Ἄγγελος Σικελιανός,
Βιογραφικὰ
Στοιχεῖα
Ὁ Ἄγγελος
Σικελιανὸς (Λευκάδα, 15 Μαρτίου
1884 – Ἀθήνα, 19 Ἰουνίου
1951) ἦταν ἕνας
ἀπὸ
τοὺς μείζονες Ἕλληνες
ποιητές. Τὸ ἔργο
του διακρίνεται ἀπὸ
ἕναν ἔντονο
λυρισμὸ καὶ
ἕναν ἰδιαίτερο
γλωσσικὸ πλοῦτο.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στὴ
Λευκάδα ὅπου καὶ
πέρασε τὰ παιδικά του χρόνια. Ἀποφοίτησε
ἀπὸ
τὸ γυμνάσιο τὸ
1900 καὶ τὸν
ἑπόμενο χρόνο γράφτηκε στὴν
Νομικὴ Σχολὴ
τῆς Ἀθήνας
χωρὶς ὡστόσο
νὰ ὁλοκληρώσει
ποτὲ τὶς
νομικές του σπουδές. Τὰ ἐνδιαφέροντά
του ἦταν καθαρὰ
λογοτεχνικὰ καὶ
ἀπὸ
νωρὶς μελέτησε Ὅμηρο,
Πίνδαρο, Ὀρφικοὺς
καὶ Πυθαγόρειους, λυρικοὺς
ποιητές, προσωκρατικοὺς φιλοσόφους,
Πλάτωνα, Αἰσχύλο ἀλλὰ
καὶ τὴν
Ἁγία Γραφὴ
καὶ ξένους λογοτέχνες ὅπως
τὸν Ντ᾿
Ἀννούντσιο.
Ἀκολούθησε
μία περίοδος ἔντονης ἀναζήτησης
ποὺ καταλήγει στὴν
ἔκδοση τῶν
τεσσάρων τόμων τῆς ποιητικῆς
συλλογῆς Πρόλογος στὴ
Ζωή, Ἡ Συνείδηση τῆς
Γῆς μου (1915), Ἡ
Συνείδηση τῆς Φυλῆς
μου (1915), Ἡ Συνείδηση τῆς
Γυναίκας (1916) καὶ Ἡ
Συνείδηση τῆς Πίστης (1917). Ὁ
Πρόλογος στὴ Ζωὴ
ὁλοκληρώθηκε ἀργότερα
μὲ τὴ
Συνείδηση τῆς Προσωπικῆς
Δημιουργίας. Ἀκολουθοῦν
ἀκόμα τὰ
χαρακτηριστικὰ ποιήματα Τὸ
Πάσχα τῶν Ἑλλήνων
καὶ Μήτηρ Θεοῦ,
τῆς περιόδου 1917-1920 καθὼς
καὶ διάφορες συνεργασίες του μὲ
λογοτεχνικὰ περιοδικὰ
τῆς ἐποχῆς.
Ἡ ἀρχαιοελληνικὴ
πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα
ἀπασχόλησε βαθιὰ
τὸν Σικελιανὸ
καὶ συνέλαβε τὴν
ἰδέα νὰ
δημιουργηθεῖ στοὺς
Δελφοὺς ἕνας
παγκόσμιος πνευματικὸς πυρήνας ἱκανὸς
νὰ συνθέσει τὶς
ἀντιθέσεις τῶν
λαῶν («Δελφικὴ
Ἰδέα»). Γιὰ
τὸ σκοπὸ
αὐτό, ὁ
Σικελιανός, μὲ τὴ
συμπαράσταση καὶ οἰκονομικὴ
ἀρωγὴ
τῆς γυναίκας του, δίνει πλῆθος
διαλέξεων καὶ δημοσιεύει μελέτες καὶ
ἄρθρα. Παράλληλα, ὀργανώνει
τὶς «Δελφικὲς
Ἑορτὲς»
στοὺς Δελφοὺς
μὲ τὶς
παραστάσεις τοῦ Προμηθέα Δεσμώτη
(1927) καὶ τῶν
Ἱκέτιδων (1930) τοῦ
Αἰσχύλου νὰ
ἀνεβαίνουν στὸ
ἀρχαῖο
θέατρο. Ἡ «Δελφικὴ
Ἰδέα» ἐκτὸς
ἀπὸ
τὶς ἀρχαῖες
παραστάσεις περιελάμβανε καὶ τὴν
«Δελφικὴ Ἕνωση»,
μιὰ παγκόσμια ἕνωση
γιὰ τὴ
συναδέλφωση τῶν λαῶν,
καὶ τὸ
«Δελφικὸ Πανεπιστήμιο», στόχος
τοῦ ὁποίου
θὰ ἦταν
νὰ συνθέσει σὲ
ἕναν ἑνιαῖο
μύθο τὶς παραδόσεις ὅλων
τῶν λαῶν.
Γιὰ τὶς
πρωτοβουλίες αὐτές, τὸ
1929, ἡ Ἀκαδημία
Ἀθηνῶν
ἀπένειμε στὸ
Σικελιανὸ ἀργυρὸ
μετάλιο γιὰ τὴ
γενναία προσπάθεια ἀναβίωσης τῶν
δελφικῶν ἀγώνων.
Ἀπὸ
τὸ φιλόδοξο αὐτὸ
σχέδιο τὸ μόνο ποὺ
πραγματοποιήθηκε τελικὰ ἦταν
οἱ Δελφικὲς
Ἑορτές, ἀλλὰ
καὶ αὐτὲς
ὁδήγησαν σὲ
οἰκονομικὴ
καταστροφὴ καὶ
χωρισμὸ τοῦ
ζεύγους, ἀφοῦ
ἡ Εὔα
Πάλμερ ἐγκαταστάθηκε ἀπὸ
τότε στὴν Ἀμερικὴ
καὶ ἐπέστρεψε
μόνο μετὰ τὸ
θάνατο τοῦ ποιητῆ.
Κατὰ τὴ
διάρκεια τῆς γερμανικῆς
κατοχῆς, ὁ
Σικελιανὸς διαδραμάτισε
σημαντικὸ ρόλο στὴν
πνευματικὴ ἀντίσταση
τοῦ λαοῦ,
μὲ κορυφαία ἐκδήλωση
τὸ ποίημα καὶ
τὸ λόγο ποὺ
ἐκφώνησε στὴν
κηδεία τοῦ Παλαμᾶ
τὸ 1943.
Τὸ
1945 θὰ εἶναι
ὑποψὴφιος
μὲ τὸν
Καζαντζὰκη γιὰ
τὴν Ἀκαδημία
Ἀθηνών. Ἀντ’
αὐτῶν
θὰ ἐκλεγεῖ
ὁ Σωτῆρης
Σκίπης. Τὸ 1946 θὰ
προταθεῖ γιὰ
τὸ Νὸμπελ
Λογοτεχνὶας, ὅπως
καὶ ὁ
Καζαντζὰκης, μὲ
πρωτοβουλία σημαντικῶν προσωπικοτὴτων
τῶν γραμμὰτων
(Πώλ Ἐλιὰρ,
Ἀντρὲ
Ζὶντ, Χὲνρυ
Μύλλερ, Ευγὲνιος Ο’ Νὴλ
κ.ά.). Ἡ υποψηφιὸτητὰ
τους θὰ τορπιλιστεῖ
ἀπὸ
τὴν κυβὲρνηση
Τσαλδὰρη, μὲ
τὸ πρὸσχημα
ὅτι ἔτσι
θὰ βραβευὸταν
ἡ Ἀριστερὰ
στὴν Ἑλλὰδα.
Τὸ
1946 ἐξελέγη πρόεδρος τῆς
Ἑταιρείας Ἑλλήνων
Λογοτεχνῶν ἐνῷ
τὸ 1949 ἦταν
ὑποψήφιος γιὰ
τὸ Βραβεῖο
Νομπέλ. Ὁ ἐπιφανὴς
λυρικὸς ποιητὴς
καὶ πεζογράφος Ἄγγελος
Σικελιανὸς πέθανε στὴν
Ἀθήνα τὸ
1951 καὶ τάφηκε στοὺς
Δελφούς.
Ὁ Σικελιανὸς
εἶχε ἐξοχικὴ
παραλιακὴ κατοικία στὴ
Σαλαμίνα μπροστὰ ἀπὸ
τὴ Μονὴ
Φανερωμένης. Ἐκεῖ
ὁ Βασιλεὺς
Παῦλος ἐπισκέπτοταν
τὸν ποιητὴ
κάθε φορὰ ποὺ
μετέβαινε στὸ Ναύσταθμο Σαλαμίνας.
Διατηροῦσε ἐπίσης
ἐξοχικὴ
κατοικία στὴ Συκέα Κορινθίας.
Ἔργο
Ποιήματα
Ὁ ποιητὴς
ἐξέδωσε ὁ
ἴδιος τὰ
ἔργα του σὲ
τρεῖς τόμους μὲ
τὸν τίτλο Λυρικὸς
Βίος (1946 Α καὶ Β, 1947 Γ), ἀφήνοντας
ἔξω κάποια ἔργα
ποὺ δὲν
θεώρησε ἀπαραίτητο νὰ
συμπεριλάβει.
Τὸ
1965 ἄρχισε ἡ
ἔκδοση τῶν
«Ἁπάντων» του μὲ
ἐπιμέλεια τοῦ
Γ. Π. Σαββίδη. Ἐκδόθηκαν πέντε τόμοι μὲ
τὸ ἔργο
ποὺ εἶχε
δημοσιεύσει ὁ ποιητής (1965-1968)
καὶ ἕκτος
τόμος (1969) μὲ ὅσα
ποιήματα εἶχε ἀφήσει
ἐκτὸς
τοῦ Λυρικοῦ
Βίου.
Πεζὰ κείμενα
Συγκεντρωτικὴ ἔκδοση τῶν
«Ἁπάντων»:
Πεζὸς
Λόγος Α (1978)
Πεζὸς
Λόγος Β (1980)
Πεζὸς
Λόγος Γ (1981)
Πεζὸς
Λόγος Δ (1983)
Πεζὸς
Λόγος Ε (1985)
Τραγῳδίες
Ὁ
Διθύραμβος τοῦ Ρόδου (1932)
Σίβυλλα (1940)
Ὁ
Δαίδαλος στὴν Κρήτη (1942)
Ὁ
Χριστὸς στὴ
Ρώμη (1946)
Ὁ
Θάνατος τοῦ Διγενῆ
(1947)
Ἀσκληπιὸς
(ἡμιτελής)
Συγκεντρώθηκαν σὲ
τρεῖς τόμους μὲ
τὸν τίτλο Θυμέλη, Α καὶ
Β 1950, Γ 1954
http://pirforosellin.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου
της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός
σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν
στην Ελλάδα.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή
εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν
υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα
αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην
συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ,
ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των
συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου