Οι Έλληνες ανακάλυψαν την γλώσσα των κωφαλάλων.

 

Οι Έλληνες ανακάλυψαν την γλώσσα των κωφαλάλων.

 

 Αιλιανός, Ποικίλη ιστορία.

22. Κάποιος τύραννος Τρύζος  , θέλοντας να εμποδίσει τις συνωμοσίες και τις επιβουλές εναντίον του, διέταξε τους ντόπιους να μη συνομιλούν μεταξύ τους ούτε δημο­σίως ούτε ιδιωτικά. Η κατάσταση ήταν λοιπόν δύσκολη και αδιέξοδη. Να τι σοφίστηκαν για να αντιμετωπίσουν τη διαταγή του τυράννου: έκαναν νεύματα μεταξύ τους και χειρονομίες ο ένας στον άλλον και συνεννοούνταν με το βλέμμα, που άλλοτε ήταν φουρτουνιασμένο και άλλοτε πάλι γαλήνιο και χαρούμενο. Και για τα σοβαρά και τα αθεράπευτα ο καθένας τους ήταν φανερά συνοφρυωμένος, δείχνοντας στον διπλανό του με την έκφραση του προσώ­που του τα βάσανα της ψυχής του. Στενοχωριόταν και ο τύραννος με αυτά και πίστευε πως σίγουρα θα του βγουν σε κακό, όπως και η σιωπή, βλέποντας τις διάφορες εκφρά­σεις. Έτσι λοιπόν εκείνος έβαλε τέρμα και σε αυτό. Κά­ποιος λοιπόν από αυτούς που στενοχωριούνταν με την αδιέξοδη κατάσταση, δυσφορούσαν και διψούσαν να κατα­λύσουν τη μοναρχία, πήγε στην αγορά και στάθηκε και άρχισε να κλαίει γοερά, χύνοντας άφθονα16 δάκρυα. Τον περιτριγύρισε λοιπόν ο κόσμος και γυρνούσαν γύρω του, κλαίγοντας κι εκείνοι. Αναγγέλθηκε λοιπόν στον τύραννο πως κανείς τους δεν κάνει πια νεύματα, αλλά τώρα έχουν αρχίσει το κλάμα. Εκείνος, σπεύδοντας να απαγορεύσει και αυτό, καταδικάζοντας σε δουλεία όχι μόνο τη γλώσσα ούτε μόνο τα νεύματα αλλά στερώντας πια και από τα μάτια την ελευθερία που έχουν από τη φύση, έφτασε όσο μπορούσε πιο γρήγορα μαζί με τη σωματοφυλακή του, για να στα­ματήσει τα δάκρυα. Εκείνοι τότε, αμέσως μόλις τον είδαν, άρπαξαν τα όπλα των φρουρών και σκότωσαν τον, τύραννο.

 

 

22. Ότι Τρύζος τις τύραννος βουλόμενος έξελείν τάς συνωμοσίας και τάς κατ’ αυτού έπιβουλάς έταξε τοις έπιχωρίοις μηδένα μηδενι διαλέγεσθαι μήτε κοινή μήτε ιδία. και ήν το πράγμα άμήχανον και χαλεπόν. έσοφίσαντο ουν το του τυράννου πρόσταγμα, καίάλλήλοις ένενον και έχειρονόμουν πρός άλλήλους, και ένεώρων δριμύ και αύ πάλιν γαληναίον και φαιδρόν και επί τοις σκυθρωποίς καί άνηκέστοις έκαστος αυτών συνωφρυωμένος ήν δήλος, το τής ψυχής πάθος εκ του προσώπου τώ πλησίον διαδεικνύς. ελύπει τον τύραννον καί ταύτα, καί έπίστευε τέξεσθαί τι αύτω πάντως κακόν καί την σιωπήν διά το τών σχημάτων ποίκιλαν, άλλ’ οΰν εκείνος καί τούτο κατέπαυσε, τών τις ουν άχθομένων τη αμηχανία καί δυσφορούντων καί τήν μοναρχίαν καταλύσαι διιριόν - των άφίκετο ές τήν αγοράν, είτα έκλαε στάς πολλοίς άμα καί θαλεροίς τοίς δακρύοις. περιέστησαν ούν αυτόν καί περιήλθον το πλήθος, καί όδυρμω κάκείνοι συνείχοντο. ήκεν αγγελία παρά τον τύραννον ώς ούδείς αυτών χρήται νεύματι ουκέτι, δάκρυα δέ αύτοίς επιχωριάζει, ο δέ έπειγόμενος καί τούτο παύσαι, μη μόνον τής γλώττης καταγινώσκων δουλείαν μηδέ μόνον τών νευμάτων άλλ’ ήδη καί τοις οφθαλμοίς τήν εκ φύσεως άποκλείων ελευθερίαν, ή ποδών είχεν αφίκετο συν τοις δορυφόροις, ίνα άναστείλη τά δάκρυα, οι δέ ουκ έφθασαν ίδόντες αυτόν καί τά όπλα τών δορυφόρων άρπάσαντες τον τύραννον άπέκτειναν.