότι για την επόμενη δεκαπενταετία δεν προβλέπεται καμία περίπτωση πιθανής αποφυλάκισης!
Ταυτόχρονα συστάθηκε Επιτροπή Υπεράσπισης του Πελτιέ, που συμμετέχουν όλες οι ινδιάνικες φυλές, το ΑΙΜ και πολλές προοδευτικές οργανώσεις στις ΗΠΑ και στον κόσμο και υπέβαλαν αίτηση για τη μείωση της ποινής ή αποφυλάκιση με όρους. Παράλληλα η Διεθνής Αμνηστία στις 23 Ιουνίου του 1995 κατήγγειλε προς τον Τύπο τη "διάτρητη νομική διαδικασία που οδήγησε στην καταδίκη του Λέοναρντ Πελτιέ" και ζήτησε την επανάληψη της δίκης. Παρ' όλα αυτά μετά την τρίχρονη παραμονή του φακέλου στα αρχεία του Λευκού Οίκου η αίτηση αποφυλάκισης απορρίπτεται, αλλά ουδείς λόγος για τη μείωση της ποινής...
... Για το λόγο αυτό η Επιτροπή Υπεράσπισης και η Διεθνής Αμνηστία διοργάνωσαν εκδήλωση συμπαράστασης - στις 15 Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον - και έκκλησης προς τον Πρόεδρο Κλίντον να αποφασίσει για την υπόθεση που εκκρεμεί επί μία πενταετία και να μπορέσει να απελευθερωθεί ο Πελτιέ μέχρι τα Χριστούγεννα αυτού του χρόνου. Παράλληλα ξεκινά το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου η παναμερικανική "Καμπάνια μη βίαιης κοινωνικής ανυπακοής", προκειμένου να ασκηθεί πίεση για την άμεση λήψη απόφασης από τον Πρόεδρο Κλίντον. Εξάλλου τα περιθώρια στενεύουν και ο 54χρονος πλέον Πελτιέ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας των βασανιστηρίων που υπέστη και εξακολουθεί να υπόκειται - όπως καταγγέλλει η Επιτροπή Υπεράσπισης - στα "κρατικά θέρετρα".
Εξωφρενικότερη περίπτωση, η τελευταία έφεση που είχε υποβάλει το 1993. Υστερα από πολύωρη κατάθεση των νέων συντριπτικών στοιχείων από την υπερασπιστική νομική ομάδα και την προσκόμιση 20 εκατομμυρίων υπογραφών - μεταξύ των οποίων, πολλών μελών του Κογκρέσου, της Γερουσίας, της καναδικής κυβέρνησης, αλλά και του Νέλσον Μαντέλα και του Ντέσμοντ Τούτου - το δικαστήριο χρειάστηκε μόνο ελάχιστα λεπτά για να εκδώσει την απορριπτική απόφασή του. Ενώ έσπευδε να απομακρύνει την πιθανότητα υποβολής νέας έφεσης, με το να τονίσει ότι για την επόμενη δεκαπενταετία δεν προβλέπεται καμία περίπτωση πιθανής αποφυλάκισης!
Ταυτόχρονα συστάθηκε Επιτροπή Υπεράσπισης του Πελτιέ, που συμμετέχουν όλες οι ινδιάνικες φυλές, το ΑΙΜ και πολλές προοδευτικές οργανώσεις στις ΗΠΑ και στον κόσμο και υπέβαλαν αίτηση για τη μείωση της ποινής ή αποφυλάκιση με όρους. Παράλληλα η Διεθνής Αμνηστία στις 23 Ιουνίου του 1995 κατήγγειλε προς τον Τύπο τη "διάτρητη νομική διαδικασία που οδήγησε στην καταδίκη του Λέοναρντ Πελτιέ" και ζήτησε την επανάληψη της δίκης. Παρ' όλα αυτά μετά την τρίχρονη παραμονή του φακέλου στα αρχεία του Λευκού Οίκου η αίτηση αποφυλάκισης απορρίπτεται, αλλά ουδείς λόγος για τη μείωση της ποινής...
... Για το λόγο αυτό η Επιτροπή Υπεράσπισης και η Διεθνής Αμνηστία διοργάνωσαν εκδήλωση συμπαράστασης - στις 15 Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον - και έκκλησης προς τον Πρόεδρο Κλίντον να αποφασίσει για την υπόθεση που εκκρεμεί επί μία πενταετία και να μπορέσει να απελευθερωθεί ο Πελτιέ μέχρι τα Χριστούγεννα αυτού του χρόνου. Παράλληλα ξεκινά το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου η παναμερικανική "Καμπάνια μη βίαιης κοινωνικής ανυπακοής", προκειμένου να ασκηθεί πίεση για την άμεση λήψη απόφασης από τον Πρόεδρο Κλίντον. Εξάλλου τα περιθώρια στενεύουν και ο 54χρονος πλέον Πελτιέ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας των βασανιστηρίων που υπέστη και εξακολουθεί να υπόκειται - όπως καταγγέλλει η Επιτροπή Υπεράσπισης - στα "κρατικά θέρετρα".
http://pirforosellin.blogspot.gr/ -
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον
αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος
2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου