O μικρός Διόνυσος κάθεται στα γόνατα του Ερμή. Είναι η στιγμή που ο Ερμής θα παραδώσει το μικρό θεό στον Τροφέα, το γηραιό Σειληνό και μελλοντικό του δάσκαλο, και στις νύμφες του βουνού Νύσα....
Τρεις απ'αυτές ετοιμάζουν το λουτρό του, ενώ εκεί κοντά κάθονται η ίδια η Νύσα και μια τροφός, η Ανατροφή. Ο Διόνυσος είναι γυμνός. Τα μαλλιά του είναι στολισμένα με μια χρυσαφένια ταινία και στεφάνι από πράσινα φύλλα, ενώ ένα ασημένιο φωτοστέφανο με μπλε ανταύγειες περιβάλλει το κεφάλι του.
Ο Ερμής ντυμένος με μακρύ πορφυροκόκκινο μανδύα που φτάνει στους αστράγαλους του, κάθεται με μεγαλοπρέπεια σαν αυτοκράτορας στο θρόνο του. Οι μικρές φτερούγες στο μέτωπο και τα πόδια του διευκολύνουν την αναγνώριση του, που επιβεβαιώνεται και με μια επιγραφή που δηλώνει το όνομα του. Όλες οι άλλες μορφές αναγνωρίζονται κι αυτές από τα ονόματα τους που είναι γραμμένα με Ελληνικούς χαρακτήρες. Ο νεαρός θεός συνοδεύεται από τρεις προσωποποιήσεις:
Τη θεογονία (την γέννηση των θεών), το Νέκταρ και την Αμβροσία (τις θεϊκές τροφές που εξασφάλιζαν αθανασία). Οι νύμφες, ντυμένες με μακρυά χρωματιστά φορέματα, έχουν πράσινα στεφάνια στα μαλλιά τους που τονίζουν έτσι την διονυσιακή ατμόσφαιρα της· σκηνής. Δύο από αυτές φορούν βραχιόλια ή περιβραχιόνια και περιδέραιο. Η Νύσα, η αρχηγός τους, εκτός από το στεφάνι, φορεί φαρδύ χρυσαφένιο διάδημα. Ο Τροφέας, ο δάσκαλος, είναι ντυμένος με κοντό χιτώνα και παντελόνι, κι έχει τα μυτερά αυτιά των Σειληνών. Φορεί στεφάνι με πράσινα φύλλα στο φαλακρό κεφάλι του. Όλοι οι παρευρισκόμενοι, εκτός από μια νύμφη, κοιτάζουν με προσοχή το Διόνυσο.
Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε κανείς να πει πως η σκηνή αυτή είναι μια από τις τόσες άλλες παρόμοιες σκηνές, που δείχνουν τον Ερμή με διαταγή του Δία να σώζει το μικρό Διόνυσο μετά τον πρόωρο θάνατο της μητέρας του Σεμέλης, και να τον παραδίδει στις νύμφες. Τέτοιες σκηνές παρουσιάζονται σε Ελληνικά αγγεία του 5ου αϊ. π.Χ., και αργότερα, σ'όλα τα είδη της Ελληνικής και Ρωμαϊκής, και ακόμα της Ετρουσκικής και Κοπτικής τέχνης.
Οι ασυνήθιστες όμως προσωποποιήσεις που συνοδεύουν το νεαρό θεό και ο ευλαβής τρόπος με τον οποίο ο Ερμής κρατεί το θείο βρέφος, με τα χέρια σκεπασμένα με ύφασμα, δείχνουν ότι αυτή η σκηνή δεν είναι μια συνηθισμένη μυθολογική αναπαράσταση ενός επεισοδίου της παιδικής ηλικίας του Διόνυσου.
Ο Διόνυσος, χωρίς αμφιβολία, ήταν κι αυτός ένας θεός της βλάστησης και σαν τέτοιος ήταν ένας πάσχων θεός, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο.
πηγή : http://tofanari.blogspot.gr/2014/10/o.html. Ο Διόνυσος, χωρίς αμφιβολία, ήταν κι αυτός ένας θεός της βλάστησης και σαν τέτοιος ήταν ένας πάσχων θεός, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου