Η μοναξιά της Νεράιδoς, του Όμηρου Ερμείδη/La solitudine di fata, di Omero Ermedis

Πότε μια νεράιδα νοιώθει μόνη ;

Όταν είναι μακρυά.

Απ’ το δένδρο που γεννήθηκε 

Όταν είναι μακρυά,

Από την δροσιά του,

Όταν το δένδρο που γεννήθηκε

Δεν ζει, έχει κοπεί

Αυτό δεν το ξεχνά ποτέ Ποτέ !!

Τότε περιμένει

Τον διάδοχο.

Περιμένει τον σπόρο

Που άφησε αυτό

Που έφυγε, άδοξα.

Να έρθει,

Να αναγεννηθεί,

Το νέο Το βλαστάρι.

Τότε θα αισθανθεί

Η νεράιδα

Να αναγεννιέται.

 Θα αισθανθεί

Το θρόισμα των φύλλων του,

Των μικρών φύλλων

 του νέου δένδρου

του δένδρου της ζωής

 και της αναγεννήσεως !

θα ακούσει τον ήχο..

να μουρμουρίζει στ’ αυτιά της….

Θα είναι, ο ερχομός

της ανοίξεως

γεμάτο υποσχέσεις…

αναμνήσεις…

τότε η ολοκλήρωση

θα δονήσει ολόκληρο 

το είναι της…

ο Τροφός της Δήμητρος,

ο σύντροφος της Αμαδρυάδος

Από την ποιητική συλλογή του Ομήρου Ερμείδη «Η Ιέρεια του Μίνωος» [έκδοση προσωπική, εκδοτική Κ. Παπαδόπουλος - 1996]

http://pirforosellin.blogspot.gr/  - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.163.186.226.[12/2-253-20]

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.