Η Ανηθικότητα εις την χριστιανική διδασκαλία

Δεν είναι ανήθικο όταν διδάσκεται ότι το ψέμμα να χρησιμοποιείται όταν εξυπηρετεί σκοπιμότητες, όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος, εις την προς Ρωμαίους Α επιστολή ;

Απόστολος Παύλος, Προς Ρωμαίους Επιστολή, κεφάλαιο 3 παράγραφος 7 :

7 εἰ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι;

Μετάφραση

«Ε­άν διά του ψεύ­δους μου η αλή­θεια του Θεού κα­τε­­δεί­χθη με­γά­λη πρός δό­ξαν του, για­τί ακό­μη
κα­τα­κρί­νο­μαι ως αμαρ­τω­λός;»

Δεν είναι ανήθικο όταν λέγει ο επίσκοπος Συνέσιος ότι πρέπει να εξαπατάς τον λαό ;

  Ο επίσκοπος Συνέσιος το 410μ.Χ. είπε : ο λαός ζητάει επίμονα να τον εξαπατάς, αλλιώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με αυτόν. Σε ότι με αφορά θα είμαι πάντοτε φιλόσοφος μόνο για τον εαυτόν μου, αλλά για τον λαό θα είμαι ιερέας [δηλαδή Απατεώνας]

[Λιλή Ζωγράφου, Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού, σελ. 290 – Γιαροσλάφσκι ά.π. σελ. 138]

Δεν είναι ανήθικο όταν ο επίσκοπος της ασιατικής Έδεσσας Νόννος, επειδή του άρεσε μια θυμελική πόρνη, την έκρυψε σε αντρικό μοναστήρι ως άντρα και όταν πέθανε την έκανε αγία ; 

 Ο επίσκοπος της ασιατικής Εδέσσης, ο οποίος ήτο λάγνος και σωτήρας… αποφάσισε να σώσει μια θυμελική πόρνη. Επειδή τάχα μου είδε εις τον ύπνο του πως έπλενε ένα λασπωμένο (η πόρνη) περιστέρι μέσα στην εκκλησία.

  Την βαφτίζει, δίνοντάς της το όνομα Πελαγία. Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι όπως και οι κυρώσεις. Γι’ αυτό, μας διηγούνται οι άγιοι πατέρες, η Πελαγία αποφασίζει να αποσυρθεί σε μοναστήρι για να βρεί τη γαλήνη, γιατί οι πειρασμοί του έξω κόσμου είναι μεγάλοι ! Μπαίνει πράγματι σε μοναστήρι, αλλά αντρικό, όπου και γράφεται με το όνομα Πελάγιος.

  Και μετά τον θάνατό του, ο άγιος ανακυρήχθηκε αγία και εορτάζεται στις 8 Οκτωβρίου, ως αγία Πελαγία.

  Οι χριστιανοί χρονογράφοι λέγουν : πως μόνο μετά τον θάνατό της ανακάλυψαν οι καλόγεροι ότι ο Πελάγιος ήτο γυναίκα…. Πελαγία…

[ Λϊλή Ζωγράφου, «Αντιγνώση», Τα  δεκανίκια του καπιταλισμού, εκδόσεις Γαβριηλίδης, κεφάλαιο η «Ταυτότητα του ανθρώπου», σελίδα 431, 1992]

Από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη «Έλληνες ή ελληνίζοντες Χριστιανοί»