Με αρχηγό τους τον «Τελευταίο των Μοϊκανών» Ράσελ Μινς, η φυλή των Ογκλάλα Λακότα, από την εθνότητα των Σιου, διεκδικεί εδάφη και δικαιώματα που τους αρνείται σταθερά ο Λευκός Οίκος .
Ινδιάνοι των Η.Π.Α. - ΕΊΝΑΙ ΛΥΠΗΡΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥΣ ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΘΑ - ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ απευθυνόμενος στην πηγή δηλαδή την εφημερίδα των ΝΕΩΝ - απειλούν την Ουάσιγκτον με απόσχιση
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Πάνω, παραδοσιακή σκηνή των Ινδιάνων των Μεγάλων Πεδιάδων στη Βόρεια Αμερική. Δεξιά, ο Τατάνκα Ιγιοτάκα, γνωστός περισσότερο ως Καθιστός Ταύρος, ένας από τους πιο γνωστούς Ινδιάνους αρχηγούς
Έπεσαν θύματα μαζικής εξόντωσης, έχασαν τον πόλεμο με τους λευκούς, υπέγραψαν συμφωνίες που δεν τηρήθηκαν ποτέ, περιορίστηκαν σε καταυλισμούς. Έπειτα από αιώνες καταπίεσης, οι Ινδιάνοι της Αμερικής ξέθαψαν το τσεκούρι του πολέμου απειλώντας με απόσχιση την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Επικεφαλής τους είναι ένας μαχητικός ακτιβιστής, ο ηθοποιός που υποδύθηκε τον «Τελευταίο των Μοϊκανών», στην ομώνυμη ταινία του Μάικλ Μαν.
Εδώ και 140 χρόνια οι Ινδιάνοι της Αμερικής αποτελούν ένα είδος προσφύγων στην ίδια τους τη γη. Οι απόγονοι της φοβερής φυλής των Ογκλάλα Λακότα, η οποία ανήκει στην εθνότητα των Σιου, διεκδικούν και πάλι αυτά που τους αρνούνται σταθερά οι κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Μοναδικό τους όπλο είναι μια διακήρυξη απόσχισης την οποία παρέδωσαν πριν από μερικές ημέρες στο υπουργείο Εσωτερικών. Μαζί με τη διακήρυξη, καταθέτουν τα διαβατήριά τους και υπενθυμίζουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αγνοεί περίπου 150 επίσημες συμφωνίες που είχαν υπογραφεί με τους ηττημένους αρχηγούς τους μετά τους Ινδιάνικους Πολέμους στα τέλη του 18ου αιώνα. «Είμαστε Αμερικανοί όσο και εσείς και πριν από εσάς, αλλά δεν είμαστε πλέον πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών», αναφέρουν στη διακήρυξη. Πληγωμένο Γόνατο. Πίσω από αυτόν τον νέο πόλεμο βρίσκεται η πιο μαχητική και ριζοσπαστική πτέρυγα των Ινδιάνων, το Αmerican Ιndian Μovement. Τη διακήρυξη παρέδωσαν στην Ουάσιγκτον επτά «αρχηγοί», επικεφαλής των οποίων ήταν ο Ογιάτε Ουασινάπι- «Αυτός Που Βοηθάει Τους Ανθρώπους». Ο Ουασινάπι ζει σε έναν καταυλισμό στη Νότια Ντακότα και το αμερικανικό όνομά του είναι Ράσελ Μινς. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως τον ηθοποιό που υποδύθηκε τον «Τελευταίο των Μοϊκανών» στην ομώνυμη ταινία του Μάικλ Μαν, στην οποία συμπρωταγωνιστούσε με τον Ντάνι Ντέι Λιούις και τη Μάντλιν Στόουν. Λιγότεροι ξέρουν ότι ο Ράσελ Μινς είναι ένας μαχητικός ακτιβιστής, που στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί από τις αμερικανικές αρχές για ένοπλη εξέγερση, είχε καταδικαστεί και του είχε δοθεί χάρη από τον τότε κυβερνήτη της Πολιτείας. Οι εχθροί του τον χαρακτηρίζουν ταραξία, εξτρεμιστή ή κυνηγό της φήμης. Το FΒΙ, το οποίο τον παρακολουθεί από τότε που τέθηκε επικεφαλής της εξέγερσης του Πληγωμένου Γόνατου (Wounded Κnee), του ιστορικού τόπου όπου το 1890 σημειώθηκε η τελευταία σφαγή αμάχων Ινδιάνων. Εκείνη την τραγωδία έκανε τραγούδι το 1972 ο Τζόνι Κας. Την ίδια χρονιά ο Ράσελ Μινς οδηγούσε τους ομοεθνείς του στο «μονοπάτι των καταπατημένων συμφωνιών».
Ουασίτσου. Ο «ταραξίας» Ράσελ Μινς δεν ενοχλεί μόνο το Γραφείο Ινδιάνικων Υποθέσεων, το οποίο διαχειρίζεται την πληρωμή των αποζημιώσεων που προέβλεπαν εκείνες οι παλιές συμφωνίες. Τρομάζει και τους ηλικιωμένους των συμβουλίων της φυλής, που γνωρίζουν από προσωπική πείρα ότι η σύγκρουση με τους λευκούς δεν έκανε ποτέ καλό στον λαό τους. Εκείνος, όμως, στα 70 του χρόνια, επιμένει: Οι Ουασίτσου, οι λευκοί άνθρωποι, παραβίασαν τις συμφωνίες. Το 1926 η Ουάσιγκτον είχε πιστέψει ότι βρήκε ένα τέχνασμα που θα έλυνε το πρόβλημα μια για πάντα. Με μια νομοθετική πράξη του Κογκρέσου, ανακήρυξε όλους τους Ινδιάνους της Αμερικής, πολίτες των ΗΠΑ. Δεν ήταν ακριβώς μια γενναιόδωρη πράξη, αλλά ένας τρόπος για να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις της απέναντι στους ηττημένους ιθαγενείς, δεδομένου ότι συμφωνίες νοούνται μόνο μεταξύ κυβερνήσεων και κυρίαρχων κρατών και όχι μεταξύ ενός κράτους και πολιτών. Αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν με τα όπλα οι έποικοι του Νέου Κόσμου, το πέτυχαν με τη νομοθεσία.
ΠΗΓΗ = http://apatsi-apatsi.blogspot.gr/2010/04/blog-post_29.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου