Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Οι 3 Μοίρες ή οι 3 ανώνυμες γριές αδελφές, των αθανάτων αντί των 3 Μοιρών, της Κλωθούς, της Λαχέσεως και της Ατροπού


Ελληνική προϊστορία

Οι 3 Μοίρες, η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Ατροπός



 Ο Ησίοδος μας αναφέρει ότι οι 3 Μοίρες ήσαν θεότητες. Αυτές δε ήσαν τρεις: η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος, θυγατέρες του Διός και της Θέμιδος, ταχθείσες έφοροι και κύριοι της  ζωής των ανθρώπων. Υπόκειντο οι Μοίρες εις τις αποφάσεις του Διός, εντεύθεν και Μοιραγέτης Ζεύς. ‘Άλλοι όμως θέτουν αυτές υπό την εξουσία του Πλούτωνος, επειδή εις τον Άδη διέμεναν. Εν



τούτοις η κοινή παράδοση θέτει αυτές καθήμενες παρά το Γραμματείο του Διός, φυσικά εις τον Όλυμπο, όπου έγραφαν τις αποφάσεις, αυτών περί της τύχης έκαστου των ανθρώπων. Λέγουν  επίσης ότι κατοικούσαν εις την κοιλάδα του Παρνασσού  ή σε σπήλαιο υψηλό όπου και έβλεπαν τα γινόμενα εις τον κόσμο. Ανωτέρα των Μοιρών ήταν η Ειμαρμένη, η οποία αποφάσιζε την τύχη και των θεών.



 Και η μεν Κλωθώ, η πρεσβυτέρα των Μοιρών επισκοπούσε την γέννηση των ανθρώπων, κρατούσα  ηλακάτη. Όταν δε εγενάτο ένας νέος άνθρωπος έκλωθε αυτή το νήμα της ζώνης του. Η Λάχεσις κρατεί άτρακτο, και τύλιγε το νήμα και διέτασσε τα μέλλοντα του γεννηθέντος. Η Άτροπος η νεότατη των Μοιρών, κρατεί ψαλίδα και έκοπτε το νήμα της ζωής εις το σημείο εκείνο μέχρι του οποίου ήτο καθορισμένη η διάρκεια της ζώνης του ανθρώπου. Ώστε το νήμα εκτεινόμενο σήμαινε την διάρκειαν της ζώνης, τυλισσόμενο, τα συμβησόμενα κατ’ αυτή, κοπτόμενο δε το τέλος του. Τα διατασσόμενα παρά των Μοιρών δεν επιδέχοντο αλλοίωση. ‘Εν τούτοις υπάρχουν πάντοτε μετατροπές αυτών,  επέστρεψαν δε άνθρωποι εκ του Άδου εις την ζωήν.



  Αλλά τότε, κατά την γέννηση  συνέβαινε να παρίσταται και ή θεά του τοκετού Ειλειθυία και ή Ουράνια Αφροδίτη, η οποία θεωρείτο ή πρεσβυτάτη των Μοιρών. Εις τις Μοίρες εξ άλλου ανάγεται η εφεύρεσης των γραμμάτων και η διδασκαλία της μαντικής τέχνης η οποία ετελείτο εις τις υπώρειες του Παρνασσού.



Χριστιανική ιστορία

Οι 3 Μοίρες ή οι 3 ανώνυμες γριές αδελφές, των αθανάτων



  Οι τρεις Μοίρες, η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος,  παραχώρησαν την θέσιν τους εις τρεις ανωνύμους γριές αδελφές, οι οποίες είναι αθάνατες, έχουν μεγάλα δόντι. Είναι άσχημες και κατοικούν εις την άκρη του κόσμου εις ένα μεγαλοπρεπές ανάκτορο, περπατούν πάντοτε και οι τρεις μαζί , ντυμένες με λευκά ενδύματα. Φέρουν την κοινή ονομασία Μοίρες, από τις οποίες ή μία κρατάει ψαλίδι, ή άλλη αδράχτι και ή τρίτη ρόκα με λινάρι, Μόλις γεννηθεί άνθρωπος, εισέρχονται εις το δωμάτιο της Λεχούς και αναζητούν το νεογνό δια να το «μοιράνουν». Κατά το μοίρασμα αυτή που φέρει την ρόκα με το λινάρι γνέθει, ή δεύτερη με το αδράχτι τυλίγει το νήμα, του οποίου κάθε, τυλιξιά είναι και ο χρόνος, η  δε τρίτη αυτή η οποία φέρει το ψαλίδι θα κόψει το νήμα όταν θελήσει και κατ΄ αυτόν τον τρόπο θα καθορίσει την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, για τον οποίο έγινε το «μοίραμα».



   Γι’ αυτό, κατά την Τρίτη, την Πέμπτη ή την εβδόμη ημέρα από της γεννήσεως του νεογνού όταν αυτές συνήθως έρχονται, ετοιμάζεται τράπεζα με τρία καθίσματα. Θέτουν δε εις την τράπεζα  «μέλι και τρεις καρδιές από αμύγδαλα και τρία  κουταλάκια, τρία ποτήρια νερό και τρία βαγιόλια», για να καλοσωρίσουν τις Μοίρες και ακόμη «κάνουν ότι μπορούν » για να τις ευχαριστήσουν «και καλομοιράνουν το παιδί».



Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Έλληνες  ή Ελληνίζοντες  χριστιανοί» υπό έκδοσιν [2016]



http://pirforosellin.blogspot.gr/  -  Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου