Ο Μύρος και το ξωτικό η Μάϊρα -Παιδικό διήγημα - ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ - The Myrrh and the Elf Miara - The Children's Short Story - THE HOMEPAGE OF HERME - there is a translator on the website

Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια όμορφη πόλη η οποία ήταν κτισμένη επάνω σε ένα  λόφο. Η πόλη αυτή είχε κτιστεί από ένα αρχαίο Θεό τον Πλούτωνα ο οποίος είχε έρθει από ένα, απο τα αστέρια του Άρεως, και που αργότερα οι άνθρωποι το αστέρι αυτό, το ονόμασαν αστέρι της Εστίας.

Κατέβηκε στην γη και φανερώθηκε στους ανθρώπους και στα πλάσματα του δάσους , για τους μάθει τα μυστικά της ζωής και το πως να ζουν όλοι μαζί  αρμονικά. 

Από την πόλη αυτή μπορούσες και έβλεπες  όλη την περιοχή.

Αυτή η πόλη βρισκόταν μισή μέρα απόσταση από την θάλασσα η οποία υπήρχε και ανατολικά αλλά και δυτικά της πόλης αυτής, δηλαδή ανάμεσα σε δυο θάλασσες.

Στην ουσία βρισκόταν επάνω σε μια λωρίδα γης περιτριγυρισμένη από πυκνά δάση.  Δάση με πελώρια δέντρα, όπου η παράδοση λέει ότι ήταν αυτά που το ύψος τους φτάνει τα 100 μέτρα, και που υπάρχουν ακόμα και σήμερα, και  τα ονομάζουν σεκόιες ή σεκόβιες.

Στην πόλη αυτή ζούσε κι ένας τεχνίτης, ο Μύρος ο οποίος

είχε μια ιδιαιτερότητα. Η ιδιαιτερότητα αυτή ήταν πως ότι

έφτιαχνε το έφτιαχνε για την αγαπημένη συντροφιά της

βασιλικής οικογενείας της πόλεως που δεν ήταν άλλη από

τα ξωτικά, τις νύμφες και τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτό το δάσος, με τα πελώρια δέντρα.

Ο τεχνίτης αυτός  έφτιαχνε τα ωραιότερα ρούχα, για όλα αυτά τα πλάσματα του δάσους.

Τα πλάσματα αυτά αγαπούσαν τον Μύρο,  ήταν ο δικός τους άνθρωπος, σαν να ήταν ο πατέρας τους, ένας είδος θεού, ο  προστάτης τους. Ήταν τόσο καλός όσο καλή ήταν και η δουλειά του. Είχε αποκτήσει τέτοια φήμη  που έρχονταν και από αλλά μέρη ξωτικά και νεράιδες να φτιάξουν το ρουχισμό τους, σε αυτόν. 

Όλα τα είδη των ξωτικών, των νεράιδων και των πλασμάτων του δάσους είτε ήσαν βασίλισσες, βασιλιάδες, ακόλουθοι ή προστάτες του δάσους έφτιαχναν τα ρούχα τους σ αυτόν .

Μια μέρα, καθώς έραβε ένα ρούχο για ένα νέο ξωτικό το όποιο θα έβγαινε από την πατρική του φωλιά στην ζωή,  στο ρούχο αυτό έπεσε λίγο μύρο.

Το μύρο αυτό ήταν από ένα μικρό μπουκαλάκι που είχε φυλαγμένο στο μπαουλάκι του με τα πράγματα των προγόνων του.

Γιατί η δουλειά αυτή που έκανε με τα ξωτικά, τις νεράιδες, γενικά με τα πλάσματα του δάσους ήταν από πολλές γενιές πίσω στο χρόνο. Απλά όταν αναλάμβανε ο επόμενος γιος ο οποίος επιβεβαιωνόταν από τον εκάστοτε  βασιλιά που βασίλευε τότε, και που ο οποίος με την σειρά του ενημέρωνε τον άρχοντα του δάσους.

Έτσι εκείνη την ημέρα έπρεπε να το ανοίξει και να προσφέρουν στον θεό του δάσους λίγο από αυτό το μύρο σε ανάμνηση της συμφωνίας της οικογενείας με τα πλάσματα του δάσους αλλά και να επιβεβαιώσουν ότι ήσαν ευχαριστημένα από την συμπεριφορά και την δουλειά του Μύρου.

Το ρούχο αυτό που είχε πέσει επάνω του το μύρο θα το έπαιρνε το νέο ξωτικό, αυτή η μικρούλα και νέα η οποία θα έβγαινε στην ζωή  του δάσους.

Αυτό το ξωτικό μεγάλωνε σε μια οικογένεια επειδή η δική της οικογένεια είχε χαθεί σε κάποιο  φοβερό κακό που είχε βρει το δάσος, όταν είχαν προσπαθήσει να το κάψουν κάποιοι κακοί άρχοντες ενός άλλου τόπου.

Ο Μύρος θεώρησε ότι ίσως να ήταν γραφτό από τους θεούς να πάρει το ρούχο αυτό, το ξωτικό που δεν είχε γονείς.

Γιατί ένα παλαιό γράμμα που είχε αφήσει ένας πρόγονός του στο μπαούλο που είχε, αναφερόταν σε μια παλιά προφητεία που ελεγε ότι, όταν κάποτε έρθει ένα ξωτικό που θα είχε χάσει τους γονείς του στο μεγάλο κακό του δάσους, και θα φορέσει τα ρούχα εκείνα που θα έχουν ποτιστεί  με το μαγικό άρωμα του μύρου, αυτό το ξωτικό θα είναι εκείνο που θα αλλάξει τα πράγματα στην ζωή και των δυο κοινωνιών. Των ανθρώπων και των πλασμάτων  του δάσους.

Το ξωτικό θα είναι γυναίκα και θα είναι εκείνη που θα επαναφέρει τον κόσμο των ανθρώπων και των πλασμάτων του δάσους στην παλαιά καλή τους συνύπαρξη όπου ζούσαν αρμονικά χωρίς ο ένας να προξενεί κακό στον άλλον. Στην αρχική περίοδο της δημιουργίας του κόσμου.

Το σπίτι και ραφείο του Μύρου

Οι άνθρωποι θα επανέλθουν στην ισορροπημένη εκείνη εποχή όπου θα νοιάζονται ο ένας για τον άλλον, για τον διπλανό του, μακριά από εγωισμούς και προσωπικά συμφέροντα.

Σε λίγη ώρα  θα έφθανε η μικρή, αυτό το νέο ξωτικό όπου θα φορούσε το μυρωμένο φόρεμα και θα επανέφερε σε ισορροπία την  ζωή των πλασμάτων  του δάσους και των ανθρώπων της πόλεως.

Ο Μύρος περίμενε, η ώρα αυτή είχε φθάσει. Περίμενε την νεράιδα που  είχε αναλάβει το μεγάλωμά της  και να της μάθει τα μυστικά όλων των πλασμάτων του δάσους, την Αγνή.

Η Αγνή ήταν εκείνη η οποία την ετοίμασε για να βγει στην ζωή, ως ολοκληρωμένο ξωτικό.

Μόλις φάνηκε στην είσοδο του εργαστηρίου του Μύρου, ο Μύρος αμέσως ένοιωσε ότι αυτή πρέπει να είναι η μικρούλα που έλεγε το γράμμα από το παρελθόν των προγόνων του.

Ήταν σαν να είχε ένα πρόσωπο αγγελικό, με καστανά μαλλιά, καστανομελί λαδί μάτια και μια ωραία πλεξούδα στα μαλλιά της που έπεφταν στον αριστερό της ώμο.

Σημάδι επίσης της μεγάλης καρδιάς που διέθετε, διότι αριστερά είναι η θέση της καρδιάς.

Ο Μύρος τα είχε χάσει.

Όμως είχε έρθει η ώρα να εκπληρωθεί αυτή η προφητεία του προγόνου  του.

Ήρθε η ώρα όπου θα επέστρεφε η χαρά στους ανθρώπους του βασιλείου και στά πλάσματα του δάσους.

Με χαμηλωμένο και γεμάτο ευγνωμοσύνη βλέμμα προχώρησε προς τον σχεδιαστή και δημιουργό του φορέματος της, τον κατασκευαστή της ενδυμασίας της  τον Μύρο.

Η νεράιδα αποκάλυψε τότε το μυστικό όνομα του ξωτικού, παρουσιάζοντάς  την στον Μύρο. Το όνομα σε κάθε νέο ξωτικό αποκαλυπτόταν όταν έφθανε η στιγμή να βγεί στην νέα  του ζωή, και αποκαλυπτόταν από την νεράιδα η οποία είχε αναλάβει και την προετοιμασία του ξωτικού.

Οπότε η  Αγνή λέγει απευθυνόμενη στον Μύρο.

Μύρο να σου παρουσιάσω, το νέο ξωτικό.......η Μάϊρα .....

Ο Μύρος έσκυψε και  φίλησε το χέρι της Μάϊρα, και της έδωσε το μυρωμένο φόρεμα, λέγοντάς της :  Μάϊρα, οι θεοί έχουν  αποφασίσει εσύ θα είσαι αυτή που θα φέρεις την χαρά και το χαμόγελο στα χείλη όλων μας. Ανάμεσα στα πλάσματα του δάσους και τους ανθρώπους της πόλης.

Η Μάϊρα, υποκλίθηκε, το ευχαρίστησε και πήρε το φόρεμά της.

Πήγε στο δωμάτιο  όπου εκεί όλα τα ξωτικά και οι νεράιδες πήγαιναν και άφηναν την παλιά τους φορεσιά και φορούσαν αυτή που θα είχαν πλέον στην υπόλοιπη ζωή τους, στην νέα τους ζωή.

Μόλις η  Μάϊρα άρχισε να φορά το μυρωμένο φόρεμά  μια γαλάζια αύρα, και το μαγικό άρωμα άρχισαν  να διαχέουν όλο τον χώρο, έπειτα απλώθηκαν  σε ολόκληρη την πόλη η οποία άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρώματα, αρώματα, μουσικές, χαρούμενα πρόσωπα και χαμόγελα.

Η ώρα είχε φθάσει, σε λίγο άρχισαν να φθάνουν χορεύοντας όλοι οι άνθρωποι της πόλης και όλα τα πλάσματα του δάσους. Η Μάϊρα ήταν αυτή που έγραφαν τα παλαιά βιβλία, αυτή που έφερνε επιτέλους για τα επόμενα 333 χρόνια την χαρά και την ευτυχία σε όλους.

Τα χρώματα και το άρωμα είχαν πλημμυρίσει τα πάντα, την φύση, τις κατασκευές των ανθρώπων, τα πλάσματα του δάσους,  τίποτε δεν είχε μείνει αμέτοχο σε όλη αυτή την επαναφορά των αρχικών χρωμάτων της δημιουργίας της φύσης και της ζωής.

Τότε που είχε ανοίξει το Αυγό του Ορφέα και ξεκινούσε η ζωή στην γη.

Ήταν η αρχή του χειμώνα, η ημέρα όπου ο ήλιος αρχίζει την δύσκολη πορεία του, και την  μεγάλη γιορτή του..  Αυτή η γιορτή είναι τόσο μεγάλη και τόσο τρανή και γίνεται κάθε 2.000 χρόνια.

 Όπου κάθε 2.000 χρόνια τα πράγματα ή θα βαδίσουν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο για το επόμενο διάστημα.

Ευτυχώς εδώ είναι η περίπτωση όπου θα γίνουν προς το καλύτερο.

Έτσι και τώρα ο Μύρος είναι μάρτυρας, όπως και κάποιος πρόγονός του, ενός τέτοιου μεγάλου γεγονότος, όπως επίσης μάρτυρας και της γυναίκας Ξωτικού που άνοιξε την πόρτα της ευτυχίας προς όλους…………

 Εδώ είστε και εσείς οι τυχεροί που γνωρίσατε αυτό το  σπουδαίο γεγονός, αυτό που μπορεί να σας δώσει χαρά για τα επόμενα 2.000 χρόνια..... ποιος ξέρει ...ίσως και για πάντα!!!!!

Το παιδικό διήγημα του Ομήρου Ερμείδη «Ο  Μύρος και το  ξωτικό η Μάϊρα.» 

έκδοση 2017 μορφής Pdf -1425-