Το αστέρι στο ουρανό για ημέρες έδειχνε πως θα έρθει αυτός που θα φέρει την γνώση ΑΝΤΙ του Άβαρη, αστεριού που έβλεπαν να «περιφέρεται» πριν κατέβει εις την γη να φέρει την γνώση ή της λάμψεως του σπηλαίου της Ίδης που γεννήθηκε ο Δίας ή της λάμψεως του Διονύσου κατά την γέννησή του εις την Κραστωνία ή την Ελευσίνα ή της λάμψεως του προσώπου του βρέφους Ασκληπιού

Αρχαίο ελληνικό νόμισμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με το αστέρι του

«πατρός το» Άμμωνος Διός, το αστέρι που έδειξε το σπήλαιο εις το οποίο εγενήθηκε ο Δίας.[*1]

Χριστιανική ιστορία

  Ένα αστέρι εις τον ουρανό για πολλές ημέρες φώτιζε για δείξει εις τους μάγους είχαν ξεκινήσει από τα βάθη της ανατολής που θα εύρισκαν τον Ιησού, και την ημέρα που γεννήθηκε. Αφού ήτο το πιο φωτεινό αστέρι εις τον ουρανό.  

Ελληνική προϊστορία

  Ο Ναμπίρου ή Νιμπίρου ή Ναβίρου ή Νιβίρου, ο Άβαρης όπου περιφερόνταν επί ημέρες
εις τον ουρανό και μετά κατέβηκε στην γη και έφερε την γνώση εις τους ανθρώπους [ο Νιμπίρου είναι ο Άβαρης, διότι είναι Nibiru, το Ν είναι η ψιλή δασεία, το φωνέην αλλάζει από γλώσσα σε γλώσσα όπου εδώ είναι α, το b είναι β ή μπ το δε u σε αναστροφή είναι η και το R[r] είναι το ρ].  

  Εις το Ιδαίον άντρο όπου εγεννήθηκε ο Δίας, λέγουν ότι εμφανίζεται μια λάμψη του σπηλαίου, η οποία δίδει μια μεγάλη φωτιά, μια φορά τον χρόνο, η οποία είναι το λόχιο αίμα της Ρέας, την στιγμή που γεννάει τον Δία.

  Εις τον Διόνυσο αναφέρουν ότι : η φωτιά που σημαδεύει την Θεία του γέννηση, αλλά και την λάμψη που αναδίδεται εις τον τόπο που γεννήθηκε, αλλά και την λάμψη που είχε του κορμί του θείου βρέφους Διονύσου κατά την γέννησή του. 

  Ο Αριστοτέλης εις το έργο του «Περί θαυμαστών ακουσμάτων» εις το 122 (αναφορά εις αυτό κάμνει ο Λεκατσάς, εις τον «Έρωτα», και εις την σελίδα 128) αναφέρει ότι εις το ιερό του Διονύσου εις την Κραστωνία, κατά την διάρκεια της νυκτός, την ημέρα που εορτάζεται η γέννησή του ξεπηδά μεγάλη φωτιά.

  Ο Ιππόλυτος εις έργο του «Έλεγχος», εις το 5,8, αναφ. ό.π. ότι η γέννηση του θείου βρέφους εις τα Ελευσίνια μηνίεται «υπό πολλών πυρί» κάτωθεν τας φλόγας των πολλή των λαμπάδων.

  Ο Νόννος εις το έργο του «Διόνυσος», 8,405/406 αναφ. ό.π. ότι τον Δίονυσο ο Ερμής τον ανεβάζει ως «ημιτέλεστον βρέφος» εις τον Όλυμπο, «ουρανίω πυρί γυία λελουμένον».

  Ο Παυσανίας εις τα «Κορινθιακά» εις το 26^ο κεφάλαιο και εις τους στίχους 4-5 για Ασκληπιό αναφέρει ότι ο βοσκός ο οποίος βρήκε βρέφος τον Ασκληπιό, είδε ν’ αστράπτει λάμψη εκ του κορμιού του, εις το σημείο του προσώπου του.

[4] ὅτε δὲ παρεγένετο ἐς Πελοπόννησον, εἵπετο ἡ θυγάτηρ αὐτῷ, λεληθυῖα ἔτι τὸν πατέρα ὅτι ἐξ Ἀπόλλωνος εἶχεν ἐν γαστρί. ὡς δὲ ἐν τῇ γῇ τῇ Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν, ἐκτίθησι τὸν παῖδα ἐς τὸ ὄρος τοῦτο ὃ δὴ Τίτθιον ὀνομάζουσιν ἐφ' ἡμῶν, τηνικαῦτα δὲ ἐκαλεῖτο Μύρτιον: ἐκκειμένῳ δὲ ἐδίδου μέν οἱ γάλα μία τῶν περὶ τὸ ὄρος ποιμαινομένων αἰγῶν, ἐφύλασσε δὲ ὁ κύων ὁ τοῦ αἰπολίου φρουρός.    

[5] Ἀρεσθάνας δὲ--ὄνομα γὰρ τῷ ποιμένι τοῦτο ἦν--ὡς τὸν ἀριθμὸν οὐχ εὕρισκεν ὁμολογοῦντα τῶν αἰγῶν καὶ ὁ κύων ἅμα ἀπεστάτει τῆς ποίμνης, οὕτω τὸν Ἀρεσθάναν ἐς πᾶν φασιν ἀφικνεῖσθαι ζητήσεως, εὑρόντα δὲ ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα ἀνελέσθαι: καὶ ὡς ἐγγὺς ἐγίνετο, ἀστραπὴν ἰδεῖν ἐκλάμψασαν ἀπὸ τοῦ παιδός, νομίσαντα δὲ εἶναι θεῖόν τι, ὥσπερ ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ αὐτίκα ἐπὶ γῆν καὶ θάλασσαν πᾶσαν ἠγγέλλετο τά τε ἄλλα ὁπόσα βούλοιτο εὑρίσκειν ἐπὶ τοῖς κάμνουσι καὶ ὅτι ἀνίστησι τεθνεῶτας. 

[*1] προέρχεται από την ακόλουθο ιστοσελίδα : http://parapona-rodou.blogspot.com/2013/12/blog-post_4754.html

Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Έλληνες ή Ελληνίζοντες χριστιανοί» από τις εκδόσεις «Ελεύθερη Σκεφ» το καλοκαίρι του 2014

Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο «Η Μυθολογία και η λαϊκή παράδοση εις την πανίδα της πατρίδος μας