29/12/1980:
Ολοκληρώνεται ουσιαστικά η “κατάκτηση της Αμερικής” με τη “μάχη (που
μόλις το 1970 αναγνωρίστηκε ως “σφαγή”) στο Wounded Knee” που
ολοκληρώθηκε με θηριώδίες του Αμερικάνικου στρατού των Ινδιάνων… σε
βάρος άμαχων και γυναικόπαιδων της φυλής των “Σιου” που βρήκαν τραγικό
θάνατο από τις σφαίρες των αδίστακτων στρατιωτών του συνταγματάρχη
Τζέιμς Φορσάιθ. Έπρεπε να περάσουν 80 ολόκληρα χρόνια, αφού μόλις το
1970, η σφαγή αμάχων που ακολούθησε της μάχης, αναγνωρίστηκε ως
“έγκλημα πολέμου” του Αμερικανικού στρατού.
Η Αμερικάνική κοινή γνώμη των “πολιτισμένων” κατακτητών βρέθηκε μάλιστα να επικροτεί(;) το “Ολοκαύτωμα των Ινδιάνων” . Ενώ στο σύνολο τους οι Αμερικάνικες εφημερίδες της τότε εποχής, έγραψαν “διθυραμβικά” δημοσιεύματα. Παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε να κάνουμε με μάχη, αλλά…με σφαγή αμάχων και εγκλήματα πολέμου που έγιναν με πρωτοφανή βαρβαρότητα και ύπουλο τρόπο, από τους άνδρες του επικεφαλή της επιχείρησης, συνταγματάρχη Τζέιμς Φορσάιθ… Οι “βάρβαροι” αυτόχθονες της Αμερικής αφού οι γηγενείς κάτοικοι, αντιστάθηκαν σθεναρά για περίπου 400 χρόνια, στους “πολιτισμένους” απόγονους των Ευρωπαίων, προκειμένου να κρατήσουν τη γη των προγόνων τους. Πληρώνοντας με βαρύ φόρο αίματος και σχεδόν…ολοκληρωτικό αφανισμό.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το 1492, οι Ινδιάνοι της Β.Αμερικής, που αριθμούσαν σε περίπου 18-19.000.000 συρρικνώθηκαν σε μόλις 400.00 το 1919. “Η μάχη του Wounded Knee” ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος, ο οποίος δεν ήταν πόλεμος αλλά ωμή σφαγή, έγινε το 1890, στις 29 Δεκεμβρίου στην περιοχή Wounded Knee (Λαβωμένο Γόνατο) στη Νότια Ντακότα!
Οι Αμερικάνοι στρατιώτες μετά τη σφαγή, βαδίζουν ανάμεσα στα πτώματα των άλλοτε περήφανων “Σιου”. Στις 29/12/1890 γράφτηκε στο Wounded Knee, η τελευταία πράξη της Γενοκτονίας των Ινδιάνων, με το Ολοκαύτωμα της φυλής των “Σιου”. Είχε προηγηθεί η σφαγή των υπερήφανων πολεμιστών Τσερόκι. Οι θηριωδίες που συνέβησαν εκείνη την ημέρα μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ και δυστυχώς και άνοιξε το δρόμο να πραγματοποιηθούν και άλλες κτηνωδίες, στο όνομα του “Αμερικάνικου Ονείρου”. Διαβάστε τα γεγονότα από το sansimera:
Η σφαγή στο Γούντεντ Νι (Wounded Knee Creek)
Γνωστή και ως Μάχη στο Γούντεντ Νι (Wounded Knee). Συνέβη στις 29 Δεκεμβρίου 1890 στην τοποθεσία Γούντεντ Νι Κρικ (Wounded Knee Creek) της Νότιας Ντακότας και θεωρείται η τελευταία μεγάλη ένοπλη σύρραξη μεταξύ των Ινδιάνων και του Αμερικανικού Στρατού. Στις αρχές του 1890 οι διακρίσεις σε βάρος των Ινδιάνων στις ΗΠΑ βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη, παρά τις αποσπασματικές προσπάθειες της κυβέρνησης να τους εντάξει στην κοινωνία. Ο μεγάλος καταυλισμός των Σιου στη Νότια Ντακότα, που καταλάμβανε σχεδόν το σύνολο της πολιτείας, διαλύθηκε προς όφελος των λευκών εποίκων και των χρυσοθήρων. Στη θέση του δημιουργήθηκαν έξι μικρότεροι. Ο ζωτικός χώρος των Ινδιάνων μειωνόταν και οι κυνηγοί Σιου αντιμετώπιζαν έλλειψη θηραμάτων σε συνδυασμό με την άγονη γη.
Ιστορική φωτογραφία με τους στρατιώτες να πετούν τα πτώματα σε ομαδικό τάφο και θεωρείται ενδεικτική της βαρβαρότητας των Αμερικάνων
Στρατιώτης του Αμερικανικού Ιππικού ανάμεσα στα πτώματα των νεκρών Ινδιάνων της φυλής Σιου
Τότε εμφανίσθηκε δίκην προφήτη ένας σοφός Σιου ονόματι Γουοβόκα, που υποστήριξε ότι συνάντησε τον Θεό. Αυτός του είπε ότι πρέπει να διδάξει στους ανθρώπους του την αγάπη για τον πλησίον, την ειρήνη και τη συνεργασία με τους λευκούς και τη σκληρή δουλειά. Ο Θεός του δίδαξε ένα χορό, που θα μπορούσε να φέρει ξανά τη γονιμότητα στη γη και να γεμίσει την περιοχή του με βουβάλια. Ο Γουοβόκα άρχισε να προσελκύει μεγάλα πλήθη Ινδιάνων και από άλλες φυλές. Αυτό ανησύχησε τους λευκούς, οι οποίοι παρερμήνευσαν το νόημα των λόγων του ινδιάνου προφήτη και διαμήνυσαν στην κυβέρνηση ότι οι Σιου είναι έτοιμοι για εξέγερση. Επί τόπου έφθασαν 3.000 άνδρες του 7ου Συντάγματος Ιππικού με τέσσερα ταχυβόλα τύπου «Χότσκις» και επικεφαλής τον συνταγματάρχη Τζέιμς Φορσάιθ.
Ο “Σοφός” Γουοβόκα που σε αντίθεση με τους οπαδούς του… πέθανε σε βαθιά γεράματα (1856-1932) Το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου μια ίλη ιππικού από 500 άνδρες περικύκλωσε ένα καταυλισμό των Λακότα Σιου την ώρα που χόρευαν τον χορό του Γουοβάκα και τους ζήτησαν να παραδώσουν τα όπλα τους. Στον καταυλισμό εκείνη την ώρα βρίσκονταν 230 άνδρες και 120 γυναικόπαιδα. Οι περισσότεροι υπάκουσαν στη διαταγή, αλλά ένας Ινδιάνος με το όνομα Μαύρο Κογιότ ζήτησε χρήματα για να παραδώσει το όπλο του. Δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση με δύο στρατιώτες, καθότι ήταν κουφός. Ήρθαν στα χέρια και το όπλο του Μαύρου Κογιότ εκπυρσοκρότησε.
Οι πολυβολητές της 7ης ιλαρχίας με τα περίφημα όπλα Hotchkiss Αυτό θεωρήθηκε επίθεση από τους πολυβολητές της ιλαρχίας και τα «Χότσκις» άρχισαν να «κελαηδάνε». Μέσα σε λίγα λεπτά ο καταυλισμός γέμισε από πτώματα. 146 Λακότα Σιου σκοτώθηκαν (84 άνδρες, 44 γυναίκες, 18 παιδιά) και 50 τραυματίστηκαν. Μεταξύ των νεκρών και ο αρχηγός τους, το Μεγάλο Πόδι. Το Ιππικό είχε 25 νεκρούς και 39 τραυματίες, οι περισσότεροι από φίλια πυρά.
Ιστορική φωτογραφία που σήμανε το τέλος μιας εποχής: Το πτώμα του αρχηγού των Σιου “Μεγάλο Πόδι” κείτεται άκαμπτο στο χιόνι Ο επικεφαλής της επιχείρησης συνταγματάρχης Φορσάιθ απαλλάχθηκε πάραυτα των καθηκόντων του με διαταγή του επιτελάρχη στρατηγού Νέλσον Μάιλς, που έκανε λόγο για «ηθελημένο μακελειό στο Γούντεντ Νι». Διαφορετική ήταν η άποψη των πολιτικών του προϊσταμένων, που τον απήλλαξαν από κάθε κατηγορία και τον αποκατέστησαν στη διοίκηση του 7ου Συντάγματος Ιππικού.
Ο επικεφαλής της επιχείρησης, συνταγματάρχης James W. Forsyth, που προήχθη αργότερα μέχρι το βαθμό του Στρατηγού Η αμερικανική κοινή γνώμη πήρε το μέρος του στρατού, ενώ υποτυπώδεις ήταν οι αντιδράσεις των Ινδιάνων, εξαιτίας της αδύνατης θέσης τους και των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων. Πολύ αργότερα, το Γούντεντ Νι έγινε σημείο αναφοράς και σύμβολο του αγώνα των Ινδιάνων για αξιοπρέπεια και δικαίωση. Μόλις μετά το 1970 άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κριτικά κείμενα για το αιματηρό περιστατικό. Πολλοί συγγραφείς θεωρούν τη Σφαγή στο Γούντεντ Νι μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ.
Φώτο αριστερά: Στρατιώτες φορτώνουν σε άμαξες τα πτώματα των θυμάτων της σφαγής για να τα πετάξουν σε ομαδικό τάφο - Φώτο δεξιά: Οι επιζώντες το 1891, ένα χρόνο μετά τη σφαγή του Wounded Knee
Αυτός ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος, ο οποίος δεν ήταν πόλεμος αλλά ωμή σφαγή, έγινε το 1890, στις 29 Δεκεμβρίου στην περιοχή Wounded Knee (Λαβωμένο Γόνατο) στην Νότια Ντακότα! Εκεί δόθηκε το τέλος μιας καταπληκτικής διαμάχης μεταξύ της απληστίας από την μια πλευρά και του ηρωισμού από την άλλη, μεταξύ του δόλου από τη μία πλευρά και του πόνου από την άλλη. Μια εποχή που στιγματίζει μόνιμα, με τα πλέον μελανά χρώματα την ιστορία των Η.Π.Α.. Ένα δράμα, μια τραγωδία που δε ξεχαστεί ποτέ και που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Μια καθαρά «Αμερικανική» θηριωδία από αυτές που οι Η.Π.Α. έχουν επαναλάβει πολλές φορές από τότε. Ο ίδιος ο Big Foot (αρχηγός των (Miniconjou,SIOUX) ήταν ανάμεσα σε αυτούς που σκοτώθηκαν πρώτοι. Το παγωμένο του πτώμα, μισοανασηκωμένο, σαν να προσπαθούσε να προειδοποιήσει τους ανθρώπους του, για την επικείμενη καταστροφή, έμεινε ανέγγιχτο για 3 μέρες έως ότου, χωρίς τελετή πετάχτηκε σε ένα ομαδικό τάφο! (φώτο κάτω)
“Η Μάχη στο Wounded Knee” - Μνημείο με τα γεγονότα της 29ης Δεκεμβρίου 1890… όπως τα είδαν οι Αμερικάνοι:
“Η Σφαγή στο Wounded Knee” -Μνημείο με τα γεγονότα της 29ης Δεκεμβρίου 1890 όπως τα είδαν οι Ινδιάνοι και…όλοι οι άλλοι:
ΠΗΓΗ
Η Αμερικάνική κοινή γνώμη των “πολιτισμένων” κατακτητών βρέθηκε μάλιστα να επικροτεί(;) το “Ολοκαύτωμα των Ινδιάνων” . Ενώ στο σύνολο τους οι Αμερικάνικες εφημερίδες της τότε εποχής, έγραψαν “διθυραμβικά” δημοσιεύματα. Παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε να κάνουμε με μάχη, αλλά…με σφαγή αμάχων και εγκλήματα πολέμου που έγιναν με πρωτοφανή βαρβαρότητα και ύπουλο τρόπο, από τους άνδρες του επικεφαλή της επιχείρησης, συνταγματάρχη Τζέιμς Φορσάιθ… Οι “βάρβαροι” αυτόχθονες της Αμερικής αφού οι γηγενείς κάτοικοι, αντιστάθηκαν σθεναρά για περίπου 400 χρόνια, στους “πολιτισμένους” απόγονους των Ευρωπαίων, προκειμένου να κρατήσουν τη γη των προγόνων τους. Πληρώνοντας με βαρύ φόρο αίματος και σχεδόν…ολοκληρωτικό αφανισμό.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το 1492, οι Ινδιάνοι της Β.Αμερικής, που αριθμούσαν σε περίπου 18-19.000.000 συρρικνώθηκαν σε μόλις 400.00 το 1919. “Η μάχη του Wounded Knee” ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος, ο οποίος δεν ήταν πόλεμος αλλά ωμή σφαγή, έγινε το 1890, στις 29 Δεκεμβρίου στην περιοχή Wounded Knee (Λαβωμένο Γόνατο) στη Νότια Ντακότα!
Οι Αμερικάνοι στρατιώτες μετά τη σφαγή, βαδίζουν ανάμεσα στα πτώματα των άλλοτε περήφανων “Σιου”. Στις 29/12/1890 γράφτηκε στο Wounded Knee, η τελευταία πράξη της Γενοκτονίας των Ινδιάνων, με το Ολοκαύτωμα της φυλής των “Σιου”. Είχε προηγηθεί η σφαγή των υπερήφανων πολεμιστών Τσερόκι. Οι θηριωδίες που συνέβησαν εκείνη την ημέρα μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ και δυστυχώς και άνοιξε το δρόμο να πραγματοποιηθούν και άλλες κτηνωδίες, στο όνομα του “Αμερικάνικου Ονείρου”. Διαβάστε τα γεγονότα από το sansimera:
Η σφαγή στο Γούντεντ Νι (Wounded Knee Creek)
Γνωστή και ως Μάχη στο Γούντεντ Νι (Wounded Knee). Συνέβη στις 29 Δεκεμβρίου 1890 στην τοποθεσία Γούντεντ Νι Κρικ (Wounded Knee Creek) της Νότιας Ντακότας και θεωρείται η τελευταία μεγάλη ένοπλη σύρραξη μεταξύ των Ινδιάνων και του Αμερικανικού Στρατού. Στις αρχές του 1890 οι διακρίσεις σε βάρος των Ινδιάνων στις ΗΠΑ βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη, παρά τις αποσπασματικές προσπάθειες της κυβέρνησης να τους εντάξει στην κοινωνία. Ο μεγάλος καταυλισμός των Σιου στη Νότια Ντακότα, που καταλάμβανε σχεδόν το σύνολο της πολιτείας, διαλύθηκε προς όφελος των λευκών εποίκων και των χρυσοθήρων. Στη θέση του δημιουργήθηκαν έξι μικρότεροι. Ο ζωτικός χώρος των Ινδιάνων μειωνόταν και οι κυνηγοί Σιου αντιμετώπιζαν έλλειψη θηραμάτων σε συνδυασμό με την άγονη γη.
Ιστορική φωτογραφία με τους στρατιώτες να πετούν τα πτώματα σε ομαδικό τάφο και θεωρείται ενδεικτική της βαρβαρότητας των Αμερικάνων
Στρατιώτης του Αμερικανικού Ιππικού ανάμεσα στα πτώματα των νεκρών Ινδιάνων της φυλής Σιου
Τότε εμφανίσθηκε δίκην προφήτη ένας σοφός Σιου ονόματι Γουοβόκα, που υποστήριξε ότι συνάντησε τον Θεό. Αυτός του είπε ότι πρέπει να διδάξει στους ανθρώπους του την αγάπη για τον πλησίον, την ειρήνη και τη συνεργασία με τους λευκούς και τη σκληρή δουλειά. Ο Θεός του δίδαξε ένα χορό, που θα μπορούσε να φέρει ξανά τη γονιμότητα στη γη και να γεμίσει την περιοχή του με βουβάλια. Ο Γουοβόκα άρχισε να προσελκύει μεγάλα πλήθη Ινδιάνων και από άλλες φυλές. Αυτό ανησύχησε τους λευκούς, οι οποίοι παρερμήνευσαν το νόημα των λόγων του ινδιάνου προφήτη και διαμήνυσαν στην κυβέρνηση ότι οι Σιου είναι έτοιμοι για εξέγερση. Επί τόπου έφθασαν 3.000 άνδρες του 7ου Συντάγματος Ιππικού με τέσσερα ταχυβόλα τύπου «Χότσκις» και επικεφαλής τον συνταγματάρχη Τζέιμς Φορσάιθ.
Ο “Σοφός” Γουοβόκα που σε αντίθεση με τους οπαδούς του… πέθανε σε βαθιά γεράματα (1856-1932) Το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου μια ίλη ιππικού από 500 άνδρες περικύκλωσε ένα καταυλισμό των Λακότα Σιου την ώρα που χόρευαν τον χορό του Γουοβάκα και τους ζήτησαν να παραδώσουν τα όπλα τους. Στον καταυλισμό εκείνη την ώρα βρίσκονταν 230 άνδρες και 120 γυναικόπαιδα. Οι περισσότεροι υπάκουσαν στη διαταγή, αλλά ένας Ινδιάνος με το όνομα Μαύρο Κογιότ ζήτησε χρήματα για να παραδώσει το όπλο του. Δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση με δύο στρατιώτες, καθότι ήταν κουφός. Ήρθαν στα χέρια και το όπλο του Μαύρου Κογιότ εκπυρσοκρότησε.
Οι πολυβολητές της 7ης ιλαρχίας με τα περίφημα όπλα Hotchkiss Αυτό θεωρήθηκε επίθεση από τους πολυβολητές της ιλαρχίας και τα «Χότσκις» άρχισαν να «κελαηδάνε». Μέσα σε λίγα λεπτά ο καταυλισμός γέμισε από πτώματα. 146 Λακότα Σιου σκοτώθηκαν (84 άνδρες, 44 γυναίκες, 18 παιδιά) και 50 τραυματίστηκαν. Μεταξύ των νεκρών και ο αρχηγός τους, το Μεγάλο Πόδι. Το Ιππικό είχε 25 νεκρούς και 39 τραυματίες, οι περισσότεροι από φίλια πυρά.
Ιστορική φωτογραφία που σήμανε το τέλος μιας εποχής: Το πτώμα του αρχηγού των Σιου “Μεγάλο Πόδι” κείτεται άκαμπτο στο χιόνι Ο επικεφαλής της επιχείρησης συνταγματάρχης Φορσάιθ απαλλάχθηκε πάραυτα των καθηκόντων του με διαταγή του επιτελάρχη στρατηγού Νέλσον Μάιλς, που έκανε λόγο για «ηθελημένο μακελειό στο Γούντεντ Νι». Διαφορετική ήταν η άποψη των πολιτικών του προϊσταμένων, που τον απήλλαξαν από κάθε κατηγορία και τον αποκατέστησαν στη διοίκηση του 7ου Συντάγματος Ιππικού.
Ο επικεφαλής της επιχείρησης, συνταγματάρχης James W. Forsyth, που προήχθη αργότερα μέχρι το βαθμό του Στρατηγού Η αμερικανική κοινή γνώμη πήρε το μέρος του στρατού, ενώ υποτυπώδεις ήταν οι αντιδράσεις των Ινδιάνων, εξαιτίας της αδύνατης θέσης τους και των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων. Πολύ αργότερα, το Γούντεντ Νι έγινε σημείο αναφοράς και σύμβολο του αγώνα των Ινδιάνων για αξιοπρέπεια και δικαίωση. Μόλις μετά το 1970 άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κριτικά κείμενα για το αιματηρό περιστατικό. Πολλοί συγγραφείς θεωρούν τη Σφαγή στο Γούντεντ Νι μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ.
Φώτο αριστερά: Στρατιώτες φορτώνουν σε άμαξες τα πτώματα των θυμάτων της σφαγής για να τα πετάξουν σε ομαδικό τάφο - Φώτο δεξιά: Οι επιζώντες το 1891, ένα χρόνο μετά τη σφαγή του Wounded Knee
Αυτός ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος, ο οποίος δεν ήταν πόλεμος αλλά ωμή σφαγή, έγινε το 1890, στις 29 Δεκεμβρίου στην περιοχή Wounded Knee (Λαβωμένο Γόνατο) στην Νότια Ντακότα! Εκεί δόθηκε το τέλος μιας καταπληκτικής διαμάχης μεταξύ της απληστίας από την μια πλευρά και του ηρωισμού από την άλλη, μεταξύ του δόλου από τη μία πλευρά και του πόνου από την άλλη. Μια εποχή που στιγματίζει μόνιμα, με τα πλέον μελανά χρώματα την ιστορία των Η.Π.Α.. Ένα δράμα, μια τραγωδία που δε ξεχαστεί ποτέ και που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Μια καθαρά «Αμερικανική» θηριωδία από αυτές που οι Η.Π.Α. έχουν επαναλάβει πολλές φορές από τότε. Ο ίδιος ο Big Foot (αρχηγός των (Miniconjou,SIOUX) ήταν ανάμεσα σε αυτούς που σκοτώθηκαν πρώτοι. Το παγωμένο του πτώμα, μισοανασηκωμένο, σαν να προσπαθούσε να προειδοποιήσει τους ανθρώπους του, για την επικείμενη καταστροφή, έμεινε ανέγγιχτο για 3 μέρες έως ότου, χωρίς τελετή πετάχτηκε σε ένα ομαδικό τάφο! (φώτο κάτω)
“Η Μάχη στο Wounded Knee” - Μνημείο με τα γεγονότα της 29ης Δεκεμβρίου 1890… όπως τα είδαν οι Αμερικάνοι:
“Η Σφαγή στο Wounded Knee” -Μνημείο με τα γεγονότα της 29ης Δεκεμβρίου 1890 όπως τα είδαν οι Ινδιάνοι και…όλοι οι άλλοι:
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου