Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Η προδοσία της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 μέσα από ένα Ποντιακό τραγούδι

[η ανωτέρω εικόνα προέρχεται από την ιστοσελίδα : www.haberler.com]
Η προδοσία της Κωνσταντινουπόλεως αποδίδεται στην προδοσία του άπιστου Γενουάτου στρατηγού Ιωάννη Ιουστινιάνη και της Δωδεκάδας, των δώδεκα συμβούλων του βασιλέως Κωνσταντίνου.*

Την  Πόλην όταν ώριζεν ο Έλλεν Κωνσταντίνον,
               είχε πορτάρους δίκλοπους (δίγνωμους), αφέντες φοβετσιάρους,
               είχεν αφέντην σερασκέρ΄ (αρχηγό στρατού) τομ μέγαν Ιωάννην.
               Εκείνος είχε σύνοδον Ρωμαίους δωδεκάραν,
5             εκείνος είχεν μεκχεμέν (κριτές) Ρωαμίους αφεντάδες.
               Εκείν΄ ΄κ΄(δεν)  εκρίν΄ ναν δίκαια, εδώκαν τα κλειδιά.
               Εκλείδωσαν τας εγκλησιάς και την αγί Σοφίαν.
               Απ΄ ουρανού κλειδίν΄ ερθέν΄ς σ΄ αγί Σοφιάς την πόρταν.
               Χρόνους  έρθαν κι επέρασαν, καιροί έρθαν κι εδέβαν,
10           ΄νεσπάλθεν (λησμονήθη) το κλειδίν αθές, (αυτής)κι επέμ΄ νεν κλειδωμένον
               Θέλ΄ απ΄ ουρανού μάστοραν και από την γην αργάτεν .
Το νόημα του στίχου : για να ανοιχτή η πόρτα της Αγιάς Σοφιάς χρειάζεται τεχνίτη
από τον ουρανό κι εργάτη  από τη γη.

* Βλέπε Ν. Πολίτη, Εκλογαί, Επίμετρον Β΄, 5. Πρβλ. Γ.Α. Μέγα, Το πάρσιμο της Πόλης εις τα τραγούδια του Πόντου : Ελληνική Δημιουργία, Β΄ (1949), τόμος Γ΄ στίχος 900-901, του ιδίου, Οι Τραπεζουντιακοί θρήνοι επί τη αλώσει της Κωνσταντινουπόλεως : Επετηρίδα  Λαογραφίας Αρχείου, 8 (1957), σ. 3 κε.  

πηγή :   απόσπασμα απο το υπό έκδοση βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη, υπό τον τίτλο "Έλληνες ή Ελληνίζοντες χριστιανοί" από τις εκδόσεις "Ελεύθερη Σκέφ" το καλοκαίρι του 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου