Οι Κέλτες, λαός πολεμικός και με έντονα μεταφυσικά ενδιαφέροντα, κατά τα αρχαϊκά χρόνια εκτείνονταν από τον Καύκασο ως τις παραδουνάβιες περιοχές δυτικά, και προς νότον έως περιοχές της Μικράς Ασίας, όπως η Μίλητος της Ιωνίας στα παράλια αυτής. Στις περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν ίδρυσαν έναν ιδαίτερο πολιτισμό, ξεχωριστό για την δημιουργική φαντασία και επιμονή του να υπερασπίζεται με πάθος ό,τι θεωρεί άξιο για κάτι τέτοιο πολλές φορές «κολυμπώντας ενάντια στο ρεύμα» της ιστορίας ή της εκάστοτε «μόδας» των καιρών.
Οι σύγχρονοι Κέλτες διακρίνονται ακόμη και σήμερα για τον πολύ εύθυμο αλλά και βλοσυρό χαρακτήρα τους, το απρόβλεπτο της προσωπικότητάς τους, όπως και την σταθερή συνήθειά τους να ζουν μονίμως μέσα σ” ένα fairy tale (διακρίνετε κάποια ομοιότητα με εμάς; ).
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί σπουδαίοι συγγραφείς και ποιητές του 20ου αιώνα είναι Ιρλανδοί (π.χ. Yeats, James Joyce) ή Ουαλλοί (Arthur Machen).
Οι θεοί των Κελτών
Ο θεός Dagda απεικόνιση πάνω σε κέλτικο λέβητα
Ο Θεός Ντάιντα (Dagda), που θεωρείται ως ο κάτοχος της τέλειας Γνώσης και ακόμα ο αγαθός θεός που προστατεύει τους πολεμιστές και γενικά τους ανθρώπους όταν ζητούν την βοήθειά του. Ο θεός αυτός παριστάνεται να φορά δέρμα αγρίου ζώου και να φέρει ρόπαλο που οι Κέλτες θεωρούν μαγικό. Ο Ντάιντα έχει πολλές ομοιότητες, τόσο στην εμφάνιση όσο και στον χαρακτήρα, με τον Ηρακλή της Ελληνικής Μυθολογίας.
Ο θεός Lugh
.jpeg)
Επίσης πολύ σημαντικός θεός, ανάμεσα σ’αυτούς της Κελτικής Μυθολογίας είναι ο Λουγ (Lugh), ο οποίος ταυτίζεται με τον ήλιο. Μάλιστα δε, οι ημέρες της εβδομάδας θεωρούνται από τους Κέλτες ως «οι γιοί του Λουγ». Κοντά στους παραπάνω βρίσκονται ο Μακ Γκετ (mac Geht), το όνομα του οποίου σημαίνει ο «γιός του αρότρου» και είναι ο κατ” εξοχήν θεός της γεωργίας και της αγροτικής ζωής, και ο Μακ Τήηλ (Mac Tail), δηλαδή «ο γιος του πελέκεως», θεός του κεραυνού και των πολέμων. Οι τελευταίοι συνοδεύονται από στρατιές βοηθητικών θεοτήτων, από τις οποίες μερικές ονομάζονται ντέβα (deva σανσκριτική λέξη που σημαίνει θεός) και είναι αγαθά πνεύματα, άλλες καλούνται Φόμορς (fomors) και θεωρούνται ως πονηρά και κακόβουλα πνεύματα, και κάποιες φέρουν την προσωνυμία μητέρες και συνιστούν θεότητες που σχετίζονται με την ευφορία, την γονιμότητα και τη βλάστηση.
Ο θεός Cernunnos
Με την τελευταία σχετίζεται επίσης ο κελτικός θεός Κερνούννος (Cernunnos), ο οποίος φέρει πολλές διακλαδώσεις κεράτων στην κεφαλή του, όπως ακριβώς φέρει ένας τάρανδος και προς τιμήν του οποίου οι Κέλτες διεξάγουν πολλές μυητικές εκδηλώσεις και γιορτές που διακρίνονται για το πολύ παράξενο φαντασμαγορικό χρώμα τους. Ο Κερνούννος είναι θεός της γης αλλά και του ουρανού, υποδηλώνοντας με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο την σοφία που εντοπίζεται στις σχέσεις μεταξύ ουρανού και γης.
Έντονη κάνει την εμφάνισή της, ανάμεσα στους κέλτες θεούς, η λεγόμενη τριαδική θεάΜόρριγκαν (Morrigan) και έχει ταυτόχρονα τις όψεις μιας νεαρής, ώριμης και ηλικιωμένης γυναίκας .
Τα ονόματα των τριών όψεων- εκδηλώσεων της θεάς Μόρριγκαν είναι Μάχα (Macha), Νέμιν (Nemain) και Μπάνουα (Banba). Μάλιστα ως Μπάνουα παντρεύτηκε τον θεό Ντάιντα και γένννησε απ” αυτόν τον θεό Ένγκους (Oengus), ο οποίος έγινε αργότερα θεός του χρόνου. Η Μπάνουα εμφανίζεται επίσης με τη μορφή κορακιού να συνοδεύει τον θεό Λουγ στις μάχες, με την αποστολή της μεταφοράς των πολεμιστών που σκοτώθηκαν στον παράλληλο κόσμο Sidh. Σ’αυτόν τον τελευταίο μάλιστα, η θεά βασιλεύει σε μια περιοχή που ονομάζεται «χώρα των γυναικών» (Tir na mba στα ιρλανδικά).
Κομμάτι από πέτρινο κύκλο αφιερωμένο στον Κρομ Κρούουχ
Ο θεός Κρομ Κρούουχ (Crom Cruach) θεωρείται σκοτεινός και σχετίζεται με τον κάτω κόσμο ή σύμφωνα με την δρυιδική διδασκαλία, με τον Άννουν, και ακόμη με μια παράξενη θεώρηση που συνδέει την γονιμότητα της γης με τον πόλεμο.
Ο Μαναουήθαν Μακ Λυρ(Manawydan Mac Llyr) είναι θεός της θάλασσας και πολλές φορές μετέχει ο ίδιος ενεργώς στις περιπέτειες των θαλασσοπόρων.
Ακόμη στο Κελτικό Πάνθεον συναντούμε την φιγούρα της θεάς Σίλα νέι Γιχ (Suila na Gigh), που θεωρείται ως θεά της Δημιουργίας και της Καταστροφής. Παριστάνεται ως μια πολύ γκροτέσκα μορφή που θυμίζει καλικάντζαρο, δείγμα του πολύ ιδιαίτερου χιούμορ των Κελτών ακόμη και όταν οι τελευταίοι προσεγγίζουν τα πλέον βαθιά ζητήματα της ζωής και του θανάτου.
Επίσης μεταξύ των υπολοίπων θεών, ξεχωρίζουν η θεά Ντάανου (Danua), που θεωρείται η πρώτη μητέρα των Κελτών. Μια από τις πιο θεμελιακές φυλές της Ιρλανδίας ονομάζεται Τούουθα ντέι Ντάαναν (Tuatha da Danann) παίρνοντας το όνομά της από την θεά Ντάανου.
Κι ένα βίντεο με κέλτικη μουσική (Hills of Ireland λέγεται το κομμάτι) και τοπία από την Ιρλανδία
____________________________________________________________________________________________________
Πηγές:
«Oι μυθολογίες του κόσμου», Διονύσιος Πλατανιάς
ΠΗΓΗ = http://stardust30.wordpress.com/2008/11/30/θεολογία-των-κελτών/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου