Του Δία το μνήμα [Κρήτη], του Όμηρου Ερμίδη / La tomba di Zeus, di Omero Ermeidis /The tomb of Zeus [Crete], by Homer Hermides / Гробница Зевса [Крит], работа Гомера Гермида.

Του Δία το μνήμα [Κρήτη], του Όμηρου Ερμείδη

   Στα ροζοβούνια του Γιούχτα, κοντά ’ς το χωριό Αρχάναις, είναι μια θέση του λέγεται ’ς του Δία μνήμα, γιατί εκεί λένε πως ήταν ο τάφος του Δία. Άλλοι όμως λένε πως ήταν αλλού και πως το χωριό Ζου το λάκκο ’ς το δήμο Ανωγείων του Μυλοποτάμου, γι’ αυτο το ωνόμασαν, πως είναι ο τάφος του Δία. Και λένε μάλιστα πως ο Δίας από την κορφή του βουνού κατέβαινε συχνά κάτω ’ςτο χωριό. Και οι Ανωγειανοί όλοι θυμούνται το Δία και όταν του συμβή κανένα έχταχτο ή σπουδαίο πράμα ο Ανωγειανός φωνάζει : «Ζάνε θεέ !». και καμμιά φορά όταν ακούσουν κανένα τέτοιο, ή κανένα πολύ δυσάρεστο, σηκώνουν τα χέρια και λένε : «Ηκούτε μου, Ζώνε θεέ» ή «Ηκούτε μου για τα θρόνια του θεού» ή «για το θρόνος του θεού».

 Και ’ςτο βουνό τον Κέντρο ’ςτην επαρχία του Αμαρίου υπάρχει ένας κάμπος, που λέγεται Ζου κάμπος.  

   Γράφει για τον τάφο του Διός και ο Διόδωρος Σικελιώτης [ΙΙΙ 61, 1 – 3]: «προσαγορεύσαι δε και την νήσον από γυναικός Ιδαίαν, εν η και τελευτήσαντα ταφήναι, δεικνυμένου του [Διός] την ταφή δεξαμένου τόπου μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων»

Ο Πορφύριος, εις το έργο του «Βίος Πυθαγόρα» 17: «Επίγραμμά τ’ ανεχάραξεν επί τω τάφω επιγράψας «Πυθαγόρας τω Διί» ου η αρχή ώδε θανών κείται Ζαν, ον Δία κικλήσκουσιν» …

  Επίσης ο Νόννος εις το έργο του «Διονυσιακά» εις το .,1..-1.. : «και γαρ αεί παρέμιμνε Διός ψευδήμονι τύμβω τερπομένη Κρήτεσιν, επεί πέλον ηπεροπήες..».

  Ο Λουκιανός εις το «Ζευς τραγωδός» εις τον στίχο .. γράφει : «οι γε εκ Κρήτης ήκοντες άλλα ημίν διηγούνται τον τάφον τινά κείθι δείκνυσθαι και στήλην εφεστάναι δηλούσαν ως ουκέτι βροντήσειεν αν ο Ζευς πάλαι τεθνεώς» επίσης ο Τατιανός εις το προς τους Έλληνας, 27 : «τάφος του Ολυμπίου Διός…δείκνυται, κάν ψεύδεσθαί τις τους Κρήτας λέγη…». 

  Όπως τέλος αναφέρει και ο Καλλίμαχος στο «Ύμνος του Διός», 8 – Ciceronis, De Nat. Deor. III,21.

  Την επιγραφή εις τον τάφο του Διός την είχε δει ο Πυθαγόρας, ο οποίος αναφέρει ότι ανέγραφε : «Ώδε θανών κείται Ζάν, όν Δία κικλήσουσιν»[Δ.Πουρή, Μελέτη – Περιοδικό Πυθαγόρας – Γνώμων, Δεκέμβριος 1933].

  Πολλές κρητικές παραδόσεις μιλούν για το μνήμα του Δία, ότι βρίσκεται στα ριζοβούνια του Γιούχτα, κοντά στο χωριό Αρχάνες όπου μια θέση λέγεται ακόμα και σήμερα «στου Δία το μνήμα» [Ν.Γ. Πολίτης, Παραδόσεις Α’ αριθμός 174, σελίδα 97]

  Το όρος Γιούχτας είναι ένα σημείο ορόσημο 15 χιλιόμετρα στη Νότια πλευρά της πόλεως του Ηρακλείου έχει υψόμετρο 811 μέτρα έχει σημαντικό ρόλο στην περιοχή καθώς το ανθρωπόμορφο σχήμα του έχει δημιουργήσει μύθους για τον ρόλο του όρους. Από την Μινωϊκή εποχή ακόμα το όρος έπαιζε σημαντικό ρόλο στην Μινωϊκή ναυσιπλοΐα καθώς είναι το πρώτο όρος που φαινόταν για όσους ερχόταν στην πόλη της Κνωσσού.

Αριστερά μπορείτε να παρατηρήσετε ότι είναι καθαρά εις το βουνό σχήμα προσώπου.

Το όρος Γιούχτα για την λατρεία των Μινωϊτών έχει μεγάλη σημασία διότι κατά την μυθολογία εδώ ευρίσκετο ο τάφος του Διός.

  Το γεγονός αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι ο όρος αν το κοιτάξεις από βορειοδυτικά η κορυφογραμμή του θυμίζει έντονα ανθρώπινο πρόσωπο που είναι ξαπλωμένο και κοιτάζει τον Κρητικό ουρανό. Το όνομα του βουνού ήτο «Ιυττός»[επίθετο της Κνωσσίας Δίκτης], εις την αρχαιότητα το όνομα Γιούχτας αποτελεί ίσως παραφθορά του Λατινικού Jupiter - Γιούπιτερ που σημαίνει Δίας ακόμα όμως και το Ιυττός μπορεί με παράφραση να γίνει Γιούχτας εκ του Ιυττός, Ιυκτός, Γιούκτας.

  Η πίστη των Μινωϊτών για την θεά της φυσικής ευφορίας που πέθαινε και αναγεννιόταν κάθε χρόνο συνεχίστηκε επηρεασμένη από την αρχαία Ελλάδα με την γέννηση του Διός στο νησί και μετά με την μεταφορά της Ευρώπης εδώ μετά την αρπαγή της για να γεννήσει τους δυο υιούς του, τον Μίνωα και το Ραδάμανθυ, βασιλείς της Κρήτης. Οι Κρητικοί αντίθετα από τους υπόλοιπους Έλληνες πίστευαν ότι ο Δίας δεν είναι αθάνατος αλλά πεθαίνει κι ανασταίνεται κάθε χρόνο συμβολίζοντας την δύναμη της φύσεως που αναγεννιέται κάθε άνοιξη.

  Ο Γιούχτας ήτο ιερό όρος και ένα από τα σημαντικότερα ιερά κορυφής του μινωϊκού πολιτισμού εκεί βρέθηκε ναός 3.700 ετών και 4 βωμοί ήτο κάτι ως η ακρόπολη της Κνωσού.

Υπάρχει και κρητικό λαϊκό άσμα που λέγει :

Στο Γιούχτα απάνω ανέβηκα κ' είδα την Κρήτη ολόρθη

να στέκεται σαν το θεριό απ' χει μαρμαρώσει.

Αντιφεγγίζει απ' τη Κνωσσό κι πέτρες σμιλεμένες

τις ιστορίες μολογούν που 'ναι βαθιά θαμμένες.

Κι ο Ψηλορείτης που κορφή ωσάν κι αυτήν δεν είδα

που 'χει το χιόνι απάτητο μα και κρουσταλλιασμένο

γλυκοφιλή τον ουρανό τον αστρογεννημένο.

Κι η Κρήτη κάθεται απαλά στα κύματα και πλέει

και ταξιδεύει μακριά μέσα στο χρόνο ρέει.

τα κύματα την κυβερνούν κι γη αναστενάζει

και σαν γυναίκα ξαπλωτή στον ήλιο, μέσα βράζει.

[μέρος των πληρφοριών προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα :  http://visaltis.blogspot.com/2011/07/blogpost _9717.html]

Η βιβλιογραφία αποκρύπτεται, επειδή αναπαράχθηκαν άρθρα του συγγραφέως άνευ αναφοράς του ονόματός του, της ιστοσελίδος .

Από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη, «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» - 2019

http://pirforosellin.blogspot.gr/   -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.34. (9220:35)

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.